Το όνειρο κάθε μπάντας είναι να βγάλει ένα τραγούδι που να αναγνωρίζεται ακόμα και από τον ίδιο τον… Θεό.
Μάλλον υπερβολικό, θα έλεγα, αλλά όπως και να έχει πάντα υπάρχει μια κρυφή έστω, επιθυμία για ένα τραγούδι αναγνωρίσιμο από τους πάντες.
Και επειδή η απλότητα είναι η υπέρτατη αρετή, σύμφωνα πάντα με τον βουδισμό…
Μόνο μεγάλες μπάντες έχουν δημιουργήσει τραγούδια απλά στην δομή, “σήμα κατατεθέν” τους που έχουν γίνει ύμνοι της Rock σκηνής.
Σε αυτό κατατάσσονται οι Judas Priest που ανήκουν στο πάνθεο της Rock σκηνής και με ύμνο τους το “Breaking the Law”.
Απλή μουσική δομή και ένας τίτλος που άνετα μπορεί να ξεσηκώσει ακόμα και σήμερα έναν έφηβο.
Είναι μια δημιουργία των Rob Halford, K.K. Downing και Glenn Tipton.
Συμπεριλαμβάνεται στο έκτο τους άλμπουμ “British Steel” που κυκλοφόρησε Απρίλιο του 1980.
Όλο το άλμπουμ ηχογραφήθηκε, στο Tittenhurst Park, παλιό σπίτι του Ringo Starr.
Πριν την ηχογράφηση αυτού του άλμπουμ, σκόπευαν να απλοποιήσουν την μουσική τους, με λιγότερο επεξεργασμένο ήχο και με αυτό το τραγούδι το κατάφεραν.
Μελωδικά…
Ένα μινόρε riff μαζί με ένα ρεφρέν που μένει, είναι τα βασικά συστατικά της επιτυχίας του τραγουδιού.
Στο “You don’t know what it’s like!”, η κραυγή του Halford, γίνεται η αλλαγή στο μουσικό θέμα, που προμηνύει και τα ειδικά εφέ, τα οποία έχουν και αυτά ενδιαφέρον.
Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν έτοιμα ψηφιακά samples, άρα όλα τα εφέ ήταν αναλογικά και πολλές φορές δημιουργούνταν με πρωτότυπο τρόπο.
Στο συγκεκριμένο τραγούδι το σπάσιμο γυαλιών είναι από τα μπουκάλια του γαλατά, που τους το έφερνε κάθε πρωί.
Οι σειρήνες περιπολικών που ακούγονται, είναι από την Stratocaster του Downing, με την βοήθεια του tremolo.
Λυρικά…
Το λυρικό μέρος δεν έχει κάποια βαθειά ποιητική θεματολογία.
Ουσιαστικά, μιλάει για κάποιον που έχει βαρεθεί την συνηθισμένη ζωή του και αποφασίσει να παρανομήσει, απλά για να διασκεδάσει την πλήξη του.
Ο Halford δημιουργός των στίχων, παραδέχτηκε αργότερα ότι, ήθελε να κλέψει την δόξα των punk συγκροτημάτων.
Εκείνη την περίοδο η Βρετανία βρισκόταν σε αναταραχή.
Διαρκείς απεργίες των ανθρακωρύχων και του συνδικάτου των αυτοκινητοβιομηχανιών και οι ταραχές στους δρόμους δεν ήταν σπάνια.
Αυτό ακριβώς, ήθελε να αποτυπώσει και ο τραγουδιστής, να βάλει λίγο punk αναρχισμό μέσα στους στίχους του.
Το βίντεοκλιπ…
Το βιντεοκλίπ είναι σκηνοθετημένο από τον Julien Temple και η δράση του ξετυλίγεται στην A406, του Β. Λονδίνου.
Με μια κάντιλακ οδεύουν προς την Oxford Street, όπου μπαίνουν στο υποκατάστημα της Barclays Bank και την ληστεύουν με της κιθάρες τους.
Όταν ήμουν πιτσιρικάς αυτή η σκηνή με είχε συνεπάρει.
Από την στιγμή της κυκλοφορίας του παίζεται σε όλες τις ζωντανές εμφανίσεις της μπάντας.
Με τα χρόνια το συγκρότημα, το εξελίσσει, καθώς προσέθεσαν και σόλο, το οποίο δεν υπάρχει την στούντιο έκδοση.
Πλήθος συγκροτημάτων είχε εκτελέσει ή διασκευάσει το τραγούδι.