Η εποχή που διανύουμε έχει αφήσει ένα τεράστιο κενό σε ότι αφορά τη μουσική, (και γενικότερα την τέχνη).
Ωστόσο, το παρελθόν είναι γεμάτο εμπειρίες και κάποιες φορές και αστείες ή/και «περίεργες» στιγμές.
Μια από αυτές έφτασε σε εμάς, και φυσικά, έπρεπε να τη μοιραστούμε μαζί σας.
Οι Iron Maiden παίζουν ζωντανά στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας!
Γνωστή ιστορία θα πουν κάποιοι και ίσως και να είναι… αλλά η είδηση δεν είναι αυτή, αλλά το πριν!
Τι συμβαίνει λοιπόν, λίγο πριν φτάσεις σε μια συναυλία;
Εδώ είναι που ξεκινάει η πραγματική ιστορία με αυτόπτη μάρτυρα, έναν οπαδό της metal μουσικής.
Το ταξιδι προς τους Iron Maiden…
Κάπου στο μακρινό 1988 ένας έφηβος ξεκινάει το ταξίδι του με προορισμό μια από τις ιστορικότερες συναυλίες που έγιναν στην Ελλάδα.
Ένα ταξίδι που ξεκίνησε στις 13.9.1988 για περισσότερους από 20.000 ανθρώπους και με το εισιτήριο να κοστίζει 1800 δραχμές ή με το σημερινό νόμισμα, περίπου 5,2 ευρώ!!!!!
Το να φτάσεις βέβαια σε μια συναυλία εκείνη την εποχή, δεν ήταν και το πιο εύκολο πράγμα.
Έπρεπε να μπεις σε λεωφορεία και στον ηλεκτρικό, για να φτάσεις όσο πιο κοντά μπορούσες, και μετά να περπατήσεις αρκετά.
Φυσικά, όλη η ταλαιπωρία άξιζε αφού στο τέλος θα φρόντιζε το συγκρότημα να σε ανταμείψει με τον καλύτερο τρόπο!
Ο έφηβος μας, λοιπόν ξεκίνησε το ταξίδι του, παίρνοντας το λεωφορείο από μια περιοχή της Δυτικής Αττικής με κατεύθυνση τον ηλεκτρικό για να φτάσει στο γήπεδο.
Φτάνοντας βέβαια στον ηλεκτρικό, δεν περίμενε να βρεθεί μπροστά σ’ένα βαγόνι γεμάτο οπαδούς των Iron, αλλά και οπαδούς του ΠΑΟΚ!!!
Ναι, ναι του ΠΑΟΚ! Ντυμένοι με πέτσινα, αλυσίδες να κρέμονται και διακριτικά τόσο των Iron, όσο και του ΠΑΟΚ.
Αν και ο έφηβος μας, ήταν και ο ίδιος οπαδός του ΠΑΟΚ, ωστόσο ένας φόβος τον έπιασε!
Ο λόγος είναι απλός για όσους ξέρουμε…
Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ στην Ελλάδα, είναι από τους πιο φανατικούς και οργανωμένους.
Θυμίζουν κάτι από τις ποδοσφαιρικές ομάδες της Αγγλίας (προ Θάτσερ), που όταν παίζει η ομάδα τους, καλό είναι εσύ να κάθεσαι σπίτι σου!
Έτσι λοιπόν, ο έφηβος μάρτυρας μας, επέλεξε να κατέβει στον πρώτο σταθμό και να συνεχίσει το ταξίδι του με τα πόδια!
Από την ιστορία αυτή, προκύπτει κι άλλη μια είδηση για εμάς εδώ στην Ελλάδα…
Μπροστά στην αγάπη για τη μουσική, οι οπαδοί των ποδοσφαιρικών ομάδων αφήνουν στην άκρη το «οπαδικό μίσος» και γίνονται ένα, υπό τους ήχους του “Seventh Son Of A Seventh Son”.
Η συναυλία
Η ημέρα εκείνη δεν σημάδεψε μόνο τον έφηβο μάρτυρά μας, αλλά μια ολόκληρη γενιά.
Ήταν, άλλωστε το επίσημο ξεκίνημα για την Ελλάδα, ώστε να αντιληφθούν και οι εντός και οι εκτός, πως η χώρα έχει οπαδούς της metal και μάλιστα φανατικούς.
Σημαδιακή ημέρα από όλες τις απόψεις…Τρίτη και 13! Δεν θα μπορούσε να επιλεγεί καλύτερη ημέρα, εδώ που τα λέμε!
Ουσιαστικά η συναυλία αυτή έβαλε την Ελλάδα στον επίσημο μουσικό χάρτη!
Αυτό που μου μένει από την ιστορία εκείνης της συναυλίας είναι το «Ήμουν κι εγώ εκεί», που μας είπε ο «μάρτυρας» μας.
Δεν ήταν μόδα, ήταν η ακριβής έννοια του «γράφτηκε ιστορία εκείνη την ημέρα»…