Κατεστραμμένες καριέρες…
Ο πρώτος, του οποίου η καριέρα καταστράφηκε δεν ήταν άλλος από τον Alan Freed.
Όμως και άλλοι ανερχόμενοι αστέρες του ραδιοφώνου, όπως ο Dick Clark αποχαιρέτησαν νωρίς την καριέρα τους.
Ο Phil Lind του WAIT (AM) στο Chicago λέγεται ότι έπαιρνε 22 .000 $ για κάθε τραγούδι που θα έπαιζε.
Στις τακτικές αυτές όμως, ο κάθε καλλιτέχνης δεν είχε καμία συμμετοχή και μάλιστα αποτέλεσε για μια ακόμη φορά μέσο εκμετάλλευσης.
Δεν ήταν λίγες φορές που αναγκαζόταν να παίζει δωρεάν σε συναυλίες που διοργάνωνε κάποιος ραδιοφωνικός σταθμός, απλά για να παραμείνει στην playlist του.
Μετά τις πρώτες έρευνες για το Payola στις αρχές της δεκαετίες του ’60, το αδίκημα μπήκε στην κατηγορία του πλημμελήματος.
Αλλά και από τους μουσικούς παραγωγούς, αφαιρέθηκε και το δικαίωμα να επιλέγουν οι ίδιοι την μουσική, χωρίς φυσικά να λείπουν οι εξαιρέσεις.
Οι δισκογραφικές έδιναν λίστες, τις οποίες έπρεπε να ακολουθούν πιστά οι DJ.
Αυτό όμως έκανε τους ανεξάρτητους φορείς, να έχουν ως μοναδικό τους τρόπο προώθησης της μουσικής, αυτή την παράνομη τακτική.
Έτσι το 1986 το NBC News κάνει αναφορά για το “The New Payola“, ξεκινώντας νέο γύρω ερευνών.
The New Payola
Το 2002 η εισαγγελία της Νέας Υόρκης μέσω του Eliot Spitzer, βρήκε αποδεικτικά στοιχεία ενάντια στα στελέχη της Sony BMG για συμφωνίες με αλυσίδες ραδιοφωνικών σταθμών, που παραπέμπουν στην τακτική του Payola.
Μόλις τρία χρόνια αργότερα η εταιρία το παραδέχτηκε και αναγκάστηκε να πληρώσει 10 εκατομμύρια δολάρια στο αμερικάνικο δημόσιο.
Ίδια τύχη είχαν και η Warner music Group και Universal music Group, οι οποίες αναγκάστηκαν να πληρώσουν 5 και 12 εκατομμύρια δολάρια αντίστοιχα.
Φυσικά η νομιμότητα είναι πάντα κάποια βήματα πίσω από την παρανομία, εκμεταλλευόμενη κάποια νομικά παράθυρα, συνεχίζοντας την τακτική αυτή μέσω τρίτων.
Η Federal Communications Commission ανακάλυψε όμως και αυτό το «παράθυρο».
Και υποχρέωσε 4 μεγάλες εταιρίες μαζικής ενημέρωσης, τις CBS Radio, Citadel, Clear Channel και Entercom να καταβάλουν 12,5 εκατομμύρια δολάρια πρόστιμο.
Έτσι αναγκάστηκαν, λόγω αυστηρών ελέγχων, να διακόψουν κάθε επαφή με ανεξάρτητους promoters.
Μια ακόμα πιο ακραία μορφή του Payola συναντάται στην Νότια και Κεντρική Αμερική κυρίως.
Στα τοπικά ραδιόφωνα εμφανίζεται κυρίως κάποιο όνομα, ανύπαρκτο ως τότε, προβαλλόμενο σαν ανερχόμενο αστέρι.
Το ίδιο το ραδιόφωνο διοργανώνει κάποια συναυλία με τον «ανύπαρκτο» και στην πραγματικότητα καλλιτέχνη, η οποία προωθείται σε υπερβολικό βαθμό.
Η τοποθεσία είναι εσκεμμένα λάθος και φυσικά ποτέ δε συμβαίνει αυτή η ζωντανή εμφάνιση.
Ο λόγος για αυτό είναι πολύ απλός: Ξέπλυμα χρήματος από το εμπόριο ναρκωτικών.
Pay[ing] to play
Από την άλλη η τακτική “pay[ing] to play” δεν ορίζεται σαν παράβαση νόμου σχετικού με το Payola.
Πολλές φορές συνηθίζεται μια μπάντα για να παίξει σε κάποιον χώρο, να καταβάλει κάποιο χρηματικό αντίτιμο.
Μια συνήθεια η οποία εκφράζεται κυρίως στην Βρετανία και Αμερική στις περίφημες “Battle of the Bands”.
Ο τρόπος γίνεται συνήθως μέσω κάποιου τρίτου μεσάζοντα ή κάποιας εταιρίας προώθησης.
Ακόμα και το περιοδικό Billboard ασχολήθηκε με αυτό το θέμα στο άρθρο του “Pay to Get Played“.
Μάλιστα κατονομάζει ως μια τέτοια εταιρία, την Audible Spectrum Records, η οποία έπαιρνε 350$ για κάθε εμφάνιση της μπάντας.
Η μπάντα μπορεί να πάρει κάποια αποζημίωση μόνο αν συμπληρωθεί ένας ορισμένος αριθμός εισιτηρίων ή αν κερδίσει τον διαγωνισμό.
Σας θυμίζει κάτι;;;;
Φυσικά και οι ίδιοι οι καλλιτέχνες έχουν ασχοληθεί με αυτό το θέμα μέσω των τραγουδιών τους, όπως:
- They Might Be Giants – Hey, Mr. DJ, I Thought You Said We Had a Deal,
- Neil Young – Payola Blues
- Billy Joel’ – We Didn’t Start the Fire, στο οποίο επίσης αναφέρεται.
Ακόμα και το γνωστό “My Sharona” γίνεται “My Payola” με τους Dead Kennedys στο καυστικό “Pull My Strings” γραμμένο ειδικά για τα Bay Area music Awards του 1980.
Αλλά οι Καναδοί new wave band διάλεξαν το όνομά τους Payola$, για να κριτικάρουν την έκρηξη της punk στην δεκαετία το ’70.
Ίσως να φαίνεται περιττό να αναφερθούμε σε κάποια νομικά πλαίσια και τις παράνομες τακτικές προώθησης της μουσικής.
Όμως μια στοιχειώδης γνώση αυτών βοηθάει στην κατανόηση κάποιων μουσικών εκρήξεων, αλλά και την σχέση μουσικής – χρήματος.
Ωστόσο η rock μουσική, αν και επλήγη ουκ ολίγες φορές, κατάφερε να δημιουργήσει το δικό της κοινό, που δεν επηρεάζεται από αυτές τις τακτικές.
Γενικά όμως είναι ακόμα μια αφορμή για περισσότερη προσωπική έρευνα…