Τα τραγούδια «διαμαρτυρίας», αλλά και τα πολιτικά τραγούδια είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία της μουσικής και ιδιαίτερα της Rock.
Δεν είναι λίγα αυτά που έγιναν μεγάλες επιτυχίες και παραμένουν έως και σήμερα αναλλοίωτα από το χρόνο.
Ο στόχος αυτών των τραγουδιών είναι να ακουστεί κάποια αδύναμη φωνή, να φανερωθεί κάποιο ζήτημα και ουσιαστικά να μην μείνει κάτι στην λήθη.
Άλλωστε, κάθε γνώση που συνοδεύεται από νότες μπορεί να φτάσει πιο μακριά, τόσο σε χρόνο, όσο και σε τόπο.
Οι Αυστραλοί Midnight Oil, είναι μια μπάντα που προσπαθεί, όχι μόνο να αφυπνίσει μια συνείδηση, αλλά συχνά ασχολείται με φλέγονται κοινωνικά θέματα.
Το “Beds Are Burning” είναι ένα από αυτά τα τραγούδια.
Βρίσκεται στο έκτο τους άλμπουμ, το “Diesel and Dust” του 1987 κι είναι το τραγούδι, το οποίο έδωσε στην μπάντα το διαβατήριο για την επιτυχία, έξω από τα σύνορα της πατρίδας τους.
Το λυρικό μέρος αφορά τον εκτοπισμό αρχικά και μετά την ολοκληρωτική εξαφάνιση των Pintupi, από την Αυστραλιανή κυβέρνηση.
Pintupi
Οι Pintupi ήταν μια ομάδα 400 περίπου Αβορίγινων, που κατοικούσε στην Δυτική Έρημο, ανάμεσα στις λίμνες MacDonald και Lake Mackay, στην δυτική Αυστραλία.
Οι ομάδα αυτή άρχισε να εκτοπίζεται ήδη από την δεκαετία του ’30, και κορυφώθηκε το 1960.
Πολλοί αναφέρουν πως αυτό συνέβη ως αποτέλεσμα των δοκιμών πυραύλων “Blue Streak”.
Δεδομένου ότι αυτοί οι πύραυλοι θα προσγειώνονταν στις ερημικές περιοχές που ήταν γνωστό ότι εξακολουθούν να κατοικούνται, κυβερνητικοί αξιωματούχοι αποφάσισαν ότι οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να μετεγκατασταθούν.
Η μετακόμιση αυτής της ομάδας, που σίγουρα δεν έγινε με ειρηνικό τρόπο, είχε σκοπό να τους ενώσει με τους Papunya και Haasts Bluff, σε πιο βόρειες περιοχές.
Στη δεκαετία του 1960, η φιλελεύθερη κυβέρνηση του Menzies αποφάσισε την απομάκρυνση των Pintupi σε οικισμούς ανατολικά της χώρας τους, πιο κοντά στην Alice Springs.
Η κυβέρνηση ισχυρίστηκε ότι δεν ήταν έτοιμοι να ζήσουν στη σύγχρονη κοινωνία και έπρεπε να αναμορφωθούν πριν αφομοιωθούν σε «λευκή κοινωνία».
Στην πράξη, αυτό σήμαινε την καταστολή της γλώσσας, της τέχνης και του πολιτισμού τους.
Αυτή η πολιτική αφορούσε επίσης την εξαναγκαστική απομάκρυνση χιλιάδων παιδιών από τους γονείς τους και τη διασπορά τους σε κυβερνητικά ή θρησκευτικά ιδρύματα ή/ και αναδοχή.
Τα «Κλεμμένα παιδιά», όπως έμειναν γνωστά στην ιστορία απομακρύνθηκαν κατά την περίοδο μεταξύ του 1905 και 1967, ενώ μερικά παιδιά εξακολουθούσαν να χωρίζονται από τις οικογένειες τους και τη δεκαετία του ‘70.
Αξίζει να σημειώσουμε πως οι συνθήκες οι οποίες τους επιβλήθηκαν ήταν τόσο άσχημες που σχεδόν το ένα έκτο των κατοίκων, πέθαναν από θεραπεύσιμες ασθένειες όπως η ηπατίτιδα, η μηνιγγίτιδα και η εγκεφαλίτιδα μεταξύ 1962 και 1966
Το 1984 οι τελευταίοι αντιπρόσωποι αυτής της ομάδας γύρισαν πίσω στον παραδοσιακό τρόπο ζωής τους στην έρημο.
Το συγγνώμη της Αυστραλίας
Το 2000, στην Ολυμπιάδα του Sydney, ζητήθηκε από την μπάντα να τραγουδήσει στη τελετή λήξης το εν λόγω τραγούδι.
Ο τότε πρωθυπουργός της Αυστραλίας, John Howard, ήθελε με αυτόν το τρόπο να απολογηθεί για την πολιτική των κυβερνήσεων απέναντι στον ντόπιο πληθυσμό.
Οι Midnight Oil τραγούδησαν το “Beds Are Burning” ντυμένοι στα μαύρα και στα μπλουζάκια τους αναγραφόταν η λέξη “Sorry“.