Οι μύθοι συνοδεύουν εδώ και χιλιάδες χρόνια όλους, σχεδόν, τους πολιτισμούς.
Πρόκειται για ιστορίες που ειπώθηκαν στο παρελθόν προκειμένου να μπορέσουν να εξηγήσουν «περίεργα» φαινόμενα.
Σε κάποιες περιπτώσεις και μυστηριώδεις θανάτους.
Ένας μύθος στην ουσία, είναι μια ιστορία που βασίζεται σε μια παράδοση και όχι σε πραγματικά γεγονότα ή ανθρώπους.
Ή τουλάχιστον αυτό υποστηρίζουν οι ειδικοί.
Βέβαια, οι ιστορίες φαντασμάτων, όσο τρομακτικές κι αν είναι δεν παύουν να ανήκουν στην κουλτούρα των λαών.
Ιστορίες που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά με διάφορους τρόπους, μα κυρίως μέσω των βάρδων.
Οι βάρδοι είχαν την ευθύνη να μεταδίδουν τους φόβους, τις δεισιδαιμονίες και τις πεποιθήσεις των διαφορετικών πολιτισμών.
Σήμερα η μουσική έχει έναν παρόμοιο ρόλο.
Όλες αυτές οι ιστορίες – μύθοι, έρχονται και πάλι στην επιφάνεια χάρις τον μαγικό κόσμο της μουσικής και ιδιαίτερα της Rock/Metal.
Προσωπικά, είναι η πρώτη φορά που συναντάω μια μελωδική ιστορία φαντασμάτων όπως αυτή του Ντράμερ του Cortachy.
Ο μύθος – ιστορία ξαναζωντανεύει το 2008 μέσα από τους Snake Eyes και το τραγούδι “Ghost of Cortachy”
Ας δούμε όμως την πηγή έμπνευσής τους…
Ένα στοιχειωμένο κάστρο
Όπως συμβαίνει σχεδόν σε όλες τις ιστορίες φαντασμάτων έτσι κι εδώ ξετυλίγεται μια περίεργη ιστορία.
Μόνη διαφορά ο ήχος που έρχεται να δώσει έναν ακόμα πιο δραματικό τόνο στον μύθο.
Ο ήχος των ντράμς!
Κάθε «ανατριχιαστική» ιστορία φαντασμάτων, θα πρέπει να συνοδεύεται και από ένα στοιχιωμένο σπίτι ή/και κάστρο όπως στην περίπτωσή μας.
Το εν λόγω κάστρο βρίσκεται στο Angus της Σκωτίας και χρονολογείται από το 15ο αιώνα.
Το 1473 αγοράστηκε από τους Ogilvy και τροποποιήθηκε ουσιαστικά το 17ο και 19ο αιώνα.
Όπως κάθε μύθος – ιστορία έτσι κι αυτός έχει πολλές και διαφορετικές ερμηνείες, με μόνη κοινή σύνδεση, το θάνατο.
Η ιστορία έγινε ακόμα πιο γνωστή όταν συμπεριλήφθηκε στη συλλογή βιβλίων «αληθινών» υπερφυσικών παραμυθιών της Catherine Crowe, το “The Night Side of Nature” (1848).
Σύμφωνα με την Crowe μια επισκέπτης με το όνομα Margaret Dalrymple έμεινε για αρκετές μέρες στο Cortachy το 1845.
Καθώς ετοιμαζόταν να κατέβει για το δείπνο της πρώτης νύχτας, άκουσε έναν αμυδρό ήχο, σα να παίζουν τύμπανα, κάτω από το παράθυρό της.
Κατά τη διάρκεια του δείπνου ρώτησε τον Earl του Airlie, “Κύριέ μου, ποιος είναι ο ντράμερ σου;”
Ο πρώτος μύθος…
Αυτή η ερώτηση, όπως ήταν αναμενόμενο δημιούργησε μεγάλη αναστάτωση τόσο στον Earl του Airlie όσο και στην Kόμισσα.
Αργότερα το ίδιο βράδυ ένας άλλος επισκέπτης ενημέρωσε την Dalrymple πως ο ντράμερ εμφανιζόταν στο σπίτι όποτε υπήρχε θάνατος στην οικογένεια.
Η τελευταία φορά που ακούστηκε ήταν λίγο πριν από το θάνατο της πρώτης Kόμισσας…
Η Ann Day, υπηρέτρια της Dalrymple, είχε τη δική της παράξενη εμπειρία το επόμενο πρωί.
Άκουσε μια άμαξα να πλησιάζει το κάστρο, ακολουθούμενη από έναν μακρινό ήχο τύμπανων.
Λίγο αργότερα κι ενώ δεν είδε ποτέ την άμαξα, άκουσε τον ήχο των ντραμς μέσα και έξω από το σπίτι.
Η Dalrymple άκουσε τον ντράμερ για δεύτερη φορά την επόμενη μέρα και αποχώρησε από το κάστρο την ίδια μέρα.
Μετά από έξι μήνες η δεύτερη Κόμισσα πέθανε στο Μπράιτον.
Μεταξύ των εγγράφων της που βρέθηκαν ήταν κι ένα σημείωμα που ανέφερε πως ο ντράμερ έπαιζε για εκείνη.
Η δολοφονία του ντράμερ
Στο ίδιο βιβλίο αναφέρεται η πραγματική (;;) ιστορία για τον ντράμερ του κάστρου.
Ένας νεαρός ντράμερ είχε δεχτεί την οργή ενός πρώην Λόρδου του Airlie.
Ο ντράμερ φλέρταρε έντονα με τη γυναίκα του Λόρδου Ogilvy κάτι που τον εξόργισε και πέταξε τον νεαρό άντρα από το παράθυρο του κάστρου.
Πέφτοντας ο ντράμερ πέρασε κυριολεκτικά μέσα από τα τύμπανά του.
Λίγο πριν πεθάνει ο νεαρός ντράμερ καταράστηκε τους Ogilvy του Airlie και το Cortachy για πάντα.
Η τοπική παράδοση αναφέρει πως ο ντράμερ ήταν υπηρέτης ενός γειτονικού γαιοκτήμονα που βρισκόταν σε διαρκή διαμάχη με τον Ogilvy.
Μια άλλη εκδοχή υποστηρίζει ότι ο ντράμερ ήταν ο απόκληρος αδελφός της γυναίκας του Λόρδου Airlie.
Φυσικά οι εκδοχές δεν είναι μόνο αυτές, αντίθετα υπάρχουν δεκάδες ακόμα. Τόσες που θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλές σελίδες.
Σε όλες τις εκδοχές, πάντως, υπάρχει ένα κοινό χαρακτηριστικό… ο ήχος των τύμπανων!
Snake Eyes
Οι Snake Eyes συμπεριέλαβαν το συγκεκριμένο τραγούδι στο άλμπουμ “Soul Stealer” το 2008.
Ολόκληρο σχεδόν το άλμπουμ βρίθει από μελωδικές ομοιότητες με την παλιά καλή εποχή του Thrash Metal.
Με μελωδίες σχεδόν παρόμοιες με τους Kreator, Slayer, Destruction και Sodom.
Μπορεί να μην είναι από τους αγαπημένους μας, αλλά η παραπάνω ιστορία – μύθος ήταν αρκετή για να τους ψαχουλέψουμε λιγάκι.