Τα πάντα είναι μαθηματικά! Όλη μας η ζωή καθορίζεται από μαθηματικές σχέσεις και εξισώσεις.
Πως ακούγεται
Σαν να μπλέχτηκε ένας μουσικόφιλος μπάμπουρας (βόμβος ή βομβίνος πιο επιστημονικά) ανάμεσα σε χορδές μιας 37-χορδης χειροποίητης ηλεκτρικής κιθάρας.
Χορδές που θεώρησε πως είναι άβακας και προσπαθούσε να κάνει μαθηματικές πράξεις.
Στην πραγματικότητα είναι σαν progressive rock με ακόμα πιο περίεργα μουσικά μέτρα όπως 7/8, 11/8, 13/8.
Γιατί να το ακούσουμε
Υποθέτω πως θα μπορούσε να είναι ένας καλός τρόπος για να επικοινωνήσουμε με εξωγήινους πολιτισμούς.
Στην ουσία η πολυπλοκότητα του είδους δε μπορεί να κατανοηθεί με ένα άκουσμα, έτσι κάθε φορά που ακούς μια σύνθεση ανακαλύπτεις νέα μουσικά στοιχεία.
Και γιατί η μουσική δεν είναι παρά μαθηματικά με ήχους.
Αλλά πιο σημαντικό είναι πως στην συγκεκριμένη κατηγορία ο ντράμερ είναι η μούρη/σταρ της μπάντας.
Γιατί όχι
Γιατί μπορεί να πάθουν θλάση τα μισά εγκεφαλικά σου κύτταρα, αν δεν έχεις εξασκηθεί στον ήχο αυτόν.
Που το συναντάμε
Η.Π.Α. και Ιαπωνία
Πότε ξεκίνησε
Τέλη δεκαετίας του ‘80
Ποιοι είναι οι πρωτοπόροι
Οι ρίζες μπορούν φτάσουν πολύ βαθιά στον χρόνο ακόμα στον Igor Stravinsky ή Dave Brubeck.
Σίγουρα όλοι οι μουσικοί του είδους επηρεαστήκαν από μπάντες όπως οι King Crimson, Yes και Rush.
Αλλά σαν βασικό σημείο αναφοράς του είδους είναι ο Steve Albini και το πρώτο του συγκρότημα οι Big Black.
Οι παγκοσμίως άγνωστοι Slint, Fugazi, και Naked Raygun είναι από τους πρωτοπόρους του είδους.
Πρέπει να ακούσεις
31Knots, Ahleuchatistas, Alpha Male Tea Party, Breadwinner, Colossamite, Dazzling Killmen, Delta Sleep, Elephant Gym, Ghosts and Vodka, Hella, Tera Melos, We Versus The Shark.
Μέρες δόξας
Μέσα δεκαετίας του ’90 κυρίως χάρη σε μια σχετική επιτυχία κάποιων συγκροτημάτων του είδους.
Κόκκινη κάρτα
Είναι μια τέχνη απλά και μόνο για την τεχνική!
Με τι μπερδεύεται
Με Indie rock, post-hardcore, progressive rock, minimal.
Πως το περιγράφεις σε έναν άσχετο
Σκέψου κάτι εξισώσεις στο σχολείο που δεν καταλάβαινε τίποτα απολύτως! Ε! Αυτό σε μουσική.