Η γραφή ξεκίνησε από σύμβολα, κρυμμένη γνώση σε κάποια αόριστα σχήματα, αλλά μόνο για τους αμύητους.
Έτσι το σύνολο αυτών των σχημάτων-συμβόλων δημιουργεί μια ολοκληρωμένη πληροφορία, φυσικά για αυτούς που ξέρουν να την αναγνωρίσουν.
Ίσως και οι νότες να έχουν αυτό τον ρόλο αρχικά, αλλά το σίγουρο είναι ότι μπορεί να φυλάξουν ή και να διαδώσουν μια πληροφορία.
Φυσικά σε ένα τραγούδι αυτό γίνεται πιο εύκολο και εδώ τον ρόλο του συμβόλου παίρνει ο τίτλος του.
Και πάντα ένα απλό όνομα κρύβει πολλά μυστικά, που δεν αποκαλύπτονται πάντα μέσα στο λυρικό μέρος.
Ίσως το όνομα “Philby”, κάποιον αδαή, να τον παραπέμπει σε άνθρωπο σχετικό με τον βίο του μεγάλου Ιρλανδού κιθαρίστα Rory Gallagher.
Δηλαδή κάποιον ιδιοκτήτη μιας παμπ, στην οποία συνήθιζε να ταλαιπωρεί το συκώτι του ο καλλιτέχνης.
Αλλά η δημιουργία του ίδιου, που βρίσκεται στο όγδοο του άλμπουμ, το “Top Priority” του 1979, αποκαλύπτει άλλα πολλά … μυστικά.
Στην πραγματικότητα αναφέρεται σε ένα πρόσωπο, που έπαιξε σημαντικό ρόλο κατά την διάρκεια του ψυχρού πόλεμου.
Ο Kim Philby…
Πιο συγκεκριμένα πρόκειται για τον διπλό πράκτορα, των Σοβιετικών και Βρετανών, τον Kim Philby.
Ένα χαρακτηριστικό πρόσωπο, από αυτά που γοήτευαν τον Ιρλανδό, ένας απόκληρος στην ουσία και μη αποδεκτός από το σύνολο της κοινωνίας.
Ο Kim Philby (1912-1988), γιος στρατιωτικού, από μικρή ηλικία μπήκε στο κομουνιστικό κόμμα της Μ. Βρετανίας.
Άνηκε στον λεγόμενο κύκλο των μορφωμένων προδοτών του Cambridge, μαζί με τους Burgess και Maclean (για αυτούς δεν γράφτηκε τραγούδι, άρα δεν θα ασχοληθούμε μαζί τους).
Όταν ξεκίνησε να εργάζεται σαν δημοσιογράφος επιστρατεύτηκε από την προκάτοχο της MI6, την MI5.
Και όπως γίνεται κατανοητό οι Άγγλοι δεν έχουν και μεγάλη πρωτοτυπία στις ονομασίες των μυστικών υπηρεσιών τους.
Ο ίδιος ο κατάσκοπος θεωρείται υπεύθυνος για τον θάνατο πολλών βρετανών ομολόγων του.
Όταν αποκαλύφθηκε η δράση του, αποσκίρτησε στην Σοβιετική Ένωση.
Οι αρχικοί στίχοι “Now ain’t it strange that I feel like Philby, there’s a stranger in my soul, I’m lost in transit in a lonesome city, I can’t come in from the cold” είναι εμπνευσμένοι από τη νουβέλα του John le Carre, “The Spy Who Came In From The Cold”.
Ο Ιρλανδός μουσικός σε μια συνέντευξη του αποκάλυψε ότι είχε παθιαστεί με την προσωπικότητα του κατασκόπου.
Είχε διαβάσει τα πάντα, που σχετίζονται μαζί του.
Αν και δεν συμφωνούσε με τις ιδεολογικές του θέσεις, αλλά και γενικά με την κάθε είδους κατασκοπία, θαύμαζε την τόλμη, με την οποία δρούσε ο ήρωας του τραγουδιού.
Και ίσως αυτός ο θαυμασμός να ήταν ο λόγος που το τραγούδι θεωρήθηκε η καλύτερη του στιγμή στις ζωντανές εμφανίσεις, όπου το έπαιζε σαν εκστασιασμένος.
Σα να ζούσε την ζωή του χαρακτήρα του τραγουδιού.
Για την στούντιο εκτέλεση δανείστηκε το Coral electric sitar από τον Pete Townshend, για να δώσει μια πιο «ανατολική» αίσθηση στο κομμάτι.