Σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, οι έχοντες εξουσία, είναι αυτοί που απεγνωσμένα επιθυμούν να ελέγχουν τα πάντα.
Θέλουν να αλλάζουν τα δεδομένα κατά το δοκούν, χωρίς να σκέφτονται τις συνέπειες των πράξεών τους.
Δυστυχώς μια «σπίθα» αρκεί για να χαθεί ο έλεγχος και να ανάψει μια τεράστια φωτιά με καταστροφικές συνέπειες.
Ο Jean-Paul Sartre έλεγε ότι…
«Είμαστε καταδικασμένοι στην ελευθερία και κρινόμαστε από τις πράξεις μας για τις οποίες φέρουμε την αποκλειστική ευθύνη».
Μία μόνο κίνηση μπορεί να αλλάξει όλο τον κόσμο και να επηρεάσει γενιές ολόκληρες.
Είτε να καταστρέψει, είτε να χτίσει και, το κυριότερο, να αποτρέψει.
Όμως, αν το σκεφτείς, όλοι αυτοί που μπορούν με μια κίνηση να αλλάξουν τον κόσμο και να συμβάλλουν σε ιστορικά γεγονότα τι είναι;
Άνθρωποι, όπως όλοι μας. Απλοί, κοινοί θνητοί.
Όπως ήταν ο Vasily Arkhipov στον οποίο αναφέρεται το τραγούδι των Converge, “Arkhipov Calm”.
Ένας αξιωματικός του Ρωσικού Ναυτικού στον οποίο πιστώνεται η αποτροπή μια Σοβιετικής πυρηνικής επίθεσης.
Κατά τη διάρκεια της Κρίσης των πυραύλων της Κούβας, μέσα σε τεταμένη ατμόσφαιρα, ένας άνθρωπος επέλεξε να πάρει τη σωστή απόφαση.
Μια απόφαση που έμελλε να αποτρέψει ένα πυρηνικό πόλεμο, μια καταστροφή!
Πολύς κόσμος δε γνωρίζει το όνομα του, ούτε τη σημασία των ενεργειών του.
Πάντα, όμως φως στο «άγνωστο» ρίχνει η ιστορία…
“Revolución Cubana”
Η Κουβανική Επανάσταση, (Revolución Cubana), ήταν ο ένοπλος αγώνας για την αποτίναξη του δικτάτορα Fulgencio Batista, υποστηριζόμενου από τις ΗΠΑ.
Στις 26 Ιουλίου του 1953, γίνεται η έναρξη της επανάστασης.
Μια ομάδα ατόμων υπό τον Fidel Castro αποτυγχάνει να καταλάβει το στρατόπεδο Μονκάδα.
Την Πρωτοχρονιά του 1959, ο στόχος επιτυγχάνεται με τη μάχη της Σάντα Κλάρα και οι επαναστάτες καταφέρνουν την φυγή του Batista.
Αμέσως μετά, οι ΗΠΑ, ξεκινούν τις επιχειρήσεις ανατροπής του Castro, που έγινε ο Πρόεδρος της χώρας.
Η πιο γνωστή επιχείρηση ήταν η προσπάθεια απόβασης στον Κόλπο των Χοίρων, τον Απρίλη του 1961, που κατέληξε σε οδυνηρό φιάσκο για τους Αμερικανούς.
Μετά απ’ αυτό, οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ επεξεργάστηκαν το σχέδιο εισβολής με την ονομασία “Operation Mongoose”.
Η κουβανική επανάσταση οργανώνει την άμυνά της και ζητάει τη βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης.
13 μέρες κρίσης
Στις 15 Οκτωβρίου του 1962, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, John F. Kennedy λαμβάνει μια πληροφορία.
Στην Κούβα είχαν αναπτυχθεί 42 σοβιετικοί βαλλιστικοί πύραυλοι με πυρηνικές κεφαλές.
Ο Castro, είχε επιτρέψει την ανάπτυξή τους, υπό τον φόβο αμερικάνικης επέμβασης στο νησί.
Οι επόμενες 13 μέρες που θα ακολουθούσαν, θα έφερναν στιγμές αγωνίας και φόβου σε όλη την ανθρωπότητα.
Το πάτημα ενός κουμπιού, είτε από τη μια πλευρά, είτε από την άλλη, είχε τη δύναμη να αλλάξει όλη τη σύγχρονη ιστορία.
Στις 22 Οκτωβρίου, ο Kennedy, βγάζει διάγγελμα..
Θα προχωρούσε στην «κατάσχεση επιθετικών όπλων και συναφούς υλικού που σοβιετικά σκάφη θα επιχειρούσαν να παραδώσουν στην Κούβα».
Με την Κούβα στο επίκεντρο, οι δύο υπερδυνάμεις κλιμάκωναν συνεχώς την μεταξύ τους ένταση με έντονα μηνύματα οι μεν στους δε.
Τις επόμενες ημέρες υπήρξαν συζητήσεις επί συζητήσεων και ατελείωτες διαπραγματεύσεις.
Στις 25 Οκτωβρίου ο Πρόεδρος της Σοβιετικής Ένωσης, Nikita Khrushchev, αποδέχεται την πρόταση του ΓΓ του ΟΗΕ, Ου Θαντ, για «ανακωχή» δυο – τριών βδομάδων.
Ο Kennedy απορρίπτει την πρόταση.
Η σύρραξη αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή, στις 28 Οκτωβρίου.
Ο Khrushchev δέχτηκε να σταματήσουν οι εργασίες για την εγκατάσταση των πυραύλων και να αποσυρθούν όσοι βρίσκονταν ήδη στο νησί.
Σε αντάλλαγμα, ο Kennedy δεσμεύθηκε ότι ουδέποτε οι ΗΠΑ θα εισέβαλλαν στην Κούβα.
Ενώ έδωσε και μυστική υπόσχεση για την απομάκρυνση των πυρηνικών πυραύλων που είχαν εγκατασταθεί κατά το παρελθόν στην Τουρκία.
Η κρίση κορυφώθηκε στις 27 Οκτωβρίου.
Ένα αμερικανικό κατασκοπευτικό αεροσκάφος U2 καταρρίφθηκε στον εναέριο χώρο της Κούβας, ενώ ένα άλλο αναχαιτίστηκε πάνω από τη Ρωσία.
Ωστόσο, δεν είχαν γνώση ενός κινδύνου που παραμόνευε κάτω από την επιφάνεια της Καραϊβικής.
Η άγνωστη ιστορία του Arkhipov
Την ίδια ημέρα, το Σοβιετικό υποβρύχιο B-59 βρισκόταν κοντά στις ακτές της Κούβας.
Είχε διαταγή να σταματήσει στην Καραϊβική, λόγω του ναυτικού αποκλεισμού.
Με τον κίνδυνο να γίνει αντιληπτό από τους Αμερικάνους, το υποβρύχιο καταδύθηκε σε μεγάλο βάθος, με συνέπεια να αποκοπεί η επικοινωνία με την επιφάνεια.
Μία αμερικανική νηοπομπή όμως και το αεροπλανοφόρο USS Randolph εντόπισαν το υποβρύχιο.
Με σκοπό να αναγκάσουν το υποβρύχιο να αναδυθεί στην επιφάνεια για ταυτοποίηση, τα αμερικανικά αντιτορπιλικά χρησιμοποίησαν βόμβες βυθού.
Ο καπετάνιος του B-59, Valentin Savitsky δεν ήξερε πως οι βόμβες βυθού που χρησιμοποιούνταν ήταν μη θανατηφόρες προειδοποιητικές βολές προς το υποβρύχιο.
Με αποτέλεσμα, το πανικόβλητο πλήρωμα του B-59 να μη γνωρίζει εάν είχε ξεκινήσει πόλεμος ή όχι.
Ούτε και οι Αμερικάνοι δε γνώριζαν πως το υποβρύχιο ήταν οπλισμένο με πυρηνική κεφαλή.
Την οποία βάσει οδηγίας μπορούσε να εκτοξεύσει χωρίς να περιμένει έγκριση εάν το υποβρύχιο δεχόταν πυρά.
Εν μέσω πανικού και εξάντλησης, ο Savitsky διέταξε να ξεκινήσει η διαδικασία εκτόξευσης της τορπίλης εναντίον του αμερικανικού στόλου.
Μιας τορπίλης τόσο ισχυρής όσο η βόμβα που έπεσε στη Χιροσίμα.
Ωστόσο ο Savitsky χρειαζόταν την έγκριση και των άλλων 2 αξιωματούχων του υποβρυχίου.
Ο ένας από τους 2, ο Ivan Maslennikov απάντησε θετικά. Ο Vasili Arkhipov, είπε όχι!
Με καθαρό μυαλό και ηρεμία μέσα σε όλη την αντιπαράθεση, διατήρησε τη στάση του και έπεισε τον Savitsky πως οι Αμερικανοί δεν επιτίθονταν στο υποβρύχιο.
Αντιθέτως, πως με τις βόμβες βυθού προσπαθούσαν να τους αναγκάσουν να αναδυθούν.
Και είχε δίκιο!
Το υποβρύχιο αναδύθηκε και καθώς αποδείχθηκε πως δεν είχε ξεσπάσει πόλεμος, έπλευσε προς τη Ρωσία.
Εάν ο Arkhipov δεν ήταν εκεί να αποτρέψει την εκτόξευση, ο κόσμος σήμερα θα ήταν πολύ διαφορετικός απ’ότι τον γνωρίζουμε.
Θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως η εκτόξευση του πυρηνικού όπλου εναντίον του Αμερικανικού στόλου θα είχε οδηγήσει σε πυρηνικό πόλεμο.
Το τραγούδι
Ο Jacob Bannon, τραγουδιστής και εμπνευστής των Converge, είχε αναφερθεί στην επιρροή που ένιωσε και δημιούργησε αυτό το τραγούδι.
Για το πως η ιστορία του Arkhipov, του έδειξε πως ένας ψύχραιμος άνθρωπος έχει την ικανότητα να αλλάξει τον κόσμο.
Συγκεκριμένα αναφέρει: «Υπήρξαν πολλές περιπτώσεις στη ζωή μου, όπου ένιωθα σαν να «δοκιμάζομαι» από οποιαδήποτε κατάσταση βίωνα.
Θα μπορούσε να είναι κάτι τόσο απλό όσο η απώλεια της ψυχραιμίας δημόσια για οποιονδήποτε λόγο, και υπάρχει μια ανθεκτικότητα που πρέπει να βρεις.
Μια, τολμώ να πω, ωριμότητα που πρέπει να κρατήσεις για να σε καθοδηγήσει σε τέτοια «νερά»
Όταν ήμουν παιδί, αν κάτι με επηρέαζε, θα είχα μια πολύ πιο αντιδραστική ανταπόκριση. Δεν ήμουν ιδιαίτερα βίαιος, αλλά θα έβλεπες αυτή την έκρηξη».
Για αυτή την αντίδραση και την έκρηξη μιλάει και στους στίχους του τραγουδιού:
“Turbulence shakes the teeth from the chaos that you speak
With every barb that you threw, I saw you list to the side”
Η ένταση δε βοηθάει ποτέ σε καμία περίσταση, ειδικά σε τέτοιου είδους τεταμένες καταστάσεις.
Η διατήρηση της ψυχραιμίας είναι από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά που θα πρέπει να κατακτήσει ένας άνθρωπος, όσον αφορά τον εαυτό του.
Το μυαλό θολώνει και όποιες ενέργειες ή αποφάσεις λαμβάνονται εν θερμώ, σχεδόν πάντα, καταλήγουν με άσχημες συνέπειες.
Για τον εαυτό μας, αλλά πολύ περισσότερο για τους γύρω μας.
Και αυτό πολλές φορές δεν το καταλαβαίνουμε… Τουλάχιστον όχι άμεσα!
Όπως ανέφερε και ο Bannon:
«Έχω δουλέψει πολύ σκληρά την τελευταία δεκαετία ή και περισσότερο για να έχω την αυτογνωσία για το τι μπορεί να κάνει όλη αυτή η ένταση και η ενέργεια στον κόσμο και στους ανθρώπους γύρω μου.»
Ουσιαστικά όπως το αποτυπώνει και στους στίχους του τραγουδιού…
“And I won’t sink with you, I have so much more to do
Promises, the lost cause, but the bones will heal in time
You see the patience is a test, it separates boys from men
And my Arkhipov calm will serve me in time”
Όσοι λειτουργούν εν βρασμώ ψυχής μπορούν να σε οδηγήσουν στον «πάτο».
Θα χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου κι αυτό αναπόφευκτα θα έχει καταστροφικές συνέπειες.
Ο Mahatma Gandhi έλεγε πως το «να χάνεις την υπομονή σου, σημαίνει να χάνεις τη μάχη».
Όλο το επιστέγασμα κρύβεται στις 2 τελευταίες στροφές του τραγουδιού…
“It’s the fires that we quell that save us from our hells
It’s the wars that we don’t fight that keeps love alive”
Στο τέλος, άλλωστε, αυτό που μένει, είναι ό,τι γλύτωσε από τη φωτιά.
Γιατί ένας «πόλεμος», (ακόμα και ο εσωτερικός μας), πάντα έχει απώλειες…
Με πληροφορίες από: Wikipedia, Allthatsinteresting, The Guardian