Η ιστορία έχει μια περίεργη σχέση με την κοινωνία, μοιάζει σαν ένα ερωτικό παιχνίδι δύο συντρόφων που ο ένας προσπαθεί να επιβληθεί στον άλλο.
Στο τέλος όμως καταλήγουν να συνδεθούν μ’ έναν μαγικό τρόπο και καταλήγουν να είναι το ένα συμπλήρωμα του άλλου.
Κάθε κρατικό σύστημα που προσπαθεί να επέμβει στην κοινωνία είναι ουσία μια προσπάθεια αλλοίωσης της ιστορίας ενός τόπου – λαού.
Το σύστημα πάντα επιθυμεί να επιβληθεί στην ιστορία, αλλά η ιστορία ανατρέπει το σύστημα χάριν της αλήθεια της κοινωνίας.
Αυτή την αλήθεια προσπαθούν να μεταφέρουν οι μουσικοί μέσα από τα τραγούδια τους, αντλώντας έμπνευση από την ιστορία – κοινωνία.
Ακριβώς όπως συνέβη και στην περίπτωση των Lamb of God και το τραγούδι “Torches”.
Η ιστορία του συγκεκριμένου τραγουδιού, θα έπρεπε να είναι γνωστή στους φίλους της Rock/Metal.
Η έμπνευση
Μια επίσκεψη του frontman Randy Blythe στον τάφο του Jan Palach, στάθηκε η αφορμή για να αναζήτησει την αλήθεια.
Ο Jan Palach δεν είναι μια απλή περίπτωση ανθρώπου της… ιστορίας!
Κάηκε ζωντανός στην πλατεία Wenceslas της Πράγας το 1969 σε ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια της κατάληψης της Τσεχοσλοβακίας από τις σοβιετικές (τότε) δυνάμεις.
«Αυτός ο τύπος δεν ήταν ψυχικά άρρωστος. Ήταν πολύ αναστατωμένος που τα πράγματα είχαν φτάσει στο σημείο όπου ήθελε να ξυπνήσει τους ανθρώπους από την παραίτηση τους και λειτούργησε», δήλωσε ο Blythe στο περιοδικό Billboard.
«Έβαλε φωτιά στον εαυτό του κι έγινε σύμβολο της ελεύθερης σκέψης και δυσαρέσκειας κατά τη διάρκεια της υπόλοιπης κομμουνιστικής εποχής εκεί, η οποία ήταν αρκετά βάναυση για τους Τσέχους».
Η αναζήτηση ξεκινάει…
«Με έκανε να σκεφτώ, Θεέ μου, πόσο αναστατωμένος πρέπει να είσαι για κάτι για να βάλεις φωτιά στον εαυτό σου;
Έκανα περισσότερη έρευνα για πολιτικά κίνητρα αυτοπυρπολισμού», ανέφερε ο Blythe.
Ποιος ήταν ο Jan Palach;
Ο 20χρόνος φοιτητής Jan Palach, είχε δεσμευτεί πως θα αυτοπυρποληθεί εν μέσω μιας πολιτικής διαμαρτυρίας στους δρόμους της Τσεχοσλοβακίας.
Κανείς φυσικά, δεν πήρε σοβαρά την «απειλή» του, που στις 16 Ιανουαρίου 1969 τελικά πραγματοποίησε.
Περπάτησε μέχρι την κεντρική πλατεία δίπλα στο Εθνικό Μουσείο, περιλούστηκε με βενζίνη και άναψε ένα σπίρτο.
Καθώς οι φλόγες έσκιζαν τα ρούχα του και άρχισαν να καίνε τη σάρκα του, ο Palach δεν θα μπορούσε να προβλέψει τον τεράστιο αντίκτυπο που είχε η πράξη του.
Αυτό που η ιστορία θα μπορούσε να καταγράψει ως μάταιη πράξη, έγινε ένα καθοριστικής σημασίας γεγονός για μια ολόκληρη γενιά.
Ένας ήσυχος φοιτητής φιλοσοφίας χωρίς ιστορία πολιτικού ακτιβισμού, αυτοπυρπολήθηκε πέντε μήνες αφότου η Σοβιετική Ένωση εισέβαλε στην χώρα του.
Η δραματική αυτή διαμαρτυρία του Palach, όμως δεν αφορούσε τις σοβιετικές δυνάμεις!
Ήταν μια αντίδραση απέναντι στους συμπατριώτες του, που φαινόταν να δέχτηκαν την κατοχή, χωρίς αντίσταση.
Μετά την ευφορία του 1968, οι άνθρωποι άρχισαν να καταπιέζονται και ο Palach ήθελε να τους ταρακουνήσει, αναφέρει η Zuzana Bluh, η οποία οργανώσε την κηδεία του.
Παράδειγμα… διαμαρτυρίας
Η πράξη του αποτέλεσε παράδειγμα για τους βουδιστές μοναχούς στη Σαϊγκόν που διαμαρτύρονταν για τον πόλεμο του Βιετνάμ.
Το 1990 η πράξη του Palach, αντιγράφηκε από Ινδούς φοιτήτες που αντιδρούσαν στο σύστημα ποσοστόσεων για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια.
Στη Βρετανία το 1993 ο 48χρονος Graham Bamford, αυτοπυρπολήθηκε έξω από τη Βουλή των Κοινοτήτων διαμαρτυρόμενος για τις φρικαλεότητες της Βοσνίας.
Καμία από αυτές δεν είχε τον αντίκτυπο του Palach, η πράξη του ήταν μια γροθιά στην κοινωνία.
Στο σημείωμα που αφήσε, ο Palach έγραψε ότι ήθελε «να ξυπνήσει τους ανθρώπους της χώρας μας».
Για αρκετές μέρες το σώμα του βρισκόταν στην αίθουσα του Πανεπιστημίου Charles, τοποθετημένο σκόπιμα κοντά στο άγαλμα του θρησκευτικού μεταρρυθμιστή Jan Hus.
Ο Jan Hus, κάηκε σε πάσσαλο το 1415 ζητώντας να γίνεται η ανάγνωση της Βίβλου στην Τσεχική γλώσσα.
Την ημέρα της κηδείας, μισό εκατομμύριο άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους, δημιουργώντας τη μεγαλύτερη διαδήλωση μετά την εισβολή.
Στην πλατεία Wenceslas, στέκεται σήμερα ένα μνημείο για το θάνατό του, αλλά δεν ήταν ο μόνος που αυτοπυρπολήθηκε.
Ο Palach ήταν μέρος μιας ομάδας αυτοκτονίας που σχηματίστηκε από φοιτητές και άλλους που ήταν πρόθυμοι να θυσιάσουν τον εαυτό τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την εισβολή.
Οι περισσότεροι δεν πραγματοποίησαν τον αυτοπυρπολισμό τους, αλλά ο Jan Zajic, φίλος του Palach, το έπραξε.
Οι δύο φοιτητές μνημονεύονται με μια κατασκευή μπροστά από το Εθνικό Μουσείο δίπλα στην είσοδο της σχολής φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου, όπου ο Palach ήταν φοιτητής.
Μια χάλκινη αναμνηστική πινακίδα σηματοδοτεί το σημείο όπου ο Palach πυρπολήθηκε, ακολουθούμενος από τον Zajic ένα μήνα αργότερα.
Το γράμμα…
Ο Palach άφησε πίσω του μια επιστολή προς την οικογενεία του…
«Μητέρα, πατέρα, αδελφέ, μικρή αδελφή! Όταν διαβάσετε αυτό το γράμμα, θα είμαι ήδη νεκρός ή κοντά στο θάνατο.
Ξέρω πόσο σοβαρό πλήγμα θα είναι η πράξη μου σε εσάς, αλλά μην μου θυμώσετε. Δυστυχώς, δεν είμαστε μόνοι σε αυτόν τον κόσμο.
Δεν το κάνω αυτό γιατί θα κουραζόμουν από τη ζωή, αντίθετα, επειδή την λατρεύω πάρα πολύ. Ας ελπίσουμε ότι η πράξη μου θα κάνει τη ζωή καλύτερη.
Ξέρω την τιμή της ζωής και ξέρω ότι είναι το πιο πολύτιμο πράγμα. Αλλά θέλω πολλά για σένα, για όλους, γι ‘αυτό πρέπει να πληρώσω πολλά.
Μην χάσεις την καρδιά σου μετά τη θυσία μου, πες στον Jacek και τη Marta να μελετάνε σκληρότερα.
Δεν πρέπει ποτέ να αποδεχτείτε την αδικία, σε οποιαδήποτε μορφή, ο θάνατός μου θα σας δεσμεύσει.
Λυπάμαι που ποτέ δεν θα σας δω ή αυτά, που μου αρέσουν τόσο πολύ. Συγχωρέστε με που πάλεψα μαζί σας τόσο πολύ.
Μην τους αφήσεις να με κάνουν τρελό.
Πες γεια στα αγόρια, στο ποτάμι και στο δάσος».
Lamb of God – Torches
Ο Randy Blythe, κατάλαβε αμέσως πως δεν πρόκειται για έναν τρελό άνθρωπο, αντίθετα επρόκειτο για έναν άνθρωπο που αντιστάθηκε.
Με έναν φρικτό τρόπο, αλλά το έπραξε και σίγουρα αφύπνισε την κοινωνία και μια ολόκληρη γενιά.
Αυτή η ιστορία και η αναζήτηση της αλήθειας που πραγματοποίησε ο frontman των Lam of God ήταν αρκετή για να γράψουν:
“Η ψυχή του έθνους μαραίνεται αργά (στο ουρλιαχτό του κενού ανέμου)
…Είστε όλοι στο χείλος του συμβιβασμού (καθώς ο χάλυβας στο νεύρο μου μπαίνει)
…Καταστολή, αδικία, αυτοεκφυλισμός
…Κάποιοι τρέχουν ουρλιάζοντας
Κάποιοι κάθονται σιωπηλά
Ένα επώδυνο δώρο της ανθρωπότητας
Τα βήματά μου
Θα αντηχούν στην αιωνιότητα”.
Η ιστορία μέσω της μουσικής μεταφέρεται στις επόμενες γενιές, μη επιτρέποντας στην λήθη να επέμβει με κατασταλτικές δυνάμεις…