Είναι γνωστό πως η τέχνη είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη φύση.
Συναισθήματα που δεν μπορούν να ειπωθούν με άνεση, γίνονται καλλιτεχνική δημιουργία.
Για τους δημιουργούς όμως, δεν είναι μόνο αυτό. Η τέχνη τους, είναι πολλά περισσότερα.
Είναι επιθυμία, διαμαρτυρία, ενδοσκόπηση, συναίσθημα, συναντίληψη, θεραπεία…
Ο Arthur Schopenhauer θεωρούσε, πως η τέχνη σε κάθε της μορφή είναι μια λύτρωση της ψυχής.
Η σχέση ενός δημιουργού με την τέχνη του δεν είναι κάτι απλό, είναι μια σχέση εξάρτησης και αυτό ακριβώς βλέπουμε στο τραγούδι των C.O.D.E, “Sinner Art”.
Sinner Art
You turn my inside world,
You drive my hopeless soul,
I hide you deep in my heart,
You are my Sinner Art
Όπως μας περιγράφει ο Γιάννης το τραγούδι αναφέρεται στην σχέση της «εξάρτησης» που νιώθει ο καλλιτέχνης με την τέχνη του.
«Είναι μία σχέση πάθους, άσβεστης φλόγας που ζει βαθιά κρυμμένη μέσα σε κάθε καλλιτέχνη κι όταν έρχεται η έμπνευση βγαίνει έξω και καίει τα πάντα.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι μία ερωτική, αμαρτωλή σχέση και δεν μπορείς να κάνεις δίχως αυτή».
Η Βίκυ από την πλευρά της μας μιλάει για το πως προέκυψε η ιδέα για το Sinner Art.
«Αρχικά τη μελωδία του κουπλέ την είχα γράψει παλιότερα και είχε μείνει για κάποιο διάστημα αχρησιμοποίητη.
Όμως μια μέρα καθώς περπατούσα θυμήθηκα τη μελωδία και άρχισα να το σιγοτραγουδάω. Πήρα την κιθάρα (ενώ δεν ξέρω να παίζω) και γρατζουνώντας τη βγήκε και το ρεφραίν.
Όπως κάνω πάντα, το έδειξα στον Γιάννη, ο οποίος πήρε την κιθάρα (αφού αυτός είναι ο κιθαρίστας, χαχαχα) και έγραψε τα riff.
Μαζί καθίσαμε και φτιάξαμε τη ροή του κομματιού, τους ρυθμούς, τα μέρη κτλ.
Στη συνέχεια ο Ηλίας (ντραμερ) ήρθε και έδωσε τις όμορφες ιδέες του πάνω στους ρυθμούς του κομματιού και ο Μίλτος με τα Synths του συμπλήρωσε την ατμόσφαιρα.
Τους στίχους τους έχουμε γράψει μαζί με τον Γιάννη, ξεκίνησα εγώ και ο Γιάννης συμπλήρωσε, ώστε να έχουμε αυτό το όμορφο αποτέλεσμα».
Ο ψυχικός κόσμος ενός καλλιτέχνη κρύβει ή αποκαλύπτει πολλές πτυχές του. Αυτό συνέβη και στη Βίκυ.
«Όταν ηχογραφούσαμε το τραγούδι λόγω συναισθηματικού φόρτου με έπιαναν τα κλάματα και έπρεπε να σταματάμε για να ηρεμήσω.
Αυτό συνέβη και στις πρόβες και ειλικρινά ακόμα δεν ξέρω πως θα το διαχειριστώ όταν έρθει η ώρα ενός live».
Είναι άλλη μια τρανταχτή απόδειξη για το πόσο συνδεδεμένος είναι ένας δημιουργός με το έργο του.
Το μήνυμα των C.O.D.E.
«Αυτό το κομμάτι είναι αφιερωμένο σε όλους αυτούς που ζουν και εκφράζονται μέσα από την τέχνη…
Για εκείνους που δεν μπορούν να κάνουν δίχως αυτή.
Για όσους δεν μπορούν να αναπνεύσουν, να ερωτευθούν, να κλάψουν, να γελάσουν, να σκεφτούν, να νιώσουν εύθραυστοι, να νιώσουν δυνατοί, να αισθανθούν παιδιά, να ωριμάσουν…
Σε αυτούς, λοιπόν, που μας μοιάζουν, τους καλλιτέχνες κάθε είδους, τους “αμαρτωλούς”…».