Scroll down for Greek

There are few who believe that the real is not what it looks, but the invisible.

A philosopher and / or a simple “philosophical” would agree to this theory.

Psychologists and some storytellers, however, embrace it.

The poets would add that from an almost invisible spark the greatest “fires” are created.

And in music, things work this way.

A “small” melodic patent can create a whole musical movement, even a different tuning of the guitar.

In such a category of songs or “sparks”, belongs the almost archetypal “Damaged Goods” of the Gang of Four.

Damaged Goods

It was their first single and essentially their ticket to the world of music.

Originally released on 13 October 1978 by the independent Fast Product.

After almost a year, (September 1979), it was released on the flagship album “Entertainment!” (by EMI Records).

A song that became the main influence for artists such as Kurt Cobain of Nirvana and Flea of Red Hot Chili Peppers.

The original tempo, with which the song begins, and the foundation for the whole composition, is an innovation for that time.

Later, the same pattern will be used by several bands, including those of the Greek band, “Trypes”.

The combination of funk with punk was really a forefront of music.

Jon King’s vocals sound like lamentation and an almost rap recitation is added.

It was a way of reciting poetry, which was already used in jazz and has its roots in East Africa (Kikuyu).

In this song, the guitarist of the band, Andy Gill, makes the recitation.

It can also be described as a dancing pop composition, but it is actually a new expression of punk.

Jon King’s “indignant” vocals take it out of this category.

Apart from the music innovations, the song also has a lyrical interest.

The lyrics

First of all, the title of the song refers to a person who seems to have a very good character but does not.

A result of psychological injuries, which were created in the past.

Another interpretation concerns public figures whose reputation has been destroyed.

In another interpretation, is that “Damaged Goods” simply refers to a “slut”, with the full meaning of that word.

Although the lyrics are ambiguous, they speak clearly about sexist policies of businesses, or even states.

Where a woman is simply considered an object for sale.

Kevin J.H. Dettmar, author of the book “Gang of Four’s Entertainment!”, claims that the hero of the song does not even have elementary self-awareness.

The singer of the band at the time, Jon King, who is the co-creator of the lyrics, reports in Clash magazine in 2009 how inspired them.

The inspiration

The main source of his inspiration was a slogan at a branch of the Morrisons supermarket chain in Leeds.

More specifically, a sunny Saturday they were looking for deals at a supermarket …

They were looking for canned beans when they noticed the almost desperate slogan of that store.

The phrase was: “The change will do you good“.

Where the two meanings of the word, money and change, spin into the musician‘s mind.

The only thought at that time was: “Someone got paid for this rubbish!”

On the other hand his artistic intelligence took a quick turn and thought to use it as the original verse.

Andy Gill, guitarist of the band, added one more verse:

“Damaged goods, send them back“, which came up in the middle of the song.

The goal was for the song to talk about a doomed relationship.

Later it took a more political and ideological significance.

Even today, four decades later, its lyrics are the source of many interpretations.

The song, though having had some success, did not make any money for the band.

It was, however, the ticket to sign EMI Records for their first full album.

The images

The cover of the single also has its own semiotic interest.

It is inspired by the Movement Internationale or Group of Situsturists or Internationale situniste.

It was composed by theoretical artists, architects, politicians and others, a small group of 40 to 75 people.

Their action affected the political line of the Left and the Anarchists as well as the events that broke out in May ‘68 in France.

In the field of art they have influenced mass culture.

The group was dissolved in 1972.

Another semantics comes from the Deconstruction movement, which became known by the French philosopher Jacques Derrida in the 1960s.

The black font on a pink background reminiscent of the literary magazine Blast, which was released in just two issues.

The first was released in July 1914 and the second one a year later.

The magazine represented the artistic movement of Wortism.

A short-lived artistic movement with a lifetime of just three years.

The back cover has a photo of a bullfighter who kills a bull…

And a letter to Bob Last, the owner of the Fast Product label.

The three-minute song, besides being concentrated knowledge, is a musical spark, which created many melodic “fires“.

It is worth noting that the homonymous, of the song, independent record company was inspired by its name.

«Φθαρμένα αγαθά»… που επηρέασαν τη μουσική

Δεν είναι λίγοι αυτοί, που πιστεύουν πως το πραγματικό δεν είναι αυτό που φαίνεται, αλλά το αόρατο.

Ένας φιλόσοφος ή/και ένας απλά «φιλοσοφημένος» θα συμφωνούσαν σε αυτό το θεώρημα.

Οι ψυχολόγοι και κάποιοι ιστοριοδίφες, πάντως, το ασπάζονται.

Οι ποιητές θα συμπλήρωναν πως από μια σχεδόν αόρατη σπίθα δημιουργούνται οι πιο μεγάλες «φωτιές».

Και στη μουσική τα πράγματα λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο.

Μια «μικρή» μελωδική ευρεσιτεχνία, μπορεί να δημιουργήσει ολόκληρο μουσικό κίνημα, ακόμα κι ένα διαφορετικό κούρδισμα της κιθάρας.

Σε μια τέτοια κατηγορία τραγουδιών ή «σπιθών», ανήκει και το σχεδόν αρχετυπικό “Damaged Goods” των Gang of Four.

Damaged Goods

Ήταν το πρώτο τους single και ουσιαστικά το εισιτήριο τους στον κόσμο της μουσικής.

Αρχικά κυκλοφόρησε στις 13 Οκτωβρίου του 1978 από την ανεξάρτητη Fast Product.

Μετά από έναν χρόνο σχεδόν, (Σεπτέμβριο του 1979), κυκλοφόρησε στο εμβληματικό “Entertainment!” άλμπουμ, (από την EMI Records).

Ένα τραγούδι που έγινε η βασική επιρροή για καλλιτέχνες όπως ο Kurt Cobain των Nirvana και ο Flea των Red Hot Chili Peppers.

Το αρχικό τέμπο, με το οποίο ξεκινάει το τραγούδι, και θεμέλιο για όλη τη σύνθεση, αποτελεί μια καινοτομία για εκείνη την εποχή.

Αργότερα, το ίδιο μοτίβο θα χρησιμοποιηθεί από αρκετές μπάντες, μεταξύ αυτών και από τους δικούς μας, «Τρύπες».

Ο συνδυασμός της funk με την punk, ήταν πραγματικά μια πρωτοπορία για τη μουσική.

Τα φωνητικά του Jon King ακούγονται σαν θρήνος και προστίθεται μια, σχεδόν, rap απαγγελία.

Ήταν ένας τρόπος απαγγελίας ποίησης, ο οποίος χρησιμοποιούταν ήδη στην jazz και έχει τις ρίζες του στην ανατολική Αφρική (Kikuyu).

Στο συγκεκριμένο τραγούδι, την απαγγελία κάνει ο κιθαρίστας του συγκροτήματος, Andy Gill.

Μπορεί να χαρακτηριστεί και σαν μια χορευτική pop σύνθεση, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια νέα έκφραση της punk.

Τα «αγανακτισμένα» φωνητικά του Jon King, το βγάζουν από αυτήν την κατηγορία.

Πέρα όμως, από τις μουσικές καινοτομίες, το τραγούδι παρουσιάζει και στιχουργικό ενδιαφέρον.

Οι στίχοι

Καταρχήν, ο τίτλος του τραγουδιού αναφέρεται σε ένα πρόσωπο, το οποίο δείχνει να έχει πολύ καλό χαρακτήρα, αλλά δεν ισχύει.

Αποτέλεσμα ψυχολογικών τραυμάτων, τα οποία δημιουργήθηκαν κατά το παρελθόν.

Μια ακόμα ερμηνεία αφορά τα δημόσια πρόσωπα, των οποίων η φήμη έχει καταστραφεί.

Κατά μια ακόμα ερμηνεία το “Damaged Goods” αναφέρεται απλά σε μια “slut”, με όλη τη σημασία της λέξης αυτής.

Αν και οι στίχοι είναι διφορούμενοι, μιλάνε ξεκάθαρα για σεξιστικές πολιτικές, είτε επιχειρήσεων, είτε ακόμα και κρατών.

Όπου μια γυναίκα θεωρείται απλά ένα αντικείμενο προς πώληση.

Ο Kevin J.H. Dettmar, συγγραφέας του βιβλίου “Gang of Four‘s Entertainment!”, υποστηρίζει πως ο ήρωας του τραγουδιού δεν έχει καν την στοιχειώδη αυτογνωσία.

Ο τότε τραγουδιστής της μπάντας, ο Jon King, ο οποίος είναι και συνδημιουργός των στίχων, αναφέρει στο περιοδικό “Clash” το 2009 πως τους εμπνεύστηκε.

Η έμπνευση

Η βασική πηγή της έμπνευσής του ήταν ένα σλόγκαν σε ένα υποκατάστημα της αλυσίδας σούπερ μάρκετ Morrisons στο Leeds.

Πιο συγκεκριμένα, ένα ηλιόλουστο Σάββατο έψαχναν για προσφορές σε κάποια σουπερμάρκετ…

Έψαχναν για φασόλια σε κονσέρβα, όταν παρατήρησαν το σχεδόν απελπιστικό, κατά τον ίδιο, σλόγκαν του εν λόγω καταστήματος.

Η φράση ήταν: “Η αλλαγή θα σας κάνει καλό”.

Όπου οι δύο σημασίες της λέξης, χρήματα και αλλαγή, στριφογύρισαν στο μυαλό του μουσικού.

Η μόνη σκέψη του εκείνη την ώρα ήταν: «Κάποιος πλήρωσε για αυτήν βλακεία/σκουπίδι».

Από την άλλη η καλλιτεχνική του ευφυΐα, πήρε γρήγορες στροφές και σκέφτηκε να το χρησιμοποιήσει σαν αρχικό στίχο.

Ο Andy Gill, κιθαρίστας συμπλήρωσε έναν στίχο ακόμα:

“Damaged goods, send them back“, ο οποίος μπήκε στην μέση του τραγουδιού.

Ο στόχος ήταν το τραγούδι να μιλάει για μια καταδικασμένη σχέση.

Αργότερα πήρε μια πιο πολιτική και ιδεολογική σημασία.

Ακόμα και σήμερα, τέσσερις δεκαετίες μετά, οι στίχοι είναι πηγή πολλών ερμηνειών.

Το τραγούδι, αν και είχε αρκετή επιτυχία, δεν πρόσφερε καθόλου χρήματα στην μπάντα.

Ήταν, όμως, το εισιτήριο για να υπογράψουν στην EMI Records για το πρώτο ολοκληρωμένο τους άλμπουμ.

Οι εικόνες

Το εξώφυλλο του single, έχει κι αυτό το δικό του σημειολογικό ενδιαφέρον.

Είναι εμπνευσμένο από το κίνημα Καταστασιακή Διεθνής ή ομάδα των Σιτουασιονιστών ή Σιτουασιονιστική ομάδα (γαλ. Internationale situationniste).

Συγκροτήθηκε από θεωρητικούς καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες, πολιτικούς και άλλους.

Ήταν μια μικρή ομάδα αποτελούμενη από 40 έως 75 άτομα.

Η δράση τους επηρέασε την πολιτική γραμμή της Αριστεράς και των Aναρχικών καθώς και τα γεγονότα που ξέσπασαν τον Μάιο του “68 στην Γαλλία.

Στον τομέα της τέχνης επηρέασαν την μαζική κουλτούρα.

H ομάδα διαλύθηκε το 1972.

Μια ακόμα σημασιολογία προέρχεται από το κίνημα της Αποδόμησης, το οποίο έγινε γνωστό από το Γάλλο φιλόσοφο Jacques Derrida, κατά τη δεκαετία του ‘60.

Η μαύρη γραμματοσειρά σε ροζ φόντο θυμίζει έντονα το λογοτεχνικό περιοδικό Blast, το οποίο κυκλοφόρησε μόλις σε 2 τεύχη.

Το πρώτο κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1914 και το δεύτερο έναν χρόνο αργότερα.

Το περιοδικό εκπροσωπούσε το καλλιτεχνικό κίνημα του Βορτισισμού.

Μια βραχύβια καλλιτεχνική κίνηση με διάρκεια ζωής μόλις τρία χρόνια.

Το οπισθόφυλλο έχει μια φωτογραφία μια γυναίκας ταυρομάχου, η οποία σκοτώνει έναν ταύρο…

Και ένα γράμμα στον Bob Last, ιδιοκτήτη της δισκογραφικής Fast Product.

Το τρίλεπτο αυτό τραγούδι, πέραν του ότι αποτελεί συμπυκνωμένη γνώση, είναι και μια μουσική σπίθα, η οποία δημιούργησε πολλές μελωδικές «πυρκαγιές».

Αξίζει να σημειωθεί πως και η ομώνυμη, του τραγουδιού, ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία, εμπνεύστηκε το όνομά της από αυτό.