Πριν γίνει ο θρυλικός τραγουδιστής και μπασίστας των Motörhead, o Lemmy Kilmister, υπήρξε το παιδί για όλες τις δουλείες του Jimi Hendrix!
Ας το πάρουμε όμως από την αρχή…
Ο Lemmy Kilmister, ήταν ήδη 30 ετών όταν δημιούργησε τους Motörhead το 1975. Πριν από αυτό όμως βίωσε αρκετές περιπέτειες σε Rock ρόλους που οδήγησαν τελικά στους Motörhead.
Πίσω στο 1967, ο Lemmy αναγκάστηκε να επιστρέψει στην γενέτειρά του το Burslem, μετά την απόλυση του από το συγκρότημα που συμμετείχε, τους Vicar Rockin (ή πιο σωστά τους Rev Black ή The Rockin‘ Vickers).
Έψαχνε, παράλληλα τρόπους για να καταφέρει να φτάσει στο Λονδίνο. Όπως εξηγεί ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του “White Line Fever” (2004), τηλεφώνησε στον μόνο αριθμό που γνώριζε, (εκτός του Jon Lord των Deep Purple), αυτόν του Neville Charters.
Ο Kilmister πέρασε την καλύτερη εποχή των Experience κουβαλώντας τον εξοπλισμό, προετοιμάζοντας τις κιθάρες του Hendrix, πριν εμφανιστεί επί σκηνής.
Μάλιστα στο τέλος κάθε συναυλίας μάζευε τα σπασμένα κομμάτια που άφηνε πίσω του ο Hendrix μετά από κάθε του εμφάνιση.
Σε μια από τις συνεντεύξεις του ο Lemmy είχε αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Κοιμόμουν στο πάτωμα ενός διαμερίσματος του Neville Chester που μοιράζονταν με τον Noel Redding (μπασίστας), και οπότε χρειαζόταν ένα επιπλέον ζευγάρι χεριών, ήμουν πάντα παρών.
Δεν πήρα τη δουλειά εξαιτίας κάποιου ταλέντου ή κάτι τέτοιο. Είδα τον Jimi να παίζει πολλές φορές. Δύο φορές τη νύχτα για περίπου τρεις μήνες. Τον είδα να παίζει και στα παρασκήνια.
Είχε αυτή την παλιά Epiphone – ήταν μια 12χόρδη με τοποθετημένες τις χορδές σαν εξάχορδη – και συνήθιζε να στέκεται πάνω σε μια καρέκλα στα παρασκήνια και να παίζει.
Γιατί στεκόταν πάνω στην καρέκλα, δεν γνωρίζω».
Στην αυτοβιογραφία του αναφέρει: «Δυστυχώς δεν κατάφερα να παίξω μαζί με τον Hendrix εκτός σκηνής. Δεν ήμουν μέρος της προσωπικής του ζωής.
Απλά δούλευα γι’αυτόν. Θυμάμαι ότι ήταν πολύ ευγενής, πολύ καλός τύπος, όμως οι περισσότεροι ήταν ευγενείς εκείνες τις εποχές.
Ήταν η εποχή της αθωότητας, ξέρετε. Κανείς δεν είχε αρχίσει να πεθαίνει ακόμα».
Πολλά χρόνια μετά ο Lemmy, αποκάλυψε στο τοπικό CBS ότι ο Hendrix υπήρξε μεγάλη επιρροή γι’αυτόν, σαν τραγουδιστής.
Τονίζοντας, παράλληλα πως ο Hendrix «μισούσε το τραγούδι, θα στεκόταν στη γωνία ενός δωματίου με ένα μικρόφωνο και θα ηχογραφούσε έτσι. Πρέπει να ήταν ανασφαλής για το τραγούδι του. Νόμιζα ότι ήταν ένας μεγάλος τραγουδιστής, είχε πολλή ψυχή».
«Με βοήθησε να «τσιμεντώσω» την αποφασιστικότητά μου ως τραγουδιστής», ανάφερε ο Lemmy.
Πολύ πριν αποφασίσει να τραγουδάει, αξιοποίησε το χρόνο της αμειβόμενης απασχόλησης του με την εμπειρία από ζωντανές εμφανίσεις.
Δίπλα σε μεγάλους καλλιτέχνες, όπως τον τραγουδιστή της Soul P.P. Arnold και το ψυχεδελικό βρετανικό συγκρότημα Sam Gopal.
Άξιο αναφοράς είναι φυσικά και η συμμετοχή του στους Hawkwind το 1971, από τους οποίους απολύθηκε το 1975.
Και μετά ήρθαν οι… Motörhead!
Ο Lemmy συνεργάστηκε με τον κιθαρίστα Λάρι Γουόλις των Pink Fairies, σχηματίζοντας τους Motörhead, με την ονομασία του συγκροτήματος να προέρχεται από το τελευταίο κομμάτι που έγραψε όταν ήταν μέλος των Hawkwind.
Αρχική σκέψη του Lemmy, ήταν να τους ονομάσει Bastards, αλλά άλλαξε γνώμη μετά από προτροπή του τότε μάνατζερ του.
Την ίδια χρονιά ξεκίνησε κάποιες ηχογραφήσεις στα Rockfield Studios στην Ουαλία οι οποίες κυκλοφόρησαν τρία χρόνια αργότερα και αφού το συγκρότημα είχε γίνει διάσημο.
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι ένας από τους τότε κριτικούς είχε πει για τους Motörhead πως ήταν «η χειρότερη μπάντα του κόσμου»!
Δεν ξέρω που βρίσκεται πλέον αυτός ο κριτικός, αλλά μετά από 40 χρόνια πορείας και 22 άλμπουμ μάλλον δεν ήταν και τόσο κακοί!