Συχνά η ιστορία της μουσικής, «κρύβει» καλλιτέχνες από το ευρύ κοινό, είτε επειδή δεν ψάχνουν, είτε επειδή δεν αναγνωρίστηκαν όσο θα έπρεπε.
Υπάρχουν μάλιστα, ορισμένοι καλλιτέχνες που αν και θα έπρεπε να είναι πασίγνωστοι, ωστόσο, κάπου στο πέρασμα των χρόνων «ξεχνιούνται».
Αν και έχουν δημιουργήσει μια παρακαταθήκη που θα έπρεπε να τους έχει αιώνια στο πάνθεον.
Μια τέτοια παρακαταθήκη είναι για τους φίλους των Blues (κι όχι μόνο), είναι το “Hit the Road Jack”, το οποίο έγινε αναγνώρισιμο από τον Ray Charles κι όχι από τον αρχικό ερμηνευτή.
Μια ήρεμη, μελωδική φωνή είναι ο πρώτος ερμηνευτής του εν λόγω τραγουδιού με το όνομα Percy Mayfield.
Ποιος είναι ο Percy Mayfield
Γεννημένος στο Minden της Λουιζιάνα, έδειξε από νωρίς το ταλέντο του στην ποίηση και αργότερα στη σύνθεση και ερμηνεία τραγουδιών.
Συμμετείχε σε αρκετές ορχήστρες ως καλεσμένος τραγουδιστής, ενώ αργότερα συνεργάστηκε για περίπου 2 χρόνια με τους George Como.
Ξεκίνησε την καριέρα του στο Τέξας και το 1942 μετακόμισε στο Λος Άντζελες, αλλά χωρίς επιτυχία στο τραγούδι μέχρι και το 1947.
Η Swing Time Records, μια μικρή δισκογραφική τον εντάσει στο ρόστερ της και ηχογραφεί το “Two Years of Torture”.
Στο τραγούδι συμμετέχουν και ο σαξοφωνίστας Maxwell Davis, ο κιθαρίστας Chuck Norris και ο πιανίστας Willard McDaniel.
Το 1949, ο Mayfield προσέγγισε τη δισκογραφική εταιρεία Supreme με την ιδέα να χρησιμοποιήσει μερικά από τα τραγούδια του για τον καλλιτέχνη Jimmy Witherspoon.
Οι πωλήσεις του φέρνουν το 1950 ένα συμβόλαιο με την Specialty Records του Art Rupe.
Πολύ από τους bluesmen της εποχής εστίαζαν στη λευκή αγορά, όχι όμως ο Mayfield.
Αυτό σημαίνει πως παραμένει σταθερός στο στυλ των έγχρωμων τραγουδώντας Blues μπαλάντες και τραγούδια που ο ίδιος συνέθεσε.
Από τα πιο διάσημα τραγούδια του είναι το “Please Send Me Someone to Love”, νούμερο ένα επιτυχημένο σινγκλ R&B στα τέλη του 1950.
Η καριέρα του άκμασε καθώς ακολούθησε μια σειρά από έξι Top 10 R&B επιτυχίες, όπως το “Lost Love” και το “The Big Question”.
Θεωρήθηκε ως ο κορυφαίος ερμηνευτής μπαλάντας των Blues και οι κριτικοι των αποκαλούν ως «πραγματικό δεξιοτέχνη στην στην έκφραση των εσωτερικών συναισθημάτων του με ευαλωτότητα και πάθος».
Το τέλος της… ερμηνείας
Ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα το 1952, κι ενώ ήταν στο απόγειο της δημοτικότητάς του, τον ανάγκασε να αποσυρθεί από την ερμηνεία.
Παρ’όλα αυτά συνέχισε να συνθέτη και να ηχογραφεί τόσο για την Specialty, όσο και την Chess Records και Imperial Records, μετά το 1954.
Το 1961, το τραγούδι του Mayfield “Hit the Road Jack” τράβηξε την προσοχή του Ray Charles, ο οποίος τον φέρνει στην Tangerine Records, ως τραγουδοποιό.
Υπογράφει πενταετές συμβόλαιο και γίνεται ο προσωπικός τραγουδοποιός του Charles, όπου δημιούργησε τουλάχιστον 15 τραγούδια.
Κατά τη δεκαετία του ’70, μετά τις ηχογραφήσεις με τη RCA, υπογράφει για λίγο με την Atlantic Records, όπου ο Soul & Blues καλλιτέχνης Johnny “Guitar” Watson, παρήγαγε το “I Don’t Want to Be the President”.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Mark Naftalin, ανακάλυψε ότι ο Mayfield ζούσε στην περιοχή East Bay και τον προσκάλεσε να συνεργαστεί σε ηχογραφήσεις και σε ζωντανές εμφανίσεις.
Η επανεμφάνισή του τον οδήγησε και πάλι στο στούντιο το 1982 υπό την ολλανδική εταιρεία Timeless Records.
Το 1983 με τους Phillip Walker Blues Band, ηχογραφούν το άλμπουμ “Hit the Road Again”.
Στην πλειοψηφία τους τα τραγούδια του Mayfield, δεν είχαν να κάνουν με τη γενικότερη θεματολογία των Blues, αλλά με την κατανόηση, την ηρεμία, την ειρήνη και την αγάπη μεταξύ όλων των ανθρώπων.
Ο θάνατός του στις 11 Αυγούστου 1984, σηματοδότησε την απώλεια ενός από τους πιο δημιουργικούς και ξεχωριστούς ποιητές της Rhythm N Blues.