Ορισμένες από τις πιο κλισέ φράσεις που αναφέρονται συχνά αφορούν τη ζωή, η οποία πάντα βρίσκει τρόπο να μας αποδεικνύει το λόγο ύπαρξής τους.
Η ζωή άλλωστε είναι μια διαδρομή, γεμάτη σταυροδρόμια, κύκλους και επιλογές.
Κάθε σταυροδρόμι, αποτελείται από πολλούς δρόμους. Κάποιοι μοιάζουν μεταξύ τους, αλλοί πάλι είναι πιο περίπλοκοι, κυκλικοί.
«Σ’έναν κύκλο κάθε σημείο είναι ταυτόχρονα και αρχή και τέλος», όπως γράφει ο Ηράκλειτος, για να συμπληρώσει ο Σένεκας πως «κάθε καινούργια αρχή προέρχεται από το τέλος κάποιας άλλης αρχής».
Όμως, κάθε ένας από αυτούς τους δρόμους, είτε είναι περίπλοκος, είτε όχι, μας οδηγεί στις επιλογές μας. Επιλογές που ο ανθρώπινος νους θα λάβει με ή χωρίς σκέψη.
Κανείς μας δεν γνωρίζει, φαινομενικά τουλάχιστον, πού θα οδηγήσει η κάθε επιλογή, ωστόσο δεν είναι λίγες οι φορές που οι πιο σημαντικές, μας πηγαίνουν στα όνειρά μας.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Γάλλος φιλόσοφος, συγγραφέας και ηθοποιός Albert Camus, «ζωή είναι το άθροισμα των επιλογών μας».
Η τέχνη και ιδιαιτέρως η μουσική, είναι επιλογές και σίγουρα κυκλικές. Κάποιοι το αποκαλούν κάρμα, άλλοι το αποκαλούν απλώς ζωή…
Η ζωή τα φέρνει έτσι που το παρελθόν μας γίνεται παρόν! Κάπως έτσι έγινε και με τον Τόλη κιθαρίστα των ΝΗΜΑΤΑ.
Ένα τραγούδι και κάποιες επιλογές τον έφεραν και πάλι πίσω στην αρχή του… εκεί που άφησε κάτι ανεκπλήρωτο.
Ο θεός του Rock N’ Roll δεν ξεχνά και πάντα έρχεται για θυμίσει στους μουσικούς πως πρέπει να ολοκληρώσουν τον κύκλο μιας μελωδίας τους….
Η ιστορία του Τόλη
«Κάπου στο 1997 υπήρξα κιθαρίστας σε μια μπάντα με το όνομα Aurora’s Cancer με βάση τη πόλη της Λαμίας. Μια ήρεμη ζωή».
Το σταυροδρόμι της ζωής κάνει την εμφάνισή του και η πρώτη επιλογή λαμβάνεται από τον Τόλη.
«Τα υπόλοιπα μέλη αποφάσισαν πως για να γίνει κάτι παραπάνω θα έπρεπε να βρισκόμαστε στην Αθήνα.
Το απέφυγα μιας και είχα τη δουλειά μου στρωμένη εκεί.
Φτάνουμε στο 2017 όπου δεν έχω ακουμπήσει ξανά ποτέ κιθάρα όλα αυτά τα χρόνια και μου καρφώνεται η ιδέα να ασχοληθώ πάλι και ζώντας πλέον στη πόλη της Αθήνας».
Κι εδώ εμφανίζεται ο θεός του Rock…
«Ρωτώ έναν φίλο μου αν ξέρει κανέναν στην Αθήνα που να κάνει μαθήματα κιθάρας ώστε να το πάρω από την αρχή και πιο σωστά.
Βεβαίως μου λέει, θα πας στον Στέφανο. Τον Στέφανο από τη Λαμία που θυμάμαι του λέω; Ναι αυτόν.
Έρχομαι σε επαφή, με θυμόταν και ξεκινήσαμε. Πάντα έτρεφα θαυμασμό για αυτόν τον άνθρωπο για την ηρεμία του και το ποσό περίτεχνα και στρωτά έπαιζε».
Το τέλος γίνεται η αρχή… Ο κύκλος.
«Κάνα χρόνο μετά, συναντώ τυχαία στον δρόμο τον τότε ιδρυτή των Aurora’s Cancer τον Πάνο και κανονίζουμε για μπύρα σε ένα μαγαζί που έπαιζε μουσική.
Κάναμε μια αναπόληση των εφηβικών μας χρόνων και γυρίσαμε τη κουβέντα στο τώρα. Και δίσκο θα έκανα μαζί σου μου λέει. Ε να κάνουμε του λέω!».
Το ανεκπλήρωτο…αρχίζει να οδεύει προς το όνειρο.
«Εδώ να αναφέρω πως το διάστημα που ήταν τα παιδιά στην Αθήνα, από το 1997 έως τώρα, είχαν στήσει τους Νίπτω Τας Χείρας και είχαν ξεκινήσει δισκογραφία στην τότε Legend.
Οπότε θα παίζαμε και από εκείνη την εποχή τραγούδια. Ξεχώρισα το τραγούδι «Ο Βετεράνος» γιατί είναι περισσότερο στα γούστα μου. Τίμιο ελληνικό ροκ».
Και το όνειρο ξεκινάει την πορεία του…
«Το λέω στον δάσκαλό μου αυτό και λέει, σοβαρά μιλάς; Κάτσε να σου πω.
Μου ανέφερε πως είχε συνθέσει και ηχογραφήσει αυτός στον δίσκο τους και ειδικά το τραγούδι «Ο Βετεράνος» είναι από αυτά που ευχαριστήθηκε να παίζει τότε.
Κάθισα και σκέφτηκα τι κύκλος εικοσαετίας είναι αυτός που διένυσα και κατέληξα καρμικά από το πουθενά, να είμαι μαθητής του ανθρώπου που έπαιξε κιθάρα στη θέση μου πριν 23 χρόνια και δε γνώριζα τίποτα».
Κάθε κύκλος της ζωής, όπως προανέφερα, είναι το τέλος και η αρχή ενός ανεκπλήρωτου ονείρου, που όμως, ποτέ δεν τελειώνει.
«Η πλέον όμορφη στιγμή μου για αυτό το τραγούδι ήταν όταν το έπαιξα πρώτη φορά live και μου είπε ο δάσκαλός μου, “το έχεις κάνει πλέον δικό σου το κομμάτι”.
Συνεχίσαμε υπό το όνομα ΝΗΜΑΤΑ με τον Πάνο και κυκλοφορήσαμε ένα EP με τρία κομμάτια τον Οκτώβριο που πέρασε σε μουσική δική μου κατά κύριο λόγο, στίχους του Πάνου και λοιπές ενορχηστρώσεις της μπάντας».
Η μουσική είναι ο δρόμος με τις περισσότερες δύσκολες στροφές και ποτέ δεν είναι εύκολα προσπελάσιμος.
Όμως η ζωή δημιουργεί μουσική που μας «απελευθερώνει από την τυραννία των συνειδητών σκέψεων*» ή επιλογών θα προσέθετα…