Το «ταξείδι» δεν είναι μόνο γεωγραφικός προσδιορισμός, όπως έχουμε γράψει πολλές φορές.
Μπορεί κάποιος να ταξειδέψει από έναν τόπο σε έναν άλλο, αλλά επίσης μπορεί να ταξειδέψει στα βάθη της ίδια του της ψυχής.
Ωστόσο υπάρχουν και τόποι, που είναι θύρες και ένα μεταφυσικό ή φανταστικό πέρασμα σε πιο αόρατα μέρη, αυτά που μόνο ένα πνεύμα μπορεί να αντιληφθεί.
Και δεν χρειάζεται κάποιος προορισμός ούτε καν διάθεση για αναζήτηση.
Λίγα βήματα και μερικές νότες είναι αρκετά για μια άσκοπη, ίσως, αλλά ενδιαφέρουσα περιπλάνηση.
Δεν είναι κακό, άλλωστε κάπου – κάπου να χανόμαστε σε άγνωστα μονοπάτια, στα οποία δεν ξέρουμε τι θα συναντήσουμε.
Μια τέτοια πόρτα άνοιξε στην έμπνευση η ενατένηση στο κενό έξω από την δυτική ακτή της Σκωτίας.
Συγκεκριμένα στο νησί Isle of Islay των 620 χλμ και των 3200 κατοίκων, δημιουργήθηκε το τραγούδι “White Horizon” του ντουέτου Hand of Kalliach των John and Sophie Fraser.
Πηγή έμπνευσης…
Το ζευγάρι στην μουσική και στην ζωή έγραψε την μελωδία και τους στίχους για το τραγούδι σε αυτόν τον δύσκολο και σκληρό τόπο.
Στο μέρος από όπου προέρχεται το εκλεκτό ουίσκι Ardbeg, αλλά και η μισή οικογένεια του John (φωνητικά, κιθάρες και ντραμς).
Όπως μας διηγείται η Sophie (φωνητικά, μπάσο), ο τόπος αυτός συνδυάζει την ιστορία και τους μύθους.
Συνδέει και την πολιτισμική ταυτότητα των Σκωτσέζων, των Ιρλανδών και των Σκανδιναβικών λαών.
Όλα αυτά αντανακλώνται και στο atmospheric Celtic metal, το οποίο παίζει το ντουέτο.
Η αντανάκλαση του άγριου αυτού τόπου βρίσκεται σχεδόν σε κάθε νότα του EP “Shade Beyond”, αλλά πιο έντονα εντοπίζεται στο τραγούδι “White Horizon”.
Ένα και μόνο βλέμμα σε αυτό το υπέροχο τοπίο, είναι αρκετό για να πείσει τον καθένα.
Άλλωστε δεν είναι λίγες φορές, που το μόνο που επιζητούμε είναι να «απλώσουμε» το βλέμμα μας κάπου στο κενό.
Ίσως, προσπαθώντας να ενωθούμε είτε με τον ορίζοντα, είτε με αυτό που μπορεί αυτός να αντιπροσωπεύει για τον καθένα.
Οι νότες όμως έχουν πολύ πιο ευρείς ορίζοντες από το ίδιο το βλέμμα.
Μπορούν να νιώσουν και να μεταφέρουν αισθήματα, όπως αυτά της απώλειας, του θρήνου ακόμα και μια λήθης, που μπορεί να τα ακολουθεί.
Ένας καλλιτέχνης, σαν πομπός μπορεί να τα ακούσει, ακόμα και ατενίζοντας το κενό.
Και δεν χρειάζεται να βιώσει ο ίδιος, ούτε να τα νιώσει, αλλά απλά να τα διαβάσει και να τα μετατρέψει σε νότες και λιγοστούς στίχους.
Αυτό ακριβώς έγινε και με το τραγούδι “White Horizon”.
White Horizon…
Όλα τα πράγματα λειτουργούν προς δύο κατευθύνσεις, αλλά πάντα σε σπειροειδής πορεία. Είτε φυγοκεντρικά, είτε κεντρομόλα.
Και το σύμβολο της σπείρας είναι πολύ σημαντικό και στους τρεις πολιτισμούς, στον κέλτικο μέσα από την σκοτσέζικη και ιρλανδική του έκφραση και στον σκανδιναβικό.
Κατά τον ίδιο τρόπο το γενικό μπορεί να οδηγήσει στο συγκεκριμένο και το αφηρημένο στο ορισμένο.
Όπως μας αποκαλύπτει το συγκρότημα, το τραγούδι στιχουργικά είναι αρκετά αφηρημένο.
Αν ωστόσο θα έπρεπε να μεταφέρει κάποιο μήνυμα, αυτό είναι η χαοτική ανθρώπινη φύση, η οποία κατά καιρούς μας οδηγεί σε ανταγωνισμούς και συγκρούσεις.
Ο ένας θέλει να επιβάλλεται στον άλλο, αλλά και να συγκρούεται μέσα του, κάτι που τον οδηγεί στην οργή και απομόνωση ταυτόχρονα.
Να είναι συνεχώς απογοητευμένος, με αποτέλεσμα να ματαιώνει σχεδόν όλες του τις δραστηριότητες.
Τα συναισθήματα των δύο μελών κατά την δημιουργία του τραγουδιού αντανακλώνται και στην κάθε νότα του τραγουδιού.
Ένας αόριστος θρήνος μετατρέπεται σε οργή, όπως ακριβώς η ακραία metal ορίζει.
Το τραγούδι είναι εσωστρεφές και ουσιαστικά είναι μια υπαρξιακή ελεγεία, όπου η θεότητα αντικαθίσταται από τον ίδιο ανθρώπινο εαυτό.
Μελωδικές αντιθέσεις…
Οι μουσικές αντιθέσεις μέσα στο τραγούδι αντανακλούν και τις μουσικές προτιμήσεις των μελών της μπάντας.
Για παράδειγμα η Sophie λατρεύει την Joni Mitchell, ενώ ο John τους Fallujah, αμερικάνικη Technical death metal μπάντα.
Έτσι αν έπρεπε να επιλέξουν κάποιον για να ερμηνεύσει το τραγούδι θα ήταν οι Fallujah μαζί με την Joni Mitchell.
Αρκετά παράδοξος συνδυασμός, αλλά ουσιαστικά, στην metal μουσική τίποτα δεν είναι περίεργο και όλα μπορούν να αποτελέσουν αφορμή για τη δημιουργία ενός ακόμα νέου είδους.
Ίσως ο καλύτερος τρόπος να συνοδέψει κανείς το τραγούδι είναι να κάνει, έστω και μέσω του υπολογιστή του μια βόλτα στο ακριτικό νησί Isle of Islay σε όλες του τις εποχές.
Ακόμα καλύτερα θα ήταν να ρίξει μια ματιά στην κελτική μυθολογία και να βρει τον Cailleach.
Ο θεός του χειμώνα, ο οποίος ζει στον πάτο μιας θαλάσσιας δίνης στις ακτές του νησιού που γράφτηκε και το τραγούδι “White Horizon”.