Μια από τις πιο γνωστές φράσεις είναι και το “boom-chick-a-boom”, άραγε όμως, πόσοι πραγματικά ξέρουμε τι ακριβώς σημαίνει ή σε ποιον το χρωστάμε;
Ομολογώ πως ούτε εγώ γνώριζα από πού προέρχεται και τι σημαίνει κι έτσι αποφάσισα να το ψάξω.
Έπεσα, λοιπόν, πάνω σε ένα όνομα… τον κιθαρίστα, Luther Monroe Perkins!
Ο Perkins ήταν γνωστός στους κύκλους της Rockabilly μουσικής, εξαιτίας της σχέσης του με τον Johnny Cash.
Για να είμαστε ακριβής, ήταν ένα από τα μέλη της μπάντας “Tennessee Three” που συνόδευαν τον Cash.
Δεν ήταν όμως, μόνο αυτό! Ο Perkins υπήρξε εικονική μορφή σε αυτό που θα γινόταν αργότερα γνωστό ως Rockabilly μουσική.
Η εφευρετικότητα του, καθώς και η δημιουργικά απλή χρήση των κιθαρών Fender Esquire, Jazzmaster και Jaguar, δημιούργησαν το στυλ “boom-chick-a-boom” του Cash.
Εν αρχή…
Πριν φτάσουμε στην καθιέρωση του στυλ, ας γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τον Perkins.
Γεννημένος το 1928 στο Como του Mississippi, άρχισε να μαθαίνει μόνος του να παίζει ρυθμική κιθάρα, μετά και από την προτροπή του πατέρα του.
Σε ηλικία 25 ετών ξεκινάει να εργάζεται ως μηχανικός στο Memphis στην Automobile Sales Company.
Με εξειδίκευση στα ηλεκτρικά συστήματα και στην επιδιόρθωση ραδιοφώνων, δεν ήταν περίεργο που μπορούσε να «πειράζει» τις κιθάρες του.
Γνωρίζεται με τον αδελφό του Cash, Roy, τον μπασίστα Marshall Grant και τον κιθαρίστα A.W. “Red” Karnodle.
Μαζί ξεκινάνε να φέρνουν τα μουσικά τους όργανα στη δουλειά και να παίζουν.
Όταν το 1954 ο Cash επέστρεψε στο Memphis, ξεκίνησαν να παίζουν μαζί.
Εκείνη την εποχή ο Perkins αγοράζει την πρώτη του μεταχειρισμένη ηλεκτρική κιθάρα (Fender Esquire).
Η κιθάρα του ήταν ήδη «πειραγμένη» από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη της, με αποτέλεσμα η ένταση και η ο έλεγχος του τόνου να μην λειτουργούν.
Boom-chick-a-boom
Μιας και δεν μπορούσε να ελέγξει καθόλου, ούτε την ένταση, ούτε τον τόνο, ο Perkins ξεκίνησε να κλείνει τις τρεις χορδές (Ε, Α και Δ), με το δεξί του χέρι.
Κάτι σαν το στυλ που είχε υιοθετήσει ο Merle Travis.
Φυσικά, δεν έμεινε εκεί και ενέταξε το «ξύσιμο» ενός ρυθμού, κάτι που ακούμε στις μετέπειτα ηχογραφήσεις με τη Sun Records το 1958.
Κατά κάποιο τρόπο αυτό ήταν και το εισιτήριο για τον κόσμο των ηχογραφήσεων .
Το 1954 ο Cash κατάφερε να κλείσει μια ακρόαση από τον τότε παραγωγό της Sun Records και φυσικά πήρε μαζί του και τους τρεις.
Δυστυχώς το άγχος του Kernodle, τον έκανε να εγκαταλείψει την ακρόαση, αφήνοντας πίσω του τους Perkins και Grant να τα βγάλουν πέρα.
Και τα κατάφεραν!
Ο Perkins, ως μέλος των Tennessee Two, (αργότερα Tennessee Three, με την προσθήκη του ντράμερ W.S. “Fluke” Holland), ξεκίνησαν περιοδείες με τον Cash.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα του Perkins ήταν πως επί σκηνής ήταν πάντα ανέκφραστος, λακωνικός και απλοϊκός.
Μάλιστα σε τέτοιο σημείο που ο Cash δεν παρέλειπε να κάνει αστεία για εκείνον και συγκεκριμένα έλεγε:
«Ο Λούθερ είναι νεκρός εδώ και χρόνια, απλά δεν το ξέρει».
Ο Perkins ήταν ο βασικός κιθαρίστας του Cash σε πολλές από τις δημοφιλείς τηλεοπτικές εμφανίσεις του Town Hall Party τη δεκαετία του 1950.
Αλληλοεπιδρώντας ο ένας με τον άλλο επί σκηνής δημιουργούσαν διάφορα εφέ, όπως και τον χαρακτηριστικό ήχο “boom-chick-a-boom”.
Η μουσική δεν οφείλετε σε αυτόν που αναγνωρίζουν οι πολλοί, αλλά σε μια ομάδα που απαρτίζει και δημιουργεί μια μπάντα ή μια φήμη…