(επίσης γράφεται και rag-time ή rag time)
Ακόμα και να μπορέσουμε να μετρήσουμε τα φύλλα ενός δέντρου και τους ανθούς του, ποτέ δεν θα μάθουμε το βάθος των ριζών ενός δέντρου.
Πως ακούγεται
Σαν ο Beethoven να συνάντησε Αφρο-Αμερικανούς μουσικούς του νότου και αποφάσισαν μαζί να τζαμάρουν για να την σπάσουν στους λευκούς γαιοκτήμονες.
Ουσιαστικά σαν μουσική του βωβού κινηματογράφου.
Γιατί να το ακούσουμε
Για να εκνευρίσουμε αυτούς που νομίζουν ότι τα μουσικά χρώματα έχουν σχέση με το χρώμα του δέρματος.
Επειδή γουστάρουμε κατά βάθος τις βουβές ταινίες, αλλά και για εγκυκλοπαιδικούς λόγους.
Βασικά θα αναγνωρίσουμε αρκετά μοτίβα που χρησιμοποιήθηκαν σε πολλά είδη πολλές δεκαετίες αργότερα.
Γιατί όχι
Έχουν περάσει δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, έχουμε ρεύμα και διαδίκτυο και άλλα 1000 μουσικά είδη.
Α και δεν έχουμε γραμμόφωνο 78 στροφών ούτε καν τέτοιους δίσκους.
Που το συναντάμε
Στις Η.Π.Α. Το Ragtime έχει τις ρίζες του στις αφροαμερικανικές κοινότητες και συγκεκριμένα στο Σεντ Λούις και το Μισσούρι.
Πότε ξεκίνησε
Παλιάααα, πολύ παλιάααα.
Η πρώτη σύνθεση Ragtime που δημοσιεύτηκε ήταν το “La Pas Ma La” το 1895, η οποία γράφτηκε από τον κωμικό Ernest Hogan.
Ποιοι είναι οι πρωτοπόροι
Στους πρωτοπόρους του είδους αναφέρεται ο Ben Harney, ο οποίος συνέθεσε το τραγούδι “You’ve Been a Good Old Wagon But You Done Broke Down”(1896).
Το τραγούδι αυτό βοήθησε στη διάδοση του είδους, γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία.
Επίσης και ο συνθέτης Scott Joplin (περίπου 1868–1917) έγινε διάσημος με το τραγούδι “Maple Leaf Rag” (1899).
Για τουλάχιστον 12 χρόνια μετά τη δημοσίευσή του, το “Maple Leaf Rag” επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τους συνθέτες που ακολούθησαν .
Ο Scott Joplin θεωρείται ως ο «Βασιλειάς του Ragtime».
Πρέπει να ακούσεις
James Reese Europe, Ford Dabney, Eubie Blake, Euday L. Bowman, William Ezell, Arthur “Blind” Blake, Blind Leroy Garnett, Wally Rose, Winifred Atwell.
Μέρες δόξας
Η κορύφωση της δημοτικότητας του ήταν μεταξύ 1895 και 1919 και φυσικά στην χρυσή εποχή του βωβού κινηματογράφου.
Αργότερα και μέσα από τη μουσική επένδυση επιτυχημένων ταινιών όπως το «Κεντρί» (The Sting – 1973)
Κόκκινη κάρτα
Τα ρατσιστικά στερεότυπα για το είδος αυτό από μουσικά αδαείς, «ροζ» λευκούς, όπου το τέμπο του έγινε χλευασμός για τους αφρο-Αμερικανούς.
Επίσης τα πολλά επαναλαμβανόμενά μουσικά μοτίβα.
Με τι μπερδεύεται
Με American blues, jazz, boogie-woogie, swing και κλασσική μουσική.
Πως το περιγράφεις σε έναν άσχετο
Αυτό που παίζει στις ταινίες του Buster Keaton.
Δεν ξέρεις ποιος είναι αυτός; Πότε γεννήθηκες;