Ένα τραγούδι μπορεί να είναι ένα μέσον έκφρασης, αλλά και ένας πολύ ιδιωτικός χώρος.
Μέσα από την μουσική επένδυση μπορεί να κρύψει ή να φανερώσει σκέψεις, νοήματα και συναισθήματα.
Αλλά βασικά να δηλώσει την ξεχωριστή και ιδιαίτερη φύση ενός καλλιτέχνη… να δημιουργήσει μια προσωπική πόλη, με δικούς του κανόνες.
Το “Private Idaho” των The B-52, μπορεί να χαρακτηριστεί ένα τέτοιο τραγούδι.
Το τραγούδι είναι δημιουργία των Fred Schneider, Keith Strickland, Ricky Wilson, Cindy Wilson, Kate Pierson και βρίσκεται στο δεύτερο τους άλμπουμ, του 1980, το “Wild Planet”.
Private Idaho…
Τώρα γιατί επιλέχτηκε ως πόλη το Idaho;
Ο Schneider εξηγεί ότι υπάρχει σχετικό μυστήριο με αυτήν την πολιτεία αλλά και αρκετή παράνοια σχετίζεται επίσης με αυτή.
Ο κύριος λόγος είναι η έντονη παρουσία των ακροδεξιών εξτρεμιστικών στοιχείων.
Κάτι τέτοιο υπονοούν και οι στίχοι, αλλά για μια κατάσταση του νου, μια έντονη εσωστρέφεια που οδηγεί σε παράνοια.
Με λίγα λόγια, το γενικό αντικατοπτρίζει και το συγκεκριμένο.
Η έμπνευση για το τραγούδι στάθηκε άλλο ένα μουσικό κομμάτι, το “Private Eye” των Hall and Oates, που διαπραγματεύεται παρόμοιο θέμα, αλλά και μουσικά έχει κάποιες ομοιότητες.
Αν και η μπάντα αρνείται κάθε διάθεση για αρνητική κριτική και παρωδία για αυτήν την πολιτεία, μόλις το Σεπτέμβριο του 2011 κατάφεραν να παίξουν ζωντανά εκεί.
Αλλά υπάρχει και μια κρυφή ιστορία πίσω από ένα στίχο του τραγουδιού.
Το “swimming ’round and ’round like the deadly hand of a radium clock.” αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο γεγονός.
Στην δεκαετία του 1920, το ραδιενεργό ράδιο χρησιμοποιούνταν για να βάφεται το καντράν ρολογιών χειρός, για να φωτίζουν την νύχτα.
Οι κοπέλες που έβαφαν τα καντράν, είχαν μια θανατηφόρα συνήθεια να βάζουν τα πινέλα στο στόμα.
Τα ποσοστά του καρκίνου, ανάμεσα στις κοπέλες που έκαναν αυτή την δουλειά, ήταν παραπάνω από υψηλά.
Τελικά μια μήνυση το 1928 οδήγησε στην διευθέτηση του θέματος και την δικαίωση των κοριτσιών.
Εν κατακλείδι, κάποια τραγούδια κρύβουν κι άλλες ιστορίες εκτός από τις προφανείς ή από αυτές που νομίζουμε…