Η Ελευθερία Καλαμπαλή είναι η γυναίκα που βρίσκεται πίσω από την One Woman Company.
Κάνοντας επαγγελματική επιλογή «καρδιάς», εκπροσωπεί αρκετά συγκροτήματα, μεταξύ των οποίων και τους POEM, Mask Of Prospero, Hypnotic Nausea, Devil made me do it, EIEN, Mind Departure, σ’έναν άκρως ανδροκρατούμενο τομέα της μουσικής βιομηχανίας.
Δίνοντας τις καθημερινές της μάχες για την προώθηση της μουσικής ενάντια σε προκαταλήψεις και φοβικά σύνδρομα για τη metal μουσική.
Με γνώμονα την προσωπική της εμπειρία απαντάει σε όλες μας τις ερωτήσεις…
Σχετικά με το επάγγελμα
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να επιλέξετε μια τόσο αντισυμβατική και ενδιαφέρουσα καριέρα, όπως το promo(διαχείριση) των καλλιτεχνών;
Όλα ξεκίνησαν γύρω στο 2012, μέσω της συναναστροφής μου με τους Poem, στην αρχή της οικονομικής κρίσης, καθώς είχα μείνει ξαφνικά χωρίς δουλειά.
Για πολλά χρόνια ανέλαβα τη διαχείρισή τους ερασιτεχνικά, ταυτόχρονα με άλλες δουλειές που έβρισκα και άφηνα.
Έχοντας πολυετή ενασχόληση σε διάφορες εταιρείες, σε τμήματα credit control, digital sales και διαχείρισης ομάδων πωλητών και βιώνοντας όμως, ακραία δύσκολες συνθήκες εργασίας, αποφάσισα εν τέλει να δώσω μια ευκαιρία στον εαυτό μου να αφήσει πίσω αυτές τις καταστάσεις.
Και να αφοσιωθώ σχεδόν αποκλειστικά, σε κάτι που έχω στήσει από το μηδέν και σίγουρα το αγαπώ περισσότερο, σε σχέση με όλα όσα είχα κάνει τα προηγούμενα χρόνια.
Έτσι τον Γενάρη του 2018, ανακοίνωσα στον τότε διευθυντή μου ότι θέλω να παραιτηθώ.
Τον Μάρτη της ίδιας χρονιά, έφυγα για περιοδεία με τους Poem στην Ευρώπη και τον Νοέμβρη μετά από πολύ δουλειά, ξεκίνησα την One Woman Company.
Φυσικά πήρα ένα ρίσκο και οι δυσκολίες που συναντώ είναι και πάλι πολλές. Είναι όμως δικές μου και αποκλειστικά υπεύθυνοι για την επίλυσή τους είμαι εγώ και οι συνεργάτες μου.
Ποια ήταν τα συναισθήματά σας όταν πρώτο-ξεκινήσατε;
Ήμουν εξαρχής πολύ προσγειωμένη και απόλυτα προσανατολισμένη στο στόχο μου καθώς, μπορεί να ξεκίνησα το 2018 επισήμως, είχα όμως δουλέψει με διάφορες μπάντες από το 2013.
Τα πρώτα χρόνια, ο ενθουσιασμός και ο ρομαντισμός χτυπούσαν κόκκινα με το παραμικρό! Ωστόσο, αρκετά νωρίς βίωσα το πόσο σκληρή είναι αυτή η βιομηχανία.
Ως αποτέλεσμα, ο οποιοσδήποτε τυχόν ρομαντισμός εξαλείφθηκε νωρίς – νωρίς!
Ως διαχειριστής καλλιτεχνών, τι συνεπάγεται η δουλειά σας;
Ασχολούμαστε με το promotion κάθε νέας δουλειάς/δράσης των καλλιτεχνών, με το booking των Live τους, σε πολλές περιπτώσεις με τη διαχείριση και οργάνωση (όπως πχ στους Poem), με τα social media κτλ.
Έχουμε ρόλο συμβουλευτικό, είμαστε ψυχολόγοι, πολλές φορές ψυχοβγάλτες και αρκετές φορές μαμάδες!
Ποιο είναι το αγαπημένο κομμάτι της δουλειά σας; Και ποιο είναι, μέχρι τώρα, το καλύτερο μέρος της δουλειάς σας κι ποιο το χειρότερο;
Αυτό που απολαμβάνω περισσότερο από όλα, είναι να δουλεύω με μπάντες που θέτουν υψηλούς στόχους με πλήρη συναίσθηση των όσων θυσιών αυτοί συνεπάγονται.
Παρότι πάντα στις αρχικές συζητήσεις, προσανατολίζω την κουβέντα προς αυτό, και πάντα όλοι συμφωνούν.
Όταν, όμως, φτάνει η ώρα των αποφάσεων, το 95% αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει, είτε γιατί τα μέλη έχουν δουλειές που δεν μπορούν να αφήσουν πίσω, είτε γιατί το κόστος είναι πολύ υψηλό, είτε οτιδήποτε.
Όταν έχω να κάνω με καλλιτέχνες που ρωτούν, ακούν, συζητούν και ως εκ τούτου σέβονται την απόφασή τους να με προσεγγίσουν, παίρνω πολύ μεγάλη ικανοποίηση γιατί η καλή επικοινωνία και η υπομονή είναι βασικά στοιχεία για τις σχέσεις που θέλω να χτίζω.
Το καλύτερο μέρος της δουλειάς είναι το να βλέπω να γίνονται τα πράγματα.
Ακόμα και εάν έχω δουλέψει για μήνες με κόπο και δυσκολίες, το να βλέπω να ολοκληρώνονται τα πράγματα, με εξιτάρει και μου δίνει πολύ μεγάλη ώθηση να συνεχίσω.
Επίσης μου αρέσει πολύ να επικοινωνώ με καλούς ανθρώπους, καλές ψυχές.
Από την άλλη, επειδή είναι μία δουλειά που έχει να κάνει με προβολή…
Δεν μου αρέσει η κακεντρέχεια, τα εύκολα συμπεράσματα και η άνευ λόγου πικρόχολη πισώπλατη κριτική (γιατί η σκηνή είναι μικρή και όλα μαθαίνονται χαχα).
Η δουλειά σας, έχει εξελιχθεί από τότε που ξεκινήσατε, ειδικά τώρα με το streaming και τα κοινωνικά μέσα τα οποία έχουν μεγαλύτερη επιρροή στη μουσική βιομηχανία; Θεωρείτε ότι η βιομηχανία εξελίσσεται από τότε που ξεκινήσατε μέχρι σήμερα και σε τι βαθμό;
Στην πραγματικότητα επειδή είμαι πολύ καινούργια σε αυτό, όλα αυτά που περιγράφετε στην ερώτηση τα βρήκα μπροστά μου από την πρώτη στιγμή. Συνεπώς θέλοντας και μη, τα ακολουθώ.
Είναι σχεδόν μία ολόκληρη θέση εργασίας το να υπάρχει ένας άνθρωπος που να τηρεί/παρακολουθεί με συνέπεια apps, μουσικές πλατφόρμες, φόρουμ συζητήσεων και social media accounts.
Ο βαθμός της εξέλιξης είναι τεράστιος, τίποτα δεν δουλεύει με τον ίδιο ΑΚΡΙΒΩΣ τρόπο όπως δούλευε σχεδόν 3-5-10 χρόνια πριν, συνεπώς το να παρακολουθούμε τις εξελίξεις είναι κομβικής σημασίας για τη δουλειά αυτή.
Είναι θετικό το ότι παίρνουν βήμα πάρα πολλοί καλλιτέχνες.
Κατ’ εμέ είναι τόσοι πολλοί που από ένα σημείο και μετά η βιομηχανία βλέπει μόνο νούμερα με αποτέλεσμα να χάνουμε το δάσος, καθώς εξαιρετικά συγκροτήματα και καλλιτέχνες, δυστυχώς χάνονται στους αλγόριθμους.
Φαντάσου πχ. να μην είχε ανακαλύψει κανείς τους Floyd και να μην είχαμε ακούσει ποτέ το Shine on you…
Μετέφερε το στο σήμερα – πόσα αντίστοιχα διαμαντάκια περιμένουν να τα ανακαλύψουμε, αλλά δεν θα φτάσουν ποτέ στα αφτιά μας γιατί τα μπλόκαρε ή δεν τα ξεχώρισε η βιομηχανία;
Ποιες μεθόδους χρησιμοποιείτε για να στείλετε δείγματα των καλλιτεχνών που εκπροσωπείτε, προκειμένου να κλείσετε συμφωνίες με δισκογραφικές εταιρίες ή/και χορηγούς;
Πάντα με mail. Εάν ένα zine/label/περιοδικό κτλ, μου ζητήσει να λάβει την πληροφορία με άλλο τρόπο, εννοείται ότι έτσι και θα γίνει.
Τι συμβουλή θα δίνατε σε κάποιον που θα ήθελε να ακολουθήσει τη διαχείριση καλλιτεχνών;
Να έχει στομάχι μπετό – καλά, κι αν δεν έχει θα αποκτήσει!
Να είναι ειλικρινής, να σέβεται τους συνεργάτες του και να μην κοροϊδεύει τους καλλιτέχνες που τον προσεγγίζουν.
Σε ότι αφορά τους καλλιτέχνες
Με ποιον τρόπο επιλέγετε τους καλλιτέχνες; Ποια είναι τα κριτήρια που θα πρέπει να πληρούν για να τους επιλέξετε και να τους εκπροσωπήσετε; Στο σημερινό πλαίσιο – ποιο είναι το κύριο μέσο / τρόπος με τον οποίο ανακαλύπτετε έναν καλλιτέχνη / νέο ταλέντο;
Θέλω να μου αρέσει πολύ το υλικό τους και θέλω να είναι καλά παιδιά.
Επίσης, προτιμώ να μη φορτώνομαι με δουλειά στην οποία τελικά δεν θα μπορέσω να ανταπεξέλθω, οπότε, κι ο χρόνος είναι για εμένα ένας περιοριστικός παράγοντας που θα επηρεάσει την απόφασή μου σχετικά με το αν θα αναλάβω κάποιον καλλιτέχνη ή όχι.
Πολλές φορές έχω αναγκαστεί να πώ όχι σε πολύ καλά project γιατί απλά δεν έχω χρόνο να τα τρέξω.
Στην παρούσα φάση, συνήθως οι καλλιτέχνες είναι αυτοί που προσεγγίζουν εμένα και όχι το αντίθετο.
Η σκηνή μας είναι αρκετά μικρή και όλο και κάποιος θα ξέρει κάποιον που έχει δουλέψει μαζί μας ή θα έχει δει τη δουλειά μας και θα την έχει βρει αρκετά ενδιαφέρουσα, ώστε να στείλει ένα mail ή ένα μήνυμα.
Ποιο είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που βλέπουν σήμερα οι καλλιτέχνες στην Ελλάδα – και πώς πιστεύετε ότι αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί;
Οι καλλιτέχνες θέλουν τα πάντα και νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα, μη συνειδητοποιώντας τί θυσίες μπορεί να απαιτούνται γι΄αυτό που νομίζουν ότι θέλουν.
Έως τη στιγμή που συνειδητοποιούν ότι αυτό που θέλουν και νομίζουν ότι μπορούν, τελικά δεν το μπορούν, γιατί απλά απαιτεί περισσότερες θυσίες από ό,τι είχαν φανταστεί.
Τα είπα λίγο μπερδεμένα, αλλά ναι, αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος… Το ότι δεν έχουν σαφείς προσδιορισμένους στόχους.
Φυσικά και δεν είναι καθόλου κακό να θέλει κάποιος να παίζει απλά μουσική και να μην επιθυμεί να παρατήσει τη δουλειά του για να φύγει 1 μήνα σε περιοδεία ή να δώσει χιλιάδες ευρώ για να βγει σε τουρ.
Από την άλλη, δεν γίνεται να θέλει να παίξει σε όλα τα φεστιβάλ σε Ελλάδα και εξωτερικό και να θέλει να ανοίγει όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες, χωρίς να έχει κουνήσει από την πόλη του.
Δεν υπάρχει λάθος και σωστή απόφαση και πρακτική σε αυτό. Απλά είναι θέμα επιλογών, επιθυμιών, προτεραιοτήτων και θυσιών.
Ποιες είναι οι κορυφαίες προτεραιότητές σας όταν βοηθάτε έναν καλλιτέχνη να αναπτύξει και να διατηρήσει την καριέρα του;
Όλα εξαρτώνται από το τι θέλει να κάνει ο καλλιτέχνης, ποιο είναι το όνειρό του και μέχρι ποιο σημείο μπορεί / θέλει να το ακολουθήσει.
Παρόλα αυτά, θα απαντήσω, έχοντας στο μυαλό μου καλλιτέχνες που έχουν πολύ υψηλούς στόχους.
Οι μουσικοί, πρέπει να γράφουν μουσική και να είναι αφοσιωμένοι σε αυτό.
Όλα τα άλλα, τα οργανωτικά, πρέπει να τα κάνει ο άνθρωπος που έχουν επιλέξει να συνεργαστούν για το σκοπό αυτό.
Προτεραιότητά μου είναι να μη τους αφήνω να ξεχνούν τους στόχους τους και να οργανώνω τα επόμενα βήματα με σκοπό να ολοκληρώνονται εγκαίρως τα project που έχουμε στο οργανόγραμμά μας.
Επιπλέον, θέλω να βλέπω τις μπάντες να μεγαλώνουν. Ακόμα κ αν αυτό σημαίνει ότι κάποια στιγμή πρέπει να φύγουν από εμένα και να πάνε σε κάποιο μεγαλύτερο management.
Δεν έχω εγωισμό σε αυτό το κομμάτι – ίσα ίσα που θα δουλέψω πολύ για να γίνει ακόμη κι αυτό.
Στόχος μου είναι να ξεχωρίσουν και είμαι σίγουρη ότι απλά θα αλλάξουμε φόρμουλα συνεργασίας – δεν θα σταματήσουμε τη συνεργασία.
Είναι γνωστό πως ο ρόλος του promoter δεν είναι απλά επαγγελματικός. Μια πρόταση που το απεικονίζει είναι πως ένας διαχειριστής μεταξύ άλλων είναι και «Μάνα, Πατέρας, Αδελφός, Λογιστής Δικηγόρος, Ψυχολόγος, κλπ.». Πώς μπορείτε εσείς να ανταπεξέλθετε σε τόσους ρόλους μαζί και για διαφορετικούς καλλιτέχνες που έχουν διαφορετικές ανάγκες και στρατηγικές;
Το ανέφερα κι εγώ νωρίτερα! Ισχύει, έτσι είναι. Τα της δουλειάς είναι θέμα καλής οργάνωσης. Όλα τα υπόλοιπα, είναι πολύ μεγάλη μου χαρά, ιδίως όταν έχω να κάνω με καλά παιδιά.
Δεν είναι πάντα εύκολο, χρειάζεται λίγο μαζοχισμός παραπάνω, αλλά προσωπικά έχω πολύ υπομονή σε αυτό το κομμάτι.
Δεν μπορώ να πω βέβαια ότι δεν έχει χρειαστεί να θέσω, σε κάποιες περιπτώσεις, και όρια ή να πω «όχι», όταν η γραμμή ξεπερνιέται και η ευγένεια μεταφράζεται από κάποιους ως αδυναμία.
Πιστεύετε ότι είναι σημαντικό να απεικονίσετε την προσωπικότητα του καλλιτέχνη στα κοινωνικά τους μέσα ή εστιάζετε αποκλειστικά στη μουσική τους;
Στις περισσότερες περιπτώσεις η μουσική τους συνάδει με τις προσωπικότητές τους – οκ δεν είναι κανόνας, αλλά συμβαίνει.
Τα social media των καλλιτεχνών, πρέπει να εστιάζουν στη μουσική κατά προτεραιότητα, αλλά πάντα με προσανατολισμό στο προφίλ/ύφος των μελών ως σύνολο.
Στην Ελλάδα, ο ρόλος του promoter καλλιτεχνών θωρείτε ως κάτι δύσκολο και συχνά οι μουσικοί επιλεγούν να μην έχουν «διαχειριστές». Πού πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό;
Μπορεί να οφείλεται σε διάφορους παράγοντες. Αρχικά, μπορεί πράγματι κάποιο μέλος τους ή κάποιος φίλος τους να έχει αναλάβει αυτόν το ρόλο και να είναι και πολύ καλός σε αυτό που κάνει.
Επίσης, μπορεί να οφείλεται στο ότι η μπάντα έχει χαμηλούς στόχους και δεν της είναι απαραίτητος κάποιος Promoter.
Ενδεχομένως, μπορεί οι ίδιοι να έχουν κάποιες γνωριμίες εντός της χώρας και κάνουν τη δουλειά τους και κλείνουν τα Live τους μόνοι τους μία χαρά.
Γενικά, κανείς δεν είπε ότι σώνει και ντε πρέπει να έχουν όλοι μάνατζερ.
Όλα εξαρτώνται από το τί θέλει να καταφέρει η μπάντα, μέχρι πού θέλει να το πάει και τί είναι διατεθειμένη να θυσιάσει, όπως προανέφερα.
Δεν υπάρχει λάθος ή σωστή απάντηση σε αυτό.
Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, πόσο εύκολο είναι να ξεπεράσετε τις προκαταλήψεις που υπάρχουν για έναν καλλιτέχνη; (Για παράδειγμα, Satanist, Άθεος, gay, ή/και οτιδήποτε ακόμα θεωρείται πως «θίγει» μια μερίδα της κοινωνίας).
Α πολύ δύσκολο είναι! Και το βλέπουμε τελευταία, καθημερινά και πολύ έντονα.
Προσωπικά είμαι πολύ απαισιόδοξη αναφορικά με αυτό.
Ποιον καλλιτέχνη (εν ζωή) θα θέλατε να εκπροσωπείτε και γατί;
Tool, Opeth, Leprous, Soen, Tesseract και πολλούς πολλούς πολλούς άλλους!
Περίμενες να σου πω τίποτα πιο μεγάλο, καταλαβαίνω, αλλά είμαι εκεί κολλημένη, με την prog σκηνή, τί να κάνω… Μου αρέσει πολύ, τη γνωρίζω αρκετά καλά.
Εκτός progressive σκηνής, φυσικά και θα διάλεγα τη μεγάλη μου καψούρα… τους Metallica!
Γιατί? Τί γιατί? Γιατί είναι η «μεγαλύτερη» μπάντα του πλανήτη.
Από εκείνους που δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή ποιον θα θέλατε να είχατε και γιατί;
Θα ήθελα να έχω δουλέψει με τους The Beatles ή τους Floyd – μη τους βγάλουμε πεθαμένους όλους όμως, δεν είναι όλοι πεθαμένοι οι άνθρωποι, απλά δεν είναι ενεργοί.
Γιατί μιλάμε για μουσικές ιδιοφυΐες εκτός συναγωνισμού!
Ειδικά σε μία εποχή που τα πράγματα γίνονταν με πιο απλούς τρόπους και αφορούσαν τη μουσική εξ ολοκλήρου.
Τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν ανερχόμενο καλλιτέχνη που αναζητά έναν promoter;
Θα τον συμβούλευα να έχει ξεκάθαρη εικόνα σχετικά με το ποιοι είναι οι στόχοι του και να έχει τα αφτιά του ανοιχτά.
Να επιλέγει ανθρώπους που εμπιστεύεται και να μη λέει πολλά όχι – ειδικά στην αρχή.
Σχετικά με την επιλογή του χώρου
Με ποια κριτήρια επιλέγετε τους χώρους που θα διεξαχθεί μια συναυλία; Η ασφάλεια τόσο των καλλιτεχνών, όσο και των θεατών επηρεάζει τις αποφάσεις σας σχετικά με τους χώρους διεξαγωγής; Ποια μέτρα λαμβάνετε από την πλευρά σας; Έχετε απορρίψει χώρους; Αν ναι, ποια ήταν αιτία;
Για να επιλέξουμε έναν χώρο, λαμβάνουμε υπόψιν μας τόσο το ηχητικό πλεονέκτημα που μπορεί να μας προσφέρει, τη σκηνή, τη χωρητικότητα του μαγαζιού και φυσικά τον οικονομικό παράγοντα.
Η ασφάλεια με προβληματίζει πολύ!
Δυστυχώς θα έπρεπε όλους να μας προβληματίζει περισσότερο και να αποτελεί προτεραιότητα στην απόφαση του να μαζέψουμε τον κόσμο μας, σε έναν χώρο που δεν ακολουθεί τα πρωτόκολλα.
Άλλωστε πλέον τα δυσάρεστα παραδείγματα είναι πολλά.
Ο χαμός του φίλου μου σε φεστιβάλ την ώρα του Live επειδή δεν υπήρχε γιατρός και ασθενοφόρο, η φωτιά σε venue στο Βουκουρέστι που έκαψε δεκάδες ανθρώπους και τόσα άλλα.
Τόσο εγώ, όσο και όλοι πρέπει να είμαστε περισσότερο υπεύθυνοι σε ό,τι έχει να κάνει με τις ανθρώπινες ζωές.
Θεωρείτε ότι οι συναυλιακοί χώροι της Ελλάδας και του εξωτερικού διαφέρουν και αν ναι, ως προς τι;
Εάν μιλάμε για venues, έχω δει και στο εξωτερικό και στην Ελλάδα, πολύ καλές σκηνές αλλά, έχω δει και σκηνές για κλάματα!
Σε ο,τι αφορά τα φεστιβάλ, σε όποιο φεστιβάλ έχω βρεθεί στο εξωτερικό δεν έχω μείνει δυσαρεστημένη ή δεν έχει τύχει να γίνει κάτι που θα μου προκαλέσει ανασφάλεια.
Πάντως και στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό υπάρχουν χώροι (fests & venues) που θα πρέπει να βελτιωθούν αναφορικά με το θέμα της ασφάλειας!
Θα είναι κρίμα να θρηνήσουμε θύματα σε περίπτωση κάποιου τυχαίου ακραίου συμβάντος.
Σχετικά με τα ΜΜΕ
Ποια είναι η σχέση σας με τα ΜΜΕ;
Θεωρώ ότι έχουμε αναπτύξει με αρκετά Μέσα πολύ καλές σχέσεις και σε κάποιες περιπτώσεις και πολύ φιλικές!
Είναι πολύ βασικό για εμένα να γνωρίζει το άτομο που επικοινωνώ σε κάθε Μέσο, ότι εκτιμώ πάρα πολύ το γεγονός ότι ασχολείται μαζί μου.
Με την ιδέα μου, με το Live μου, με το festival μου – και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις στον ελεύθερό του χρόνο, απλά για να στηρίξει τη σκηνή. Το σέβομαι πολύ.
Πώς επιλέγετε τα ΜΜΕ στα οποία προβάλετε τους καλλιτέχνες σας; Ποια κριτήρια θα πρέπει να πληρούν για να επιλεγεί από την εταιρεία σας, ως το κατάλληλο μέσο;
Βασική προϋπόθεση είναι να είναι σχετιζόμενα με το μουσικό είδος που προβάλλεται κάθε φορά και επίσης, να δείχνουν σεβασμό στον καλλιτέχνη όσο μικρός ή μεγάλος κι αν είναι.
Τι πιστεύετε πως φταίει και οι μεγάλες σε κυκλοφορία εφημερίδες, (ή/και σε επισκεψιμότητα) site δεν ασχολούνται με την προβολή των εκδηλώσεων που σχετίζονται με την Rock / Metal μουσική σκηνή;
Φταίει το ότι η χώρα μας δεν έχει αυτό το mentality, δεν στηρίζει τη σκηνή αυτή και δεν τη γνωρίζει καν.
Συνεπώς το κοινό στο οποίο απευθύνονται οι εφημερίδες δεν θα ασχοληθεί με κάποιους που, κατ’ ομολογία της μάζας των αναγνωστών είναι: άθεοι, σατανιστές ή δεν ξέρω κι εγώ τί άλλο!
Σχετικά με τα προσωπικά σας
Αν μπορούσατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω, θα επιλέγατε κάποιο άλλο επάγγελμα και αν ναι ποιο και γιατί;
Έχω ένα πτυχίο και μία προϋπηρεσία που μου επιτρέπει να γυρίσω σε αυτό που εγώ ονομάζω – μίζερη ασφάλειά μου, οποιαδήποτε στιγμή.
Δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα έκανα αν γύριζα το χρόνο πίσω γιατί δεν θα είναι αντιπροσωπευτική η απάντηση, ούτε αληθής.
Τώρα είμαι εδώ και κάνω αυτό. Αύριο… βλέπουμε.
Πείτε μας κάποια πράγματα για τον εαυτό σας. Τι σας αρέσει να κάνετε στον ελεύθερο (όσο έχετε), χρόνο σας;
Είμαι καθηγήτρια μαθημάτων οικονομικής κατεύθυνσης, διδάσκω χορό σε παιδικά τμήματα και τμήματα ενηλίκων.
Παράλληλα, μαζί με τα μέλη των Poem και κάποιους άλλους καλούς φίλους έχουμε μία ΚοινΣΕπ (την οποία ονομάζουμε επίσης One Woman Company), με την οποία δραστηριοποιούμαστε σε διάφορους τομείς.
Ο ελεύθερος χρόνος είναι ένα αστείο!
Παρόλα αυτά πάντα βρίσκω καιρό να κάνω την προπόνηση μου (kung fu), τη yoga μου και να περνάω ποιοτική ώρα με τον άντρα μου και τους αγαπημένους μας φίλους και συγγενείς!
Ποια είναι η αγαπημένη σας μουσική σκηνή;
Progressive Metal πάντα!
Πείτε μας τα δέκα αγαπημένα σας τραγούδια και ποιο συναίσθημα σας βγάζει το κάθε ένα από αυτά;
- Metallica – My friend Of Misery: Αγωνία, αφοπλιστική ειλικρίνεια, πικρή αλήθεια
- POEM – Weakness: Λύτρωση
- Madrugada – Majesty: Απώλεια, Αγάπη
- The Beatles – Because: Ευγνωμοσύνη
- Pink Floyd – Shine on you crazy diamond: 400.000.000 συναισθήματα
- POEM – Brightness of Loss: Θλίψη, Δύναμη
- POEM – Remission Of Breath: Συγκίνηση, Ανακούφιση (άνετα κι εδώ θα έβαζα 400.000.000 συναισθήματα)
- Queen – Bohemian Rhapsody: Θλίψη, Αποδοχή
- Crosby, Stills, Nash & Young – Teach Your Children: Αγάπη
- Mother Of Millions – Nema: Πόνος
Ευχαριστώ πολύ γι΄ αυτήν τη συνέντευξη, πρώτη φορά συμβαίνει να θέλει κάποιος μόνο εμένα! χαχαχα