Scroll down for English
Όσο υπάρχει η θέληση για ελευθερία, άλλο τόσο θα εφευρίσκονται τρόποι για τον περιορισμό της.
Όσο οι άνθρωποι θα μετακινούνται, για πολλούς λόγους, άλλο τόσο θα χτίζονται και μεγαλύτερα τείχη.
Ελάχιστα τείχη, όμως, μπόρεσαν να αντέξουν για πάντα!
Η ανθρώπινη θέληση να τα γκρεμίσει είναι πάντα μεγαλύτερη από την ίδια την τάση να χτίζονται.
Τα τείχη που δύσκολα γκρεμίζονται είναι φτιαγμένα από στερεότυπα, προκαταλήψεις και κάθε είδους μίσος προς το διαφορετικό.
Στο τραγούδι No Escape (from Balkan) οι Dubioza Kolektiv, μιλάνε, ακριβώς, γι’ αυτά τα στερεότυπα.
Τα οποία υπάρχουν σε όλο τον κόσμο, κυρίως στην Δυτική Ευρώπη και ιδιαίτερα στους λαούς των Βαλκανίων.
Και σε μια διαστρεβλωμένη άποψη που έχουν, ακόμα και οι ίδιοι οι Βαλκάνιοι για τους εαυτούς τους.
Το τραγούδι κυκλοφόρησε στο άλμπουμ “Happy Machine” από την Koolarrow Records, το 2016.
Ωστόσο, παιζόταν ήδη από το 2014 σε ζωντανές εμφανίσεις του συγκροτήματος.
Το τραγούδι έχει και το δικό του συγκεκριμένο χορευτικό.
Πρόκειται για έναν «παραδοσιακό» χορό, που επινοήθηκε από το συγκρότημα και αποτελείται από μόλις δύο βήματα.
Είναι τα βασικά βήματα για να καταρριφθούν και τα τελευταία ίχνη στερεοτύπων.
Συγκεκριμένα το πρώτο βήμα είναι μια αγκαλιά και στο δεύτερο πηδάς ψηλά.
Πιθανόν επαναλαμβάνεται, αλλά για επιβεβαίωση, καλό θα είναι να το διαπιστώσει ο καθένας μόνος του στα live τους.
Ως στόχο έχουν να μεταδώσουν τη γνώση αυτού του χορού, ανά την υφήλιο και είναι προσηλωμένοι σε αυτό!
Η έμπνευση
Το τραγούδι αναφέρεται σε μια σειρά από προκαταλήψεις, για τους ανθρώπους που γεννήθηκαν και ζουν στα Βαλκάνια.
Ορισμένοι είναι θορυβώδεις, βίαιοι και επιθετικοί, τεμπέληδες, μισογύνηδες, απεχθάνονται τους κανόνες και την εξουσία.
Χτυπούν τις γυναίκες και ακούνε μόνο χάλκινα, καταναλώνοντας παράλληλα τεράστιες ποσότητες αλκοόλ.
Βέβαια, όπως σε όλες οι προκαταλήψεις, όλα αυτά είναι μια υπερβολική εκδοχή και αντίληψη της πραγματικότητας.
Ουσιαστικά είναι πάρα πολύ δύσκολο να ξεφύγουν από αυτές τις γενικεύσεις και προκαταλήψεις.
Όλα αυτά τα στερεότυπα δεν γεννήθηκαν χτες, αλλά μερικούς αιώνες πίσω.
Πιο συγκεκριμένα, από την εποχή της κυριαρχίας της Αυστρο-Ουγγρικής αυτοκρατορίας.
Οι «πολιτισμένοι» δυτικοί κυριαρχούσαν για πολλά χρόνια στα «άγρια και απολίτιστα» Βαλκάνια.
Ήταν ένα είδος ψυχολογικής άμυνας ενός «ανώτερου» δυτικού πολιτισμού απέναντι στις «κατώτερες» βαλκανικές φυλές.
Κάτι που ενισχύθηκε στις δεκαετίες ’60 κ ’70, όταν πολλοί μετανάστευσαν στην Γερμανία και Ελβετία ως κατώτεροι εργάτες.
Με κύρια ασχολία τους τις δύσκολες εξωτερικές δουλειές, όπως οι κατασκευή δρόμων.
Ήταν οι λεγόμενοι ως “baustelle“.
Εκείνη την εποχή, οι άνθρωποι που μετανάστευσαν στη Δύση ήταν από φτωχές αγροτικές περιοχές.
Φέρνοντας, στην πολιτισμένη Δύση, τα δικά τους έθιμα και παραδόσεις, ενίσχυαν στα μάτια των δυτικών την εικόνα του «απολίτιστου» Βαλκάνιου.
Η ιστορία
Ο πόλεμος του ’90 ενίσχυσε ακόμα περισσότερο την εικόνα αυτή.
Οι εικόνες από τις εμφύλιες συγκρούσεις και την αγριότητά τους, τρομοκρατούσε τους φιλήσυχους Ευρωπαίους.
Όπως συμβαίνει με κάθε πόλεμο, όλο αυτό είχε και μια άλλη συνέπεια.
Πολλοί που διέφυγαν, δεν ήταν πλέον απλοί εργάτες για τις κατώτερες δουλειές, αλλά μορφωμένοι άνθρωποι, αρχιτέκτονες, μηχανικοί και κυρίως καλλιτέχνες.
Αυτοί είναι που άλλαξαν κατά πολύ την εικόνα που επικρατούσε για του λαούς των Βαλκανίων.
Ίσως η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή του Gino Srdjan Yevdjevich από τους Kultur Shock, ο οποίος διασώθηκε από την Joan Baez.
Τα τελευταία χρόνια η άνοδος των νεοναζιστικών κομμάτων, έφερε πάλι στο προσκήνιο την συζήτηση για την εισβολή «άγριων ορδών από τη Ανατολή», οι οποίοι και παίρνουν δουλειές από τους ντόπιους.
Όλη αυτή κατάσταση ήταν η έμπνευση για το τραγούδι.
Το μήνυμα
Είναι μια αντίδραση απέναντι στις προκαταλήψεις που έχουν οι άνθρωποι στην Δύση απέναντι στους λαούς των Βαλκανίων.
Μια επισήμανση για την εσωτερική σύγκρουση που έχουν στο μυαλό τους οι ίδιοι οι Βαλκάνιοι, όταν βρίσκονται στην Δύση.
Ουσιαστικά το τραγούδι μιλά για την νοητική διαφυγή από αυτήν την κατάσταση, παρά για κάποια γεωγραφική μετανάστευση.
Όπως επισημαίνει η μπάντα, υπάρχει μια προκατάληψη που ταυτίζεται με την αλήθεια.
Οι άνθρωποι των βαλκανικών χωρών έχουν μια σχεδόν εκ γενετής προδιάθεση να τους αρέσει το δυνατό ποτό.
Πίνουν τον άμπακο… άκρατο οίνον, όπως συνήθιζαν να λένε οι αρχαίοι.
Υπάρχουν αναφορές, πως οι Θρακιώτες, (η Θράκη θεωρούνταν στα αρχαία χρόνια όλα τα Βαλκάνια), συνήθισαν να πίνουν, όχι «οίνο εν κράσει», αλλά άκρατο.
Οι ίδιοι οι Dubioza Kolektiv δεν το αμφισβητούν καθόλου.
Μαζί με το αλκοόλ και η μουσική, μπορεί να βοηθήσει στην πιο σωστή επικοινωνία μεταξύ διαφορετικών ανθρώπων.
Στο βιβλίο «Βίος και η Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» του Ν. Καζαντζάκη, αναφέρεται χαρακτηριστικά:
Ένας χορός και ένα μπουκάλι βότκα ήταν αρκετά να συνεννοηθούν ένας Ρώσος και ένας Έλληνας.
Χωρίς να γνωρίζει ο ένας την γλώσσα του άλλου, καταφέρνοντας μάλιστα, να διηγηθούν και τις ιστορίες τους.
There is no escape from the … prejudice
As long as there is a will for freedom, ways to limit it will be invented.
As long as people move, for many reasons, bigger walls will be built.
Few walls were able to withstand forever!
The human will to break them is always greater than the very tendency to build.
The walls that are difficult to break down are crammed with stereotypes, prejudices, and all kinds of hatred towards the different.
In song “No Escape (from Balkan)” Dubioza Kolektiv playing around with stereotypes that people from the rest of the world, especially Western Europe, have towards Balkans but also with skewed perception that we have on ourselves.
The song was released in the “Happy Machine” album by Koolarrow Records in 2016.
However, it was already played since 2014 at live shows of the band.
The song has its own specific dance.
It is a “traditional” dance, devised by the band and consists only two steps.
These are the basic steps to break down the last traces of stereotypes.
Specifically, the first step is an embrace and the second, a high jump.
It may be repeated, but for confirmation, it is a good idea for everyone to find out on their own on their live shows.
Their goal is to convey the knowledge of this dance, around the world, and they are committed in it!
The inspiration
The song refers to a series of prejudices about people born and living in the Balkans.
As the band says:
“There is usual set of prejudices against people from Balkans – that we are loud, violent, aggressive, lazy, misogynists, hate rules and authority, beat women and listen to brass music while drinking enormous amounts of alcohol“.
As with every prejudice, this one is romanticised and exaggerated version of reality. And it is very hard to escape generalisations and prejudices.
These stereotypes were established in the past. Austrian-Hungarians ruled over “savage” Balkan countries for long time.
“They were the defence of superior western civilisation against “inferior and savage” Balkan tribes from the East and this sense of superiority remained to this day.
In 60’s and 70’s a lot of people from the Balkans were migrating to the West, especially Germany and Switzerland to work at “baustelle”.
It is German word for construction site and that became general term used to describe work at low-paid jobs that people from Balkan could get without much qualification and education required.
Of course, in those days, people coming to the West were indeed mostly from poor, rural areas and they brought their values and customs to “civilised” West and that was reinforcing western vision of “primitive” Balkan people.
Wars and conflicts in the 90’s cemented this image with terrible pictures from the war that horrified Europe…”
The story
The 1990s war further strengthened this image.
The images of civil conflicts and their ferocity, terrorized the lavish Europeans.
As with any war, all this also had another consequence.
“…But wars had another side effect – all of the sudden a lot of highly educated people escaped from conflict and instead of only baustelle workers you had architects, doctors, engineers, artists living in the West and this shook some of the prejudices that were build up for decades and people started to see another side of the story”, they point out.
Perhaps the most typical case is that of Gino Srdjan Yevdjevich from Kultur Shock, which was rescued by Joan Baez.
“In recent years, the rise of the right wing fascist parties brought back narrative about “wild hordes from the East” that are coming and taking jobs away from “natives””.
This whole situation was the inspiration for the song.
The message
It is a reaction to the prejudice, that people in the West have, towards the people from Balkans.
An insight into the internal conflict that the Balkans themselves have in their minds when they are in the West.
Essentially, the song talks about cognitive escape from this situation, rather than some geographic migration.
As the band points out, there is a bias that is identical to the truth.
“This is the position from where we wrote a song. It is partly a reaction to prejudices that people have against us but also a comment on our state of mind and conflicts we have in our heads when we are in the West.
Song talks about escaping this state of mind rather than a physical place or geographic location“.
Together with alcohol and music, it can help to communicate better between different people.
In the book “Life and the State of Alexis Zorbas” by N. Kazantzakis, it is reported that:
A dance and a bottle of vodka were enough to get together a Russian and a Greek.
Without knowing each other’s language, even managing to tell their stories.
“But one prejudice might actually be true: Balkan people have genetically predetermined tendency to like very strong alcoholic beverages. We don’t oppose this one. It is not fake news”.
Dubioza Kolektiv
Read Also
