Το μουσικό ταξίδι στη Λογοτεχνία σε συνδυασμό πάντα με τη Metal μουσική συνεχίζεται με το τρίτο μας άρθρο.
Η μουσική και η λογοτεχνία είναι καλλιτεχνικά έργα που αγγίζουν τη φαντασία και τα συναισθήματά μας και αυτή είναι και η μεγαλύτερη σύνδεσή τους.
Όπως, άλλωστε, αναφέραμε και στα προηγούμενα άρθρα μας, η Metal έχει άρρηκτη σχέση με τη Λογοτεχνία και το βλέπουμε μέσα από τα τραγούδια της.
Cathedral – A Funeral Request (Ethereal Architect) (1991)
Ο David Park Barnitz ήταν ένας Αμερικανό ποιητής γνωστός για τη συλλογή του “The Book of Jade” που δημοσιεύθηκε το 1901.
Στη συγκεκριμένη συλλογή υπάρχει και το ποίημα “Requiem/Sombre Sonnet”, το οποίο ενέπνευσε του Cathedral για το τραγούδι.
Το ποίημα, όπως και ολόκληρη η συλλογή συγκαταλέγονται στην “Decadent” ποίηση.
Το κίνημα “Decadent” ήταν ένα καλλιτεχνικό και λογοτεχνικό κίνημα στα τέλη του 19ου αιώνα, με επίκεντρο τη Δυτική Ευρώπη, που ακολουθούσε μια αισθητική ιδεολογία υπερβολής και τεχνητότητας.
Ο Barnitz υιοθέτησε το «παρακμιακό ύφος» που προτιμούσαν οι γοτθικοί και μακάβριοι ποιητές, όπως οι Thomas Lovell Beddoes, Count Stenbock, James Thomson (B.V.), H. P. Lovecraft και Bonaventura.
Corrosion of Conformity – Wiseblood (1996)
Το “Wise Blood” είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Αμερικανού συγγραφέα Flannery O’Connor, το οποίο δημοσιεύθηκε το 1952.
Ένα μυθιστόρημα έμπνευση για τους Corrosion of Conformity. Η πλοκή του μυθιστορήματος εστιάζεται σ’εναν επιζώντα στρατιώτη του Β’Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Hazel Motes, εγγονός ενός περιπλανώμενου ιεροκύρηκα, ο Motes, μεγαλώνει παλεύοντας με αμφιβολίες σχετικά με τη θρησκεία.
Μετά την εμπειρία του στο πόλεμο, γίνεται άθεος και αρχίζει να διαδίδει ένα «ευαγγέλιο» κατά της θρησκείας.
Το βιβλίο στην ουσία του, ασχολείται με την ελευθερία, την ελεύθερη βούληση, τη ζωή και τον θάνατο και το αναπόφευκτο της πίστης.
Στο μυθιστόρημα υπάρχουν πολλές αναφορές σε θέματα λύτρωσης, ρατσισμού, σεξισμού και απομόνωσης.
Ulver – Voice Of The Devil (1999)
Το “Voices Of The Devil” των Ulver, έχει ως έμπνευσή του, το βιβλίο του William Blake, “The Marriage Of Heaven And Hell” που δημοσιεύθηκε το 1793.
Πρόκειται για μια σειρά ποιημάτων που αναφέρονται στη βιβλική προφητεία, αλλά εκφράζουν έντονα τα προσωπικά, ρομαντικά και επαναστατικά πιστεύω του ποιητή.
Ο William Blake κάποτε χλευάστηκε ως παράφρων και σήμερα τιμάται ως μεγαλοφυία, καθώς συγκαταλέγεται ανάμεσα στους σημαντικότερους ποιητές της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Αντιμετώπιζε με ένα εξαιρετικό αντισυμβατικό βλέμμα τα ιερά, τη θρησκεία, την ηθική, την τέχνη, αλλά και την πολιτική.
Αναγνωρίζεται ως ο αυθεντικότερος από τους ρομαντικούς ποιητές και ως ο πιο ασυμβίβαστος.
Αποψή του ήταν ότι η αυτόνομη δημοσίευση των βιβλίων θα μπορούσε να ελευθερώσει τον καλλιτέχνη από την τυραννία της λογοκρισίας από την εκκλησία και το κράτος.
Το “The Marriage Of Heaven And Hell”, ασχολείται με τη φιλοσοφία της αντιφατικής φύσης του ανθρώπου.
Περιγράφει την επίσκεψη του ποιητή στην Κόλαση, μια εκδοχή που διασκεύασε συνδυαστικά από τo “Divine Comedy” του Dante και το “Paradise Lost” του Milton.
Η αντίληψη του Blake για την Κόλαση είναι ότι πρόκειται για μια πηγή μη καταπιεσμένης και κάπως διονυσιακής ενέργειας.
Κάτι που έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με την αυταρχική αντίληψη για του τι είναι Παράδεισος και Κόλαση.
Σκοπός του Μπλέικ είναι να δημιουργήσει αυτό που ονόμασε «αξέχαστη φαντασία» προκειμένου να αποκαλύψει την κατασταλτική φύση της συμβατικής ηθικής και της θεσμικής θρησκείας.
Η θεωρία του Μπλέικ είναι μια πεποίθηση ότι κάθε άτομο αντανακλά την αντίθετη φύση του Θεού και ότι η πρόοδος στη ζωή είναι αδύνατη χωρίς αντίθετα.