Το rock’n’roll μπορεί να έχει κάποια φαινομενικά μοτίβα, αλλά στην πραγματικότητα είναι κάτι πολύ περισσότερο.
Το ενδελεχές της φύσης του, αποβάλλει οτιδήποτε δεν είναι αληθινό και δεν ταιριάζει σε αυτό.
Αυτό οφείλεται σε κάτι αόρατο, (αν και αποδεκτό σχεδόν απ΄ όλους τους οπαδούς του), και δύσκολα εξηγήσιμο.
Κι εκεί είναι που αρχίζει κάποιος ερευνητής ή και απλός οπαδός, να αναρωτιέται…
Μήπως το κάθε τραγούδι έχει μια δική του οντότητα, μια ψυχή, που είναι με την σειρά του μέρος μια παγκόσμιας Rock ψυχής;
Μια ψυχή που ξεπερνάει πρόσωπα και συγκροτήματα και επιχειρήσεις που επωφελούνται από αυτή τη μουσική.
Οι Arrows ήταν ένα συγκρότημα κομήτης, με ένα μόλις άλμπουμ το “First Hit” του 1976, κάποια τηλεοπτική εκπομπή και ελάχιστα hits.
Η συνεισφορά του στο rock’n’roll είναι μια σύνθεση των Alan Merrill, μπασίστα και τραγουδιστή τους και του κιθαρίστα Jake Hooker.
Το γνωστό, πλέον, “I Love Rock ‘n’ Roll“.
Ένα τραγούδι που αργότερα έμελλε να κατακτήσει όλον τον κόσμο, αλλά με άλλη φωνή.
Την επιτομή των Rock γυναικείων φωνητικών! Τη Joan Jett!
Πριν από αυτό όμως, πυροδότησε μια σειρά γεγονότων μέχρι το τραγούδι να βρει την φωνή που του ταιριάζει καλύτερα.
Εν αρχή…
Τα γεγονότα ξεκίνησαν κάπου στο μακρινό 1975, όταν ο Alan Merrill παρακολουθούσε την διάσημη εκπομπή “Top of the Pops” με τους Rolling Stones.
O Merrill σε μια συνεντευξή του εξομολογείται πως το τραγούδι γράφτηκε ως απάντηση στο “It’s Only Rock ‘N’ Roll” των Stones.
Έχοντας συναναστραφεί κοινωνικά τον Mick Jagger σε κάποια από τα μεγαλειώδη πάρτι της εποχής, τον έβλεπε να περιβάλλεται από πληθώρα ανθρώπων της τζετ – σετ, αλλά και «παραδοσιακούς» αριστοκράτες.
Ενθυμούμενος το τραγούδι τους “It’s Only Rock ‘N’ Roll”, ο Merrill θεώρησε πως ο Jagger, ήθελε απλά να «απολογηθεί» για τον σφετερισμό της λάμψης που ήδη είχε δημιουργήσει η Rock μουσική.
Έτσι, σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα, ο Merrill, σκάρωσε τους πρώτους στίχους της επόμενης δημιουργίας του.
«Ένιωθα πως το “It’s Only Rock and Roll”, ήταν μια απολογία προς εκείνους τους jet–set πρίγκιππες και πριγκίπησες που σύχναζαν μαζί του – την αριστοκρατία, ξέρετε.
Αυτή ήταν η ερμηνεία μου ως νεαρός: Εντάξει, αγαπάω το Rock ‘n’ roll. Και μετά, Πού πηγαίνεις με αυτό;”, ανέφερε ο Merrill.
Κυκλοφόρησε σαν B-side στο single “Broken Down Heart” και αυτό με το ζόρι, γιατί εκείνη την εποχή η μόδα επέβαλλε μπαλάντες.
Εμποδίων συνέχεια…
Τα εμπόδια για το τραγούδι δεν σταμάτησαν εκεί, καθώς η παραγωγή του ήταν άθλια και έπρεπε να επανακυκλοφορήσει σαν Α’ πλευρά.
Κάτι που πίστευε, τελικά, μόνο η Christina Hayes, σύζυγος του τραγουδιστή και συνδημιουργός του.
Ο Alan Merrill σε μια συνέντευξη του δήλωσε, ότι είχε έτοιμο το ρεφρέν και ήθελε να είναι ξεχωριστό, χωρίς ιδιαίτερο λυρικό μέρος.
Οι στίχοι αναφέρονταν σε έναν άντρα που ήθελε να πάει ένα κορίτσι σπίτι του, το οποίο ήταν ένα σύνηθες φαινόμενο στον κόσμο του Rock N’ Roll.
Αυτήν ήταν η εικόνα που σχημάτισε ο ίδιος για το τραγούδι συνθέτοντάς το και επενδύοντας στην απόλυτη επιτυχία του τραγουδιού.
Η φαντασίωση ή/και η προφητεία του έγινε πραγματικότητα μέσα από τα χείλη μια μικροκαμωμένης και πάντα εκνευριστικά τσαντισμένης τραγουδίστριας.
Όμως, η ιστορία ή κάποιο πνεύμα του rock’n’roll είχε αποφασίσει πως δεν ήρθε ακόμα η ώρα του.
Οι διαφορές της μπάντας με την δισκογραφική εμπόδισαν οποιαδήποτε εξέλιξη και προώθηση της.
Μια μεγάλη απεργία στο Τύπο, την εποχή που κυκλοφόρησε το τραγούδι, δεν άφησε και πολλά περιθώρια για περαιτέρω προβολή του τραγουδιού.
Παρ’ όλα αυτά το τραγούδι είχε μια παράξενη, σχεδόν μαγική δυναμική.
Η πρώτη του δημόσια παρουσίαση έγινε στην εκπομπή “Pop 45” του καναλιού UK TV, όπου εντυπωσίασαν τον παραγωγό Muriel Young.
Ο ενθουσιασμός του ήταν τέτοιος που πήραν μια ολόκληρη εκπομπή δική τους, που λεγόταν “The Arrows Show”.
Και εμφανίστηκε η… Joan Jet
Αυτήν την εκπομπή είδε το 1976 και η Joan Jett, ενώ βρισκόταν σε περιοδεία στο Λονδίνο με τις “The Runaways”.
Κατάφερε να αποκτήσει το single και ζήτησε από την μπάντα της να το διασκευάσουν.
Οι έφηβες τότε “Runaways”, μόνιμα τσαντισμένες (με τα πάντα), και με «εγώ» που έφευγε από τα όρια του ηλιακού συστήματος, δεν αποδέχτηκαν την πρόταση της κιθαρίστας τους.
Το πανταχού παρόν πνεύμα του Rock N Roll, δεν επέτρεψε στην Jett να λησμονήσει το τραγούδι.
Έτσι, αργότερα, το 1979, ηχογράφησε το “I Love Rock ‘n’ Roll” μαζί με τους Paul Cook και Steve Jones των θρυλικών “Sex Pistols” και κυκλοφόρησε σαν B-side του “You Don’t Own Me“.
Η Jett μιλώντας στο “Uncut” τον Αύγουστο του 2010, ανέφερε:
«Έκανα μια πρώιμη έκδοση μαζί τους (Pistols), ήταν ωραία να δουλέψω μαζί τους και όχι, δεν υπήρχε καμία αίσθηση φόβου από την πλευρά μου, παρά το γεγονός ότι όλοι μου έλεγαν πως ήταν η πιο διαβόητη μπάντα στον πλανήτη».
Η καθιέρωση της Jett…
Στα «χέρια» της Jett το τραγούδι αφορούσε ένα κορίτσι που βλέπει έναν άντρα δίπλα σε ένα jukebox και τον πηγαίνει σπίτι της με σκοπό το σεξ.
Για πολλούς το τραγούδι ερμηνευμένο από την Jett ήταν ένας γυναικείος ύμνος εξουσίας!
Παράλληλα, βοήθησε να διαμορφώσει την εικόνα της ως μια σκληρή, γεμάτη σιγουριά rock star και αποτέλεσε έμπνευση για πολλές γυναίκες μουσικούς.
«Γρήγορα συνειδητοποίησα ότι αυτό το τραγούδι θα σε ακολουθεί, έτσι είτε το αφήσει να σε ενοχλεί, είτε θα το αποδέχτεις και θα αισθάνεσαι ευλογημένος που συμμετείχες σε κάτι που άγγιξε τόσους πολλούς ανθρώπους», σημείωνε η Jett το 2008.
Ο Alan Merrill, απεβίωσε στις 29 Μαρτίου του 2020, και η Joan Jett έγραψε στο Twitter: «Ακόμα θυμάμαι να παρακολουθώ τους Arrows στην τηλεόραση στο Λονδίνο και να παρασύρομαι από το τραγούδι που φώναζε στα αυτιά μου ότι θα γίνει hit».
Τα υπόλοιπα είναι απλοί αριθμοί που δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία…