(ή doo-wop και doo wop)
Αν δεν μπορείς να κατανοήσεις την παιδική απλότητα, τότε πολύ δύσκολα θα καταλάβεις την πολυπλοκότητα του κόσμου.
Πως ακούγεται
Λες και μεθυσμένοι, φάλτσοι, Ιρλανδοί τραγουδάνε για τον έρωτα ενός φίλου τους, του χαμένου έρωτα ή του τελείως «χαμένου» φίλου.
Αλλά… χωρίς να είναι μεθυσμένοι, ούτε φάλτσοι, αλλά ούτε καν Ιρλανδοί, απλώς τραγουδάνε για κάποιον έρωτα, φανταστικό ή μη.
Στην ουσία όμως είναι ένα είδος Rhythm and Blues μουσικής που προήλθε από τη νεολαία των Αφροαμερικανών.
Μια μίξη Pop και Rock N Roll σε μπαλάντα με πολλά ου ου ου ου και οοο οοο οοο
Γιατί να το ακούσουμε
Γιατί είναι όμορφο, μελωδικό, απλό και αγαπησιάρικο.
Αλλά και γιατί περιλαμβάνει υπέροχες φωνές, κατάλληλες για μια γνήσια ερωτική εξομολόγηση.
Γιατί όχι
Γιατί άρεσε στον παππού και την γιαγιά σου και σε παραμυθιάζουν πως με αυτά τα τραγούδια ερωτευτήκαν.
Ουσιαστικά όταν ο παππούς σου, σου λέει, πως τότε γραφόταν πραγματική μουσική, εννοεί αυτό, αλλά δεν ξέρει πως λέγεται.
Είναι υπερβολικά γλυκανάλατο.
Που το συναντάμε
Κυρίως στις μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ
Πότε ξεκίνησε
Τη δεκαετία του ‘40.
Ποιοι είναι οι πρωτοπόροι
Οι ρίζες του Doo-wop, ξεκινάνε ήδη από το 1930 σε άλμπουμ των Mills Brothers και Ink Spots .
Ο όρος “doo-wop” εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε έντυπη μορφή μόλις το 1961.
Η εφημερίδα “The Chicago Defender” χρησιμοποίησε τον όρο για να περιγράψει το τραγούδι “Blue Moon” των Marcels.
Στο “Just A-Sittin’ And A-Rockin” των Delta Rhythm Boys το 1945, ακούγεται η φράση “Doo-wop”, για πρώτη φορά.
Αργότερα την ακούμε ξανά το 1953 στο “Good Lovin'” των Clovers, αλλά κι ένα χρόνο μετά στο ρεφρέν του “Never” των Carlyle Dundee & the Dundees.
Αξιοσημείωτο είναι πως και στο “Mary Lee” των Rainbows ακούγεται η φράση “do wop de wadda”, αλλά και στο “In the Still of the Night” των Five Satins.
In the “Just A-Sittin ‘And A-Rockin” by the Delta Rhythm Boys in 1945, the phrase “Doo-wop” is heard for the first time.
Πρέπει να ακούσεις
The Platters, The Accents, The Ad Libs, The Aquatones, The Belmonts, Moonglows, Penguins, the Cadillacs, the Heartbeats, Shep & the Limelites, Dion and the Belmonts.
Μέρες δόξας
Κέρδισε δημοτικότητα στη δεκαετία του ‘50, όπου θεωρήθηκε «καλλιτεχνικά και εμπορικά βιώσιμο», μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1960.
Συνέχισε, ωστόσο να επηρεάζει τους καλλιτέχνες και αργότερα.
Γενικά δοξάστηκε από εκατομμύρια «καψούρες» ανά τον κόσμο και συνεχίζει ακόμα να δοξάζεται σε έρωτες μεγαλο-εφήβων.
Κόκκινη κάρτα
Μυρίζει μούχλα και πολλές φορές μοιάζει με την μασέλα της γιαγιάς.
Ακόμα είναι υπερβολικά εύπεπτο σαν την σούπα της γιαγιάς.
Και πολλά τραγούδια μοιάζουν μεταξύ τους, απλά μιλάνε για διαφορετική καψούρα.
Στην ουσία όμως και όλες οι καψούρες είναι ίδιες.
Με τι μπερδεύεται
Με πρώιμο Rock N Roll και μάλιστα, πολλοί νομίζουν ότι είναι αυτό. Επίσης με Jazz, Blues, Boogie, Soul, Traditional Pop, R&B και Rap.
Στην ουσία, όμως, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι η εξέλιξη της Jazz και Blues.
Πως το περιγράφεις σε έναν άσχετο
Όπου ακούς πολλά “doo-wop-doo-wop,” και “wah-wah-wah-wah” με στίχους που μιλάνε για εφηβικούς έρωτες και το θυμάται ο παππούς… Εεεε αυτό είναι.