Αν και πολλές φορές το σκοτάδι «φωτίζει» καλύτερα την πραγματικότητα, ωστόσο, σχεδόν πάντα, δίνει μεγαλύτερη «λάμψη» στις νότες.
Πως ακούγεται
Σκοτεινό και ερωτικό, σκοτεινά ερωτικό ή ερωτικά σκοτεινό.
Λες και η Gothic και η Punk, να συνάντηθηκαν στα καμπαρέ του Βερολίνου στο μεσοπολέμο.
Βασικά σαν Gothic Rock και Darkwave να παίζουν σε κάποιο σκοτεινό, γεμάτο καπνό καμπαρέ.
Γιατί να το ακούσουμε
Γιατί οτιδήποτε σκοτεινό γοητεύει πάντα.
Αποπνέει μυστήριο και γενικά είναι μελωδικό και θεατρικό, με έναν περίεργο σκοτεινό σαρκασμό.
Γιατί όχι
Γιατί τα βρίσκεις όλα αυτά θεατρινίστικες μπούρδες και δεν είναι Punk.
Επίσης, γιατί συνοδεύεται με κοκτέιλ και όχι με φτηνή μπύρα… εντάξει, είναι πολύ κυριλάτο για σένα και δεν έχεις μπλούζες με νεκροκεφαλές.
Που το συναντάμε
Στη Δυτική Ευρώπη.
Πότε ξεκίνησε
Τέλη της δεκαετίας του ‘70, αρχές του ‘80
Ποιοι είναι οι πρωτοπόροι
Το άλμπουμ της Nico του 1974 “The End” είναι ένα παράδειγμα πρώιμου Dark Cabaret , ειδικά σε τραγούδια όπως το “You Forgot To Answer” και “Secret Side“..
Άλλοι συντελεστές στον πρώιμο σκοτεινό ήχο καμπαρέ της δεκαετίας του 1970 ήταν Klaus Nomi, Marc Almond, Kate Bush, και Virgin Prunes.
Στη δεκαετία του 1980 το καμπαρέ είχε αναβιώσει και διαδοθεί από συγκροτήματα με έδρα το Λονδίνο.
Ωστόσο οι Tiger Lillies ενσωμάτωσαν θέματα βλασφημίας, πορνείας και κτηνωδίας στα τραγούδια τους.
Tραγουδισμένα από τον Martyn Jacques με απειλητικό ύφος και με φωνή φαλτσέτο (falsetto).
Ο όρος Dark Cabaret φαίνεται να έχει γίνει δημοφιλής με την κυκλοφορία ενός άλμπουμ συλλογής το 2005 με τίτλο “Projekt Presents: A Dark Cabaret” από την Projekt Records, μια δισκογραφική που συνδέεται κυρίως με το είδος του Darkwave.
Πρέπει να ακούσεις
Jill Tracy, Revue Noir, The Dresden Dolls, Martin Bisi, Katzenjammer Kabarett, Tragic Tantrum, Wendy McNeill.
Μέρες δόξας
Κατά τη δεκαετία του ’80, όπου κάποια ονόματα του είδους είχαν αρκετή εμπορική επιτυχία.
Ωστόσο έχει δικό του κοινό, το οποίο μπορεί να μην είναι και οπαδοί του είδους.
Κόκκινη κάρτα
Υπερβολικά εκλεκτικό, στα όρια της αλαζονείας. Σνομπ, με περίσσιο κυνισμό αγγίζει το αβανγκάρντ.
Βασίζεται υπερβολικά στην σκηνική παρουσία.
Με τι μπερδεύεται
Με Gothic Rock, Punk, Deathrock, Gothic-Americana, Punk-opera, Neo-burlesque, Gothic Ragtime, Vaudeville, Apocalyptic folk, Neo-folk, Psych folk και Darkwave
Πως το περιγράφεις σε έναν άσχετο
Φαντάσου μια ταινία με βρυκόλακες στην εποχή μεσοπολέμου… Η μουσική αυτής της ταινίας.