Ο πόνος είναι φορέας της συνείδησης, λένε οι ανατολικές φιλοσοφίες. Στα δυτικά, όμως γνωρίζουν ότι είναι και φορέας δημιουργίας.
Μια τραγωδία, μπορεί να είναι η αφορμή, ίσως και η αιτία για μια δημιουργική κορύφωση.
Άλλωστε, χρειάζεται πολύ σκοτάδι για να φανεί το φως και η ίδια φύση μας το «επισημαίνει» τακτικά.
Το τραγούδι “Medal of Honor” των Defision, μας υπενθυμίζει την εναλλαγή αυτή, του φωτός και του σκότους.
Ένα δίπολο που κινεί την ίδια την ζωή και κατά συνέπεια και την δημιουργία, αναπόσπαστο μέρος της.
«(Το τραγούδι) βρίσκεται στην μοναδική μας επίσημη, κυκλοφορία το ΕΡ “A Thousand Bullets“, το οποίο κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2016».
Ξεκινά την διήγηση του ο Στράτος Βραχιώλιας, κιθαρίστας του συγκροτήματος από την Αλεξανδρούπολη.
«Το “Medal of Honor” είναι ένα ιδιαίτερο τραγούδι για μας, τους Defision. Τόσο η δημιουργία του, όσο και η μελωδία του και οι στίχοι του.
Στιγματίστηκε από τον αναπάντεχο χαμό του φίλου μας και τότε κιθαρίστα του συγκροτήματος, Νίκου», συνεχίζει ο Στράτος.
Η ζωή μπορεί να τελειώνει, καμιά φορά απότομα, αλλά αφήνει πάντα πίσω της, άφθαρτες στον χρόνο ιστορίες.
«Μουσικά η σύνθεση του κομματιού ξεκίνησε, όπως κατά βάση δουλεύουμε, στο στούντιο, που είχαμε πρόβες.
Ότι ιδέες είχαμε, τις δοκιμάζαμε και όλοι μαζί προσπαθούσαμε να κτίσουμε και να ενώσουμε riff και μελωδίες.
Έτσι και το “Medal” πάτησε σε δύο τέτοιες ιδέες, που είχαμε για την εισαγωγή και το σημείο των στίχων.
Και πάνω εκεί ξεκινήσαμε να το δουλεύουμε όλοι».
Κάθε συγκρότημα έχει τον δικό του τρόπο δημιουργίας ενός τραγουδιού, όπως μας περιγράφει ο κιθαρίστας του συγκροτήματος.
Και συνεχίζει:
«Όταν το κομμάτι είχε φτάσει σε μια ολοκληρωμένη μορφή, ήρθε η ώρα να ντυθεί και στιχουργικά.
Χωρίς να έχουμε κάποιο πλάνο, για το που θα κινηθεί το τραγούδι στιχουργικά…
Μας λέει ο Νίκος (έτερος κιθαρίστας), ότι έχει ήδη γράψει κάποιους σκόρπιους στίχους, που θα μπορούσαμε να δούμε».
Κάθε ποτάμι, ξεκινά με λίγες σταγόνες νερό και κάθε ιστορία με μερικές λέξεις.
«Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι ο Νίκος, παρ’ ότι μουσικά και συνθετικά είχε ήδη μεγάλη ιστορία στην πλάτη του.
Mε τα προηγούμενα συγκροτήματα, τους Crossover και Overgarven, δεν είχε γράψει ποτέ στίχους.
Μιας και είχα γράψει τους στίχους για το μόνο κομμάτι που είχαμε τότε, το “The Fallen Demon”, μου ζήτησε να το δούμε μαζί.
Έτσι τις επόμενες μέρες στην πρόβα φέρνει ένα φύλλο με στίχους, για να τους ρίξω μια ματιά.
Κάποια στιγμή, θα βρισκόμασταν για να συζητήσουμε το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε.
Αν και δεν είχαν κάποια συγκεκριμένη δομή και φόρμα, ενθουσιάστηκα αμέσως, καθώς η σκέψη και η θεματολογία είχαν ενδιαφέρον.
Εκεί ήταν και τα συναισθήματα, που ήθελε να περάσει ο Νίκος» .
Δεν είμαστε πάντα εμείς, που ορίζουμε τα γεγονότα που μας αφορούν.
Ένας, ακατανόητος για τον ανθρώπινο νου, αγώνας ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο, καθορίζει τα γεγονότα.
«Δυστυχώς η μοίρα είχε άλλα σχέδια και λίγες μέρες αργότερα ο αδερφός μας ο Νίκος, δεν ήταν πια μαζί μας.
Μαζέψαμε τα κομμάτια μας και αποφασίσαμε ότι, ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε την μνήμη του, ήταν να συνεχίσουμε τους Defision.
Έπρεπε να ολοκληρώσουμε το κομμάτι χρησιμοποιώντας φυσικά, σαν οδηγό, τους στίχους που μας είχε αφήσει.
Ανέλαβα να διαμορφώσω και να ολοκληρώσω εγώ τους στίχους, για να ολοκληρωθεί το τραγούδι.
Είχε μείνει ένα δίστιχο όμως εκτός, το οποίο δεν μπορούσα να το ταιριάξω κάπως, ούτε στο κουπλέ ούτε στο ρεφρέν».
Οι άνθρωποι φεύγουν, αλλά οι ιστορίες που αφήνουν πίσω τους, είναι σαν αποτυπώματα, στο σύντομο πέρασμα τους από την Γη.
“So dark in my soul
So cold in my heart”.
Και συνεχίζει την διήγηση του ο Στράτος:
«Τραγική ειρωνεία, ακριβώς αυτό που βιώσαμε εκείνη την περίοδο, γραμμένο από τον Νίκο, λίγο καιρό πριν μας αφήσει.
Πάνω σε αυτά τα συναισθήματα λοιπόν, προσθέσαμε την μελωδική γέφυρα, που βρίσκεται πριν το σόλο του κομματιού.
Μελωδία πλαισιωμένη με αυτούς τους στίχους. Με αυτή την τελευταία προσθήκη ολοκληρώσαμε τελικά το τραγούδι».
Όταν η ζωή και ο θάνατος δίνουν τα χέρια, πάντα κάτι καινούργιο γεννιέται.
Ο Στράτος μας εξηγεί και την σημασία των στίχων
«Με τους στίχους του κομματιού να περιγράφουν ζοφερές εικόνες πολέμου…
Όταν ήρθε η ώρα της ηχογράφησης για το “A Thousand Bullets“, προσθέσαμε ως εισαγωγή το “War Never Changes“.
Ένα κομμάτι από το πεδίο της μάχης που είχα ετοιμάσει και το οποίο στήνει το υπόβαθρο για το τραγούδι».
Κάπως έτσι, δημιουργήθηκε ένα τραγούδι.
Ουσιαστικά, μπορούμε να φανταστούμε πόσα γεγονότα μπορούν να χωρέσουν σε λίγους στίχους και μερικές νότες.
Όμως οι ιστορίες που συνοδεύουν ένα τραγούδι, δεν τελειώνουν ποτέ.
Και μας λέει, μερικές ακόμα, ο κιθαρίστας του συγκροτήματος:
«Στο πέρασμα του χρόνου και από τις live μας εμφανίσεις, με μεγάλη μας χαρά είδαμε ότι το “Medal of Honor” αποτελεί αυτό που λέμε “fan favorite“.
Δεν έχει λείψει από καμιά setlist μας και αποτελεί το τραγούδι με το οποίο κλείνουμε πάντα τις εμφανίσεις μας».
Ολοκληρώνει τη διήγησή του, λέγοντας:
«Σε ένα τέτοιο φινάλε στο Φεστιβάλ Νεολαίας Τυχερού, κάποια παιδιά στο άκουσμα της εισαγωγής άναψαν κάποια καπνογόνα.
Ήταν μια πάρα πολύ ωραία κίνηση που έδειχνε την στήριξη κι την αγά του κόσμου γι αυτό που κάνουμε.
Δυστυχώς για εμάς βέβαια, ο αέρας που επικρατούσε εκείνη την ώρα, έφερνε όλο τον καπνό επάνω στην σκηνή.
Έτσι για το μεγαλύτερο μέρος της εισαγωγής, εκτός ότι έπρεπε να την παίξουμε στα τυφλά, παίχτηκε και “χωρίς ανάσα”».
Στην πραγματικότητα, όταν τελειώνει ένα τραγούδι στα αυτιά μας, ξεκινάει να παίζει στην ψυχή μας.
Παράλληλα γεννάει νέες ιστορίες, οι οποίες μπορούν να γίνουν αφορμή ή ακόμα και αιτία για νέα τραγούδια.