Ο πόνος είναι φορέας της συνείδησης, λένε οι ανατολικές φιλοσοφίες. Στα δυτικά, όμως γνωρίζουν ότι είναι και φορέας δημιουργίας.
Μια τραγωδία, μπορεί να είναι η αφορμή, ίσως και η αιτία για μια δημιουργική κορύφωση.
Άλλωστε, χρειάζεται πολύ σκοτάδι για να φανεί το φως και η ίδια φύση μας το «επισημαίνει» τακτικά.
Το τραγούδι “Medal of Honor” των Defision, μας υπενθυμίζει την εναλλαγή αυτή, του φωτός και του σκότους.
Ένα δίπολο που κινεί την ίδια την ζωή και κατά συνέπεια και την δημιουργία, αναπόσπαστο μέρος της.
«(Το τραγούδι) βρίσκεται στην μοναδική μας επίσημη, κυκλοφορία το ΕΡ “A Thousand Bullets“, το οποίο κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2016».
Ξεκινά την διήγηση του ο Στράτος Βραχιώλιας, κιθαρίστας του συγκροτήματος από την Αλεξανδρούπολη.
«Το “Medal of Honor” είναι ένα ιδιαίτερο τραγούδι για μας, τους Defision. Τόσο η δημιουργία του, όσο και η μελωδία του και οι στίχοι του.
Στιγματίστηκε από τον αναπάντεχο χαμό του φίλου μας και τότε κιθαρίστα του συγκροτήματος, Νίκου», συνεχίζει ο Στράτος.
Η ζωή μπορεί να τελειώνει, καμιά φορά απότομα, αλλά αφήνει πάντα πίσω της, άφθαρτες στον χρόνο ιστορίες.
«Μουσικά η σύνθεση του κομματιού ξεκίνησε, όπως κατά βάση δουλεύουμε, στο στούντιο, που είχαμε πρόβες.
Ότι ιδέες είχαμε, τις δοκιμάζαμε και όλοι μαζί προσπαθούσαμε να κτίσουμε και να ενώσουμε riff και μελωδίες.
Έτσι και το “Medal” πάτησε σε δύο τέτοιες ιδέες, που είχαμε για την εισαγωγή και το σημείο των στίχων.
Και πάνω εκεί ξεκινήσαμε να το δουλεύουμε όλοι».
Κάθε συγκρότημα έχει τον δικό του τρόπο δημιουργίας ενός τραγουδιού, όπως μας περιγράφει ο κιθαρίστας του συγκροτήματος.
Και συνεχίζει:
«Όταν το κομμάτι είχε φτάσει σε μια ολοκληρωμένη μορφή, ήρθε η ώρα να ντυθεί και στιχουργικά.
Χωρίς να έχουμε κάποιο πλάνο, για το που θα κινηθεί το τραγούδι στιχουργικά…
Μας λέει ο Νίκος (έτερος κιθαρίστας), ότι έχει ήδη γράψει κάποιους σκόρπιους στίχους, που θα μπορούσαμε να δούμε».
Κάθε ποτάμι, ξεκινά με λίγες σταγόνες νερό και κάθε ιστορία με μερικές λέξεις.
«Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι ο Νίκος, παρ’ ότι μουσικά και συνθετικά είχε ήδη μεγάλη ιστορία στην πλάτη του.
Mε τα προηγούμενα συγκροτήματα, τους Crossover και Overgarven, δεν είχε γράψει ποτέ στίχους.
Μιας και είχα γράψει τους στίχους για το μόνο κομμάτι που είχαμε τότε, το “The Fallen Demon”, μου ζήτησε να το δούμε μαζί.
Έτσι τις επόμενες μέρες στην πρόβα φέρνει ένα φύλλο με στίχους, για να τους ρίξω μια ματιά.
Κάποια στιγμή, θα βρισκόμασταν για να συζητήσουμε το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε.
Αν και δεν είχαν κάποια συγκεκριμένη δομή και φόρμα, ενθουσιάστηκα αμέσως, καθώς η σκέψη και η θεματολογία είχαν ενδιαφέρον.
Εκεί ήταν και τα συναισθήματα, που ήθελε να περάσει ο Νίκος» .
Δεν είμαστε πάντα εμείς, που ορίζουμε τα γεγονότα που μας αφορούν.
Ένας, ακατανόητος για τον ανθρώπινο νου, αγώνας ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο, καθορίζει τα γεγονότα.
«Δυστυχώς η μοίρα είχε άλλα σχέδια και λίγες μέρες αργότερα ο αδερφός μας ο Νίκος, δεν ήταν πια μαζί μας.
Μαζέψαμε τα κομμάτια μας και αποφασίσαμε ότι, ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε την μνήμη του, ήταν να συνεχίσουμε τους Defision.
Έπρεπε να ολοκληρώσουμε το κομμάτι χρησιμοποιώντας φυσικά, σαν οδηγό, τους στίχους που μας είχε αφήσει.
Ανέλαβα να διαμορφώσω και να ολοκληρώσω εγώ τους στίχους, για να ολοκληρωθεί το τραγούδι.
Είχε μείνει ένα δίστιχο όμως εκτός, το οποίο δεν μπορούσα να το ταιριάξω κάπως, ούτε στο κουπλέ ούτε στο ρεφρέν».
Οι άνθρωποι φεύγουν, αλλά οι ιστορίες που αφήνουν πίσω τους, είναι σαν αποτυπώματα, στο σύντομο πέρασμα τους από την Γη.
“So dark in my soul
So cold in my heart”.
Και συνεχίζει την διήγηση του ο Στράτος:
«Τραγική ειρωνεία, ακριβώς αυτό που βιώσαμε εκείνη την περίοδο, γραμμένο από τον Νίκο, λίγο καιρό πριν μας αφήσει.
Πάνω σε αυτά τα συναισθήματα λοιπόν, προσθέσαμε την μελωδική γέφυρα, που βρίσκεται πριν το σόλο του κομματιού.
Μελωδία πλαισιωμένη με αυτούς τους στίχους. Με αυτή την τελευταία προσθήκη ολοκληρώσαμε τελικά το τραγούδι».
Όταν η ζωή και ο θάνατος δίνουν τα χέρια, πάντα κάτι καινούργιο γεννιέται.
Ο Στράτος μας εξηγεί και την σημασία των στίχων
«Με τους στίχους του κομματιού να περιγράφουν ζοφερές εικόνες πολέμου…
Όταν ήρθε η ώρα της ηχογράφησης για το “A Thousand Bullets“, προσθέσαμε ως εισαγωγή το “War Never Changes“.
Ένα κομμάτι από το πεδίο της μάχης που είχα ετοιμάσει και το οποίο στήνει το υπόβαθρο για το τραγούδι».
Κάπως έτσι, δημιουργήθηκε ένα τραγούδι.
Ουσιαστικά, μπορούμε να φανταστούμε πόσα γεγονότα μπορούν να χωρέσουν σε λίγους στίχους και μερικές νότες.
Όμως οι ιστορίες που συνοδεύουν ένα τραγούδι, δεν τελειώνουν ποτέ.
Και μας λέει, μερικές ακόμα, ο κιθαρίστας του συγκροτήματος:
«Στο πέρασμα του χρόνου και από τις live μας εμφανίσεις, με μεγάλη μας χαρά είδαμε ότι το “Medal of Honor” αποτελεί αυτό που λέμε “fan favorite“.
Δεν έχει λείψει από καμιά setlist μας και αποτελεί το τραγούδι με το οποίο κλείνουμε πάντα τις εμφανίσεις μας».
Ολοκληρώνει τη διήγησή του, λέγοντας:
«Σε ένα τέτοιο φινάλε στο Φεστιβάλ Νεολαίας Τυχερού, κάποια παιδιά στο άκουσμα της εισαγωγής άναψαν κάποια καπνογόνα.
Ήταν μια πάρα πολύ ωραία κίνηση που έδειχνε την στήριξη κι την αγά του κόσμου γι αυτό που κάνουμε.
Δυστυχώς για εμάς βέβαια, ο αέρας που επικρατούσε εκείνη την ώρα, έφερνε όλο τον καπνό επάνω στην σκηνή.
Έτσι για το μεγαλύτερο μέρος της εισαγωγής, εκτός ότι έπρεπε να την παίξουμε στα τυφλά, παίχτηκε και “χωρίς ανάσα”».
Στην πραγματικότητα, όταν τελειώνει ένα τραγούδι στα αυτιά μας, ξεκινάει να παίζει στην ψυχή μας.
Παράλληλα γεννάει νέες ιστορίες, οι οποίες μπορούν να γίνουν αφορμή ή ακόμα και αιτία για νέα τραγούδια.
Διαβάστε επίσης:
- Legally Sane or indifference of society?
- A contradictory physiognomy creats one of the best solos
- Herald of death under the sound of… drums
- Which Side Are You On?
- Outrage, Frustration, Anger … Palestine!
- Vibrations of… Visual kei
“So dark in my soul… So cold in my heart”
Eastern philosophies say that pain is a carrier of consciousness. In the West, however, they know that it is also a carrier of creation.
A tragedy may be the cause, perhaps even the reason of a creative climax.
Besides, it takes a lot of darkness to see the light and our nature “points” it out regularly.
The song of Defision, “Medal of Honor” reminds us of this alternation of light and darkness.
A dipole that moves life itself and, consequently, creation is an integral part of it.
“(The song) is in our only official release, EP “A Thousand Bullets “, which was released in January 2016.“
He begins his narration, Stratos Vracholias guitarist of the band from Alexandroupoli.
“Medal of Honor is a special song for us, for Defision.Its creation, as well as its melody and its lyrics.
It was sparked by the unexpected loss of our friend and then guitarist of the band, Nikos”, Stratos continues.
Life may end, sometimes suddenly, but it always leaves behind time-indestructible stories.
“Musically the composition of the track began, as we basically work, in the studio where we did our rehearsals.
Any idea we had, we tried them and we all tried to build on it and join riffs and melodies.
So the “Medal” touched on two such ideas that we had for the overture and the lyrics.
And from there we started to work on it“.
Each band has its own way of creating a song, as described by the guitarist of the band.
And he continues:
“When the track had reached a complete form, it was time to dress it with lyrics.
Without having a plan, about where the lyrics of the song would lead…
Nikos (guitarist) tells us that he has already written some scattered lyrics that we could see. “
Every river, begins with a few drops of water and every story with few words.
“It is worth noting at this point that Nikos, although musically and synthetically had a long history on his back.
He had never written lyrics with his previous bands, Crossover and Overgarven.
Since I had written the lyrics for the only piece we had at the time, “The Fallen Demon,” he asked me to look at it together.
So in the next few days in the rehearsal he brings a sheet of lyrics to give them a look.
At some point, we would be there to discuss what we could do.
Although they did not have a specific structure and form, I was excited, as the thoughts and the themes were interesting.
There were the feelings that Nikos wanted to go through”.
We are not always us, defining the facts that concern us.
One, incomprehensible to the human mind, struggle between life and death, determines the facts.
“Unfortunately, fate had other plans, and a few days later our brother Nick was no longer with us.
We picked up our pieces and decided that the best way to honor his memory was to continue with Defision.
We had to complete the track using, of course, the lyrics he had left behind.
I had to shape up and finish the lyrics to complete the song.
There was a couplet left out, which I could not match, either in the verses or in the chorus. “
People are leaving us, but the stories that leave behind them are like fingerprints in their short passing from Earth.
“So dark in my soul
So cold in my heart”.
Stratos continues his narrative:
“Tragic irony, exactly what we experienced at that time, written by Nikos, a while ago before he leaves us.
So, on these emotions, we added the melodic bridge, which lies before the solo of the piece.
Melody framed along with these lyrics. With this latest addition, we’ve finally finished the song. “
When life and death shake hands, something new is always born.
Stratos also explains the meaning of the lyrics
“With the lyrics of the track describing grim images of war …
We added as an introduction the “War Never Changes“, when it was time to record for “A Thousand Bullets“.
A part of the battlefield I had prepared and which sets the background for the song. “
Somehow a song was created.
Essentially, we can imagine how many events can fit, in a few lines and a few notes.
But the stories accompanying a song never end!
And the guitarist of the band tells us:
“As time passes, on our live performances, we were delighted to see that the “Medal of Honor” is what we call a “fan favorite“.
It is not missing from our setlist and it is the song with which we always close our performances“.
He finishes his narrative, by saying:
“In the end of Tychero Youth Festival, some children lit some fires when they heard the introduction.
It was a very nice movement that showed the support and the love of the world for what we are doing.
Unfortunately for us, the air that prevailed at that time brought all the smoke onto the stage.
So for most of the introduction, besides that we had to play it blind, it was played “breathless”.
In fact, when a song ends in our ears, it starts to play in our soul.
It also generates new stories, which can be an occasion or even cause for new songs.
