( ή για συντομία RIO)
Όπως το νερό μπορεί να σπάσει και τον πιο σκληρό βράχο, έτσι και οι νότες μπορούν να περάσουν τον πιο ψηλό τείχο.
Πως ακούγεται
Ζωντανά με την γροθιά υψωμένη.
Ουσιαστικά είναι κίνημα που έπαιζε Experimental rock και διοργάνωνε συναυλίες διαμαρτυρίας απέναντι στην παντοδυναμία των δισκογραφικών εταιριών.
Γιατί να το ακούσουμε
Για να ζήσουμε λίγη ιστορία, για να ζήσουμε λίγο τον μύθο ενός Δον Κιχότη της rock.
Και για να κυνηγήσουμε ανεμόμυλους με σηκωμένο το μεσαίο μας δάκτυλο ή την γροθιά μας.
Γιατί όχι
Γιατί οι ανεμόμυλοι πάντα είναι πιο δυνατοί από τον Δον Κιχώτη
Που το συναντάμε
Κυρίως στη Ευρώπη. Στο Λονδίνο διοργανώθηκε το φεστιβάλ Rock in Opposition
Πότε ξεκίνησε
Τέλη της δεκαετίας του ‘70
Ποιοι είναι οι πρωτοπόροι
Ουσιαστικά ξεκίνησε με τον Nick Hobbs, μάνατζερ των Henry Cow, όταν η Virgin Records ακύρωσε το συμβόλαιο με το συγκρότημα λόγω χαμηλών πωλήσεων.
Τότε αποφάσισε να διοργανώσει μια Βρετανική τουρνέ μαζί με μπάντες από άλλες χώρες, που θα συνόδευαν την δική του υπό την σημαία Rock in Opposition.
Μαζί τους ήταν Stormy Six (Ιταλία), Samla Mammas Manna (Σουηδία), Univers Zero (Βέλγιο) και Etron Fou Leloublan (Γαλλία).
Η πρώτη (και μοναδική) συναυλία έγινε στις 12 Μαρτίου του 1978 στο New London Theatre.
Πρέπει να ακούσεις
Art Zoyd, Art Bears, Aksak Maboul
Μέρες δόξας
Εντάξει, έκαναν μια ηχηρή κίνηση εκείνη την εποχή, δηλαδή μόνο την χρονιά που έγινε το φεστιβάλ, αλλά ως εκεί.
Μια ιδέα που εξατμίστηκε σαν σκόνη έξω από τους ανεμόμυλους με λίγο νότιο αέρα.
Την επόμενη χρονιά διοργανώθηκαν κάποια φεστιβάλ, κάτω από το ίδιο λογότυπο, σε κάποιες πόλεις της Ευρώπης, αλλά αυτό ήταν μόνο.
Κόκκινη κάρτα
Μια ιδέα στέκεται μόνο όταν έχει διάρκεια.
Και οι ιδέες είναι δράση και όχι αντίδραση και το κίνημα αυτό δεν ήταν παρά μια αντίδραση.
Με τι μπερδεύεται
Με Avant-prog και τη σκηνή του Canterbury
Πως το περιγράφεις σε έναν άσχετο
Κάτι τύποι που έπαιζαν πολύπλοκο ήχο και φορούσαν παντελόνια καμπάνες, ήθελαν να διοργανώσουν μόνοι τους κάποια φεστιβάλ…
Δεν τα κατάφεραν εντέλει…