Ο καθρέφτης του κάθε καλλιτέχνη είναι το ίδιο του έργο κι αναζήτηση του εαυτού του, δημιουργεί την ανάγκη για έκφραση.
Ακόμα και το ένστικτο της δημιουργίας αφυπνίζεται από αυτήν την ανάγκη.
Μέσα από έναν μουσικό και τα βιώματα του μεταφρασμένα σε νότες και στίχους, φανερώνεται και ένα κομμάτι του εαυτού, του ακροατή.
Δίνοντας και δείχνοντας του, τον δρόμο προς την δική του αναζήτηση.
Οι πατρινοί Fuel Eater στην δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά τους, το “Soberian Kinship”, αναρωτιούνται “Who Am I?”.
Η μουσική ανήκει σε όλο το συγκρότημα, αν και το θεμέλιο ήταν οι ιδέες των Thanos Dritsas (κιθάρα) και Marios Sen (μπάσο).
Το στιχουργικό μέρος έχει αναλάβει ο τραγουδιστής του συγκροτήματος Gordon Kansas.
Η μελωδία γράφτηκε εν μέσω κλασικού τζαμαρίσματος και οι στίχοι έντυσαν το ήδη έτοιμο κομμάτι.
Μέσω αυτών εμφανίζεται το, όχι πολύ αυστηρό, concept του άλμπουμ.
Δεν είναι τυχαίο, που το εν λόγο τραγούδι μπήκε πρώτο στο άλμπουμ αυτό…
Καθώς η ερώτηση του τίτλου αναδεικνύει την μάστιγα της εποχής μας: Τα ψυχικά νοσήματα, όπως μας φανερώνει ο τραγουδιστής του συγκροτήματος.
Πιο συγκεκριμένα, στις ηλικίες μεταξύ 25 και 40 το πρόβλημα της κατάθλιψης και των κρίσεων πανικού είναι πολύ έντονο.
Κάτι που θέλει να αναδείξει με τους στίχους του ο Gordon. Μάλιστα το λυρικό μέρος απαριθμεί τα συμπτώματα μια κρίσης του πανικού.
Η ανάδειξη του αυτού του ζητήματος δεν είναι μόνο προϊόν παρατήρησης αλλά και προσωπικών βιωμάτων των δημιουργών.
Άλλωστε το «ψυχολογικό ξεγύμνωμα» συμπληρώνει την τόλμη της ίδιας της προσέγγισης αυτού του δύσκολου ζητήματος.
Ενός ζητήματος, το οποίο συντηρείτε από συγκεκριμένα κέντρα, μιας που η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής…
…Στην πραγματικότητα είναι νομιμοποίηση των ναρκωτικών και αποτελούν μια πολύ κερδοφόρα βιομηχανία.
Η λεπτότητα και ευαισθησία προσέγγισης αυτού του θέματος είναι μεγάλη και δεν πολύ- διαπραγματεύεται.
Το τραγούδι
Το τραγούδι σ’ότι αφορά τη συγκεκριμένη σκηνή, του Stoner Rock, δηλαδή, βρήκε αρκετά μεγάλη ανταπόκριση από φίλους του συγκροτήματος.
Ειδικά στις πρώτες παρουσιάσεις του άλμπουμ, ο κόσμος αγκάλιασε το τραγούδι και μάλιστα ύμνησε την αναφορά σε αυτό το ζήτημα.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο κόσμος και το συγκρότημα να γίνουν ένα, ακριβώς όπως μια αδελφότητα, μια οικογένεια.
Το μήνυμα του τραγουδιού είναι η αποδοχή του προβλήματος, χωρίς να μπει κανείς στην διαδικασία να απαξιώσει τον εαυτό του.
Αγνοώντας τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, τα οποία το παρουσιάζουν σαν μια περιθωριακή συμπεριφορά.
Από την άλλη προτρέπει τον ακροατή, όταν αναγνωρίσει τα συμπτώματα, να συμπαρασταθεί στο πάσχοντα.
Ουσιαστικά τον προτρέπει να αποδείξει την ύπαρξη ενός βασικού χαρακτηριστικού του ανθρώπου: Της ίδιας της ανθρωπιάς.
Όταν σ’ ένα τραγούδι φλερτάρει η έννοια του σωκρατικού «γνώθι σ’ εαυτόν», σίγουρα έχει να πει πολλά, αλλά και να αναδείξει μια βασική δύναμη της μουσικής.