Η μουσική ήταν πάντα αρωγός, και σε ακραίες καταστάσεις, ακόμα και χειραγωγός των ανθρώπων.
Από την Αναγέννηση, συνέβαλε σημαντικά σε αυτό, και κατά τη διάρκεια της όποιας ήταν στο πλευρό των ισχυρών και προσβάσιμη μόνο για τους πλούσιους.
Ως την δεκαετία του ’70, οπότε τυπικά εμφανίζεται η punk, παίρνει ξεκάθαρα την θέση των περιθωριοποιημένων και αδύνατων.
Και γενικότερα για όλα αρνούνται να μιλήσουν τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, η punk δεν θα σιωπήσει.
Έτσι και οι Ισπανοί Ska-P, μετά από 6 χρόνια απουσίας σαν μπάντα, επιστρέφουν με το δεύτερο πιο επιτυχημένο τους άλμπουμ, το “Lágrimas y Gozos” του 2008.
Το πρώτο single, αλλά και το πιο αναγνωρισμένο του τραγούδι είναι το “Crimen Sollicitationis“, που κυκλοφόρησε στις 5 Σεπτεμβρίου.
Το τραγούδι δίνει τίτλο και στο άλμπουμ, μιας που «δάκρυα και χαρά» αναφέρονται στους στίχους.
Σαν δάκρυα των παιδιών και απόλαυση των καθολικών ιερέων.
Το τραγούδι στιχουργικά καταπιάνεται με ένα ταμπού, ακόμα και σήμερα και φυσικά είναι μουσικό κατηγορώ προς την καθολική εκκλησία και την ίδια την υποκρισία της.
Ο Pulpul κιθαρίστας και τραγουδιστής του συγκροτήματος αναλαμβάνει τους στίχους.
Αναφέρεται στην Εγκύκλιο, η οποία και δίνει τίτλο στο τραγούδι.
Η Εγκύκλιος
Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα σκάνδαλα που αποκαλύφθηκαν από το τηλεοπτικό δίκτυο CBS, τον Αύγουστο του 2003.
Στις 28 Αυγούστου του ίδιου έτους, 4 Ιταλοί βουλευτές Maurizio Turco (NI) , Marco Pannella (NI) , Marco Cappato (NI) και Gianfranco Dell’Alba (NI), υποβάλουν ερώτηση σχετικά:
Με την αλλαγή πολιτικής με το Βατικανό, ώστε να μην παραμείνουν «ζώνες σκιάς και ατιμωρησίας για τον κλήρο».
Η Εγκύκλιος “Crimen Sollicitationis” της Ανωτάτης και Ιεράς Συνόδου Καρδιναλίων της Αγίας Έδρας, απευθυνόταν σε όλους τους Πατριάρχες, τους Αρχιεπισκόπους τους Επισκόπους και Επισκόπους άλλων εδρών, «περιλαμβανομένων και αυτών του Ανατολικού Τυπικού».
Αφορούσε τον ενδεδειγμένο τρόπο αντιμετώπισης των περιπτώσεων σεξουαλικής προτροπής, και είχε την ημερομηνία 16 Μαρτίου 1962.
Το έγγραφο του 1962, εγκρίθηκε από τον Πάπα Ιωάννη XXIII και υπογράφηκε από τον Καρδινάλιο Alfredo Ottaviani, Γραμματέα του Ιερού Γραφείου.
Έδινε συγκεκριμένες οδηγίες σχετικά με τον τρόπο εφαρμογής των κανόνων του «Code of Canon».
Στην ουσία πρόκειται για την Εγκύκλιο που ως σκοπό είχε τη συγκάλυψη των σεξουαλικών αδικημάτων που διεπράχθησαν από τον κλήρο.
Το έγγραφο, δίνει συγκεκριμένες εντολές για τον τρόπο χειρισμού σεξουαλικών εγκλημάτων διαπραχθέντων από τα μέλη του κλήρου εις βάρος των πιστών.
Εγκλήματα που αφορούσαν: ομοφυλοφιλία, παιδεραστία ή ζωοφιλία!
Η Εγκύκλιος, όπως αναφέρεται, έπρεπε «να φυλάσσεται επιμελώς στα μυστικά αρχεία του Βατικανού».
Αυτό το έγγραφο, αποκαλύπτει ότι με εντολή της Αγίας Έδρας οι επισκοπές έπρεπε να κρατούν σε αρχεία τις καταγγελίες, χωρίς να ενημερώνουν κάποιον ή να σχολιάζουν.
Και κυρίως να αποκρύπτουν από την κοινή γνώμη και τη δικαιοσύνη τα κρούσματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης που διεπράχθησαν από μέλη του κλήρου.
Η ποινή
Η ποινή που επιβαλλόταν, σε αποδεδειγμένα (;) εγκλήματα, δεν ήταν άλλη από τον αφορισμό!
Εβδομήντα από τις 74 παραγράφους αφορούσαν υποθέσεις, σχετικές με σεξουαλικά θέματα κατά τη διάρκεια του μυστηρίου της Εκκλησίας και ανέφεραν τον καταγγέλλοντα ως “μετανοημένο”.
Ότι ουσιαστικά, ο καταγγέλλων, με κάποιο τρόπο, είχε μετανιώσει για τις καταγγελίες που είχε κάνει!
Αξίζει να σημειωθεί, πως η Εγκύκλιος χρησιμοποιήθηκε από πολλούς δικηγόρους, σε υποθέσεις εναντίων Καθολικών ιερέων, ως αποδεικτικό στοιχείο παρεμπόδισης της δικαιοσύνης.
Η επιβολή της «ποινικής δίωξης» παρέμεινε σε ισχύ μέχρι τις 18 Μαΐου 2001, όταν αντικαταστάθηκε από νέους κανόνες που εκδόθηκαν από το παπικό “motu proprio Sacramentorum sanctitatis tutela”, της 30ής Απριλίου του ιδίου έτους.
Κανονικά έπρεπε να είχε σταματήσει να ισχύει από το 1983, με την έναρξη ισχύος του αναθεωρημένου “Code of Canon Law 1917”.
Όμως, συνέχισε να χρησιμοποιείται με ορισμένες αναγκαίες προσαρμογές, και παράλληλα πραγματοποιήθηκε επανεξέταση του.
Ουσιαστικά, μέσω της εξομολόγησης, ο ιερέας θύτης, απλά υποκαιόταν στο εκκλησιαστικό δίκαιο και όχι στον κοινό ποινικό κώδικα.
Με απλά λόγια, εγκλήματα όπως η παιδοφιλία, δεν τιμωρούνταν όπως αναλογούσε.
Code of Canon
Είναι ένα σύστημα νόμων και αρχών δικαίου που διατυπώνονται και επιβάλλονται από τις ιεραρχικές αρχές της Καθολικής Εκκλησίας.
Ήταν το πρώτο σύγχρονο και παλαιότερο δυτικό νομικό σύστημα.
Όπως είναι γνωστό, υπάρχουν 36 συλλογές του κανόνα δικαίου που χρονολογούνται πριν από το 1150.
Περιλαμβάνει ορισμένα στοιχεία της εβραϊκής (Παλαιάς Διαθήκης), ρωμαϊκής, βησιγοτθικής, σαξονικής και κελτικής νομικής παράδοσης.
Οι στίχοι
Στους στίχους αναφέρεται ξεκάθαρα το όνομα του πάπα Βενέδικτου 16ου, κατά κόσμον Joseph Aloisius Ratzinger.
Του οποίου το όνομα αναφέρεται σε υποσημείωση επιστολής του προς τους επισκόπους του κόσμου.
Στην επιστολή αναφέρονται αναλυτικά οι διαδικασίες που ακολουθούνταν στις περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης.
Το κείμενο παρέμενε μυστικό μέχρι τις 18 Μαΐου του 2002, όπως αναφέρει το nationalcatholicreporter.org.
Στο τραγούδι, αναφέρεται, με την καθόλου κολακευτική προσφώνηση… Ιούδας.
“Judas, my name is Ratzinger
Judas, soy Benedicto XXVI”
Δεν είναι, τυχαίο πως τη διετία 2011-2012 διεγράφησαν 384 ιερείς από το Βατικανό, με απόφαση του Πάπα Φραγκίσκου.
Όλες οι περιπτώσεις αφορούσαν το έγκλημα της παιδεραστίας!
Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα θύματα που φοβούνται να μιλήσουν…
Το βιντεοκλίπ
Το βιντεοκλίπ ακολουθεί τους στίχους του τραγουδιού.
Παρουσιάζει έναν αρχιεπίσκοπο σαν παραμορφωμένο τέρας, το οποίο χειραγωγεί και τιμωρεί ανυπεράσπιστα παιδιά.
Η σκηνή, όπου κρατάει ένα παιδί από το χέρι, υπονοεί όλη την ουσία των στίχων.