Υπάρχουν τραγούδια που έχουν αφήσει ιστορία, αλλά υπάρχουν και τραγούδια τα οποία έχουν βρει ιστορίες άγνωστες.
Τις έχουν κάνει στίχους και νότες. Διηγούνται ακόμα πιο πολλά, από προσωπικές και άγνωστες ιστορίες, ως και ανεξιχνίαστες υποθέσεις δολοφονιών.
Παράλληλα γνωστοποιώντας ιστορίες ανθρώπων, οι οποίες θα έμεναν στο σκοτάδι της λήθης.
Είτε απλά οι δημιουργοί μοιράζονται τις δικές τους ανακαλύψεις, παλιών και σχεδόν μυθικών διηγήσεων γεμάτων μυστήριο, στα όρια του παραφυσικού.
Οι Green Lung από το νότιο Λονδίνο στην πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά το “Woodland Rites” κατάφεραν να ανακαλύψουν μια πολύ μυστηριώδη ιστορία και να την μετατρέψουν σε τραγούδι.
Το περιεχόμενο της ταιριάζει απόλυτα στο Stoner/Doom Metal ήχο του πενταμελούς αυτού συγκροτήματος.
Το τραγούδι “The Ritual Tree”, στο 4ο άλμπουμ, μόνο από τον τίτλο παραπέμπει σε κάποια χολιγουντιανή ταινία, μα στην πραγματικότητα το ξεπερνάει κατά πολύ.
Η δημιουργία του κιθαρίστα Scott Black, ο οποίος έκανε την μουσική και του τραγουδιστή Tom Templar που έγραψε τους στίχους είναι εμπνευσμένη από την αγγλική παράδοση.
Κυμαίνεται ανάμεσα σε αληθινά γεγονότα και σε αστικό μύθο. Άλλωστε έχουμε πει πολλές φορές, πως η πραγματικότητα ξεπερνά κατά πολύ την φαντασία.
Η ιστορία
Τα γεγονότα ξεκινάνε το 1943, κατά την διάρκεια του Β’ΠΠ στην αγγλική ύπαιθρο και συγκεκριμένα στο Hagley Wood του Worcestershire.
Σε μια συστάδα φτελιών 4 παιδιά, παίζοντας βρίσκουν ένα κρανίο κρυμμένο σε μια κουφάλα δέντρου.
Στις 18 Απριλίου του 1943 τέσσερα αγόρια από τα περίχωρα του Hagley (οι Robert Hart, Thomas Willetts, Bob Farmer και Fred Payne) πήγαν να μαζέψουν αυγά άγριων πουλιών ή ακόμα να κυνηγήσουν κάποιο εύκαιρο θήραμα στην περιοχή.
Μέσα από την αναζήτησή τους αυτή βρήκαν μια τεράστια φτελιά.
Υπέθεσαν πως θα ήταν γεμάτη με φωλιές πουλιών και κατά συνέπεια και γεμάτες αυγά, μιας που ήταν περίοδος ωοτοκίας.
Η παιδική περιέργεια δεν έχει όρια και έτσι κοίταξαν μέσα στην κουφάλα του δέντρου, όπου υπήρχε ένα κρανίο.
Αρχικά νόμιζαν πως ήταν κάποιου ζώου, αλλά μόλις διαπίστωσαν πως είχε μια τούφα από μαλλιά και βλέποντας την οδοντοστοιχία κατάλαβαν πως ήταν ανθρώπινο.
Στην περιοχή δεν βρισκόταν νόμιμα, καθώς η έκταση άνηκε στον υποκόμη του Cobham και προφανώς εξαιτίας του πολέμου υπήρχαν ακόμα πιο πολλές απαγορεύσεις.
Έτσι αποφάσισαν να μην μιλήσουν καθόλου γι’ αυτό. Όμως ο μικρότερος της παρέας ο Th.Willetts, δεν ένιωθε πολύ άνετα με αυτό το μυστικό και ενημέρωσε τους γονείς του.
Όταν έφτασε η αστυνομία στον τόπο που υπόδειξαν οι πιτσιρικάδες, βρήκε και άλλα κόκαλα τα οποία άνηκαν σε κοπέλα, όπως διαπίστωσαν.
Βρήκαν μέχρι και την βέρα που φορούσε, αποδεικνύοντας πως ήταν παντρεμένη. Τα οστά της στάλθηκαν στον γιατρό του εγκληματολογικού James Webster.
Εκείνος διαπίστωσε ότι πέθανε περίπου 18 μήνες πριν την εύρεση των οστών της, δηλαδή κάπου τον Οκτώβριο του 1941.
Επίσης ένα κομμάτι ύφασμα στο στόμα της δείχνει πως πέθανε από ασφυξία και το πτώμα της τοποθετήθηκε στην κουφάλα σε κατάσταση της νεκρικής ακαμψίας.
Παρ’ όλες τις προσπάθειες της αστυνομίας, δεν μπορούσε να γίνει η αναγνώριση της.
Ο μύθος
Όμως μύθος ξεκινά τέλη του 1943 με αρχές του 1944, όταν στο Hagley εμφανίζονται συνθήματα που λένε: “Who put Bella in the Wych Elm?”.
Ακόμα και σήμερα στον οβελίσκο της πόλης, τον “Wychbury Obelisk”, μπορεί κανείς να δει το σύνθημα γραμμένο.
Ωστόσο το 2014 ο Steve Punt στο πρόγραμμα του BBC Radio 4 έκανε δύο πιθανές ταυτοποιήσεις.
Η μία αφορά μια ιερόδουλη από το Birmingham, η οποία δήλωσε το 1944 ότι τρία χρόνια πριν χάθηκε μια άλλη ιερόδουλη που δούλευε στο Hagley Road και λεγόταν Bella ή Luebella.
Μια δεύτερη μαρτυρία, όμως, έρχεται το 1953 από την Una Mossop.
Σύμφωνα με αυτήν ο πρώην σύζυγος της Jack Mossop, ομολόγησε πως μαζί με έναν Ολλανδό, του οποίου το επίθετο ήταν van Ralt, έβαλα μια γυναίκα μέσα στην κουφάλα μιας φτελιάς.
Οι δυο τους πίνανε στο Lyttelton Arms, μια παμπ στο Hagley. Τον van Ralt συνόδευε μια επίσης Ολλανδέζα.
Η κυρία αυτή ήπιε τόσο, που στην επιστροφή με το αυτοκίνητο λιποθύμησε μέσα.
Οι δύο άντρες την έβαλα μέσα στην φτελιά, νομίζοντας πως θα ξυπνήσει το πρωί και δεν θα τους θυμάται καν.
Όμως εδώ τα πράγματα αρχίζουν να αποκτούν μεταφυσική χροιά, καθώς ο Jack Mossop μεταφέρθηκε λίγο αργότερα στο ψυχιατρείο του Stafford, εξαιτίας επαναλαμβανόμενων εφιαλτών.
Ο εφιάλτης είχε να κάνει με μια γυναίκα, οποία τον καλούσε μέσα από μια κουφάλα δέντρου. Ο άντρας αυτός τελικά πέθανε νοσοκομείο πριν βρεθεί καν το πτώμα.
Η ερώτηση «γιατί η γυναίκα του μίλησε μετά από δέκα χρόνια», φέρνει μια κάποια δυσπιστία σε αυτήν την ομολογία.
Υπάρχουν θεωρίες περί εκτέλεσής της από Γερμανούς κατασκόπους ή/και από μια Ολλανδή διπλή κατάσκοπο.
Και μιας τελετουργικής εκτέλεσης στα πλαίσια απόκρυφης τελετής της παλιά θρησκείας της νήσου, για να γίνει “Hand of Glory” φλερτάρουν με την φαντασία μας.
Βρίσκει, όμως και πολλούς υποστηρικτές.
Το τραγούδι
Οι Green Lung επέλεξαν για το τραγούδι την τελευταία θεωρία, η οποία βασίζεται στον ισχυρισμό της Margaret Murray, ανθρωπολόγου και αρχαιολόγου του University College London, περί τελετουργικού φόνου.
Η μπάντα γράφει πρώτα την μουσική και μετά προσθέτει στίχους.
Ο στιχουργός και τραγουδιστής ομολογεί, ότι είχε για πολύ καιρό την ιδέα να γράψει γι’ αυτό το θέμα.
Το τέλος του τραγουδιού γράφτηκε σχεδόν μόνο του “Who put Bella in the Wych Elm?”.
Το συγκεκριμένο τραγούδι έχει γίνει το αγαπημένο του συγκροτήματος και δεν είναι λίγες οι φορές που έχει γίνει cover.
Κάθε τραγούδι μπορεί να είναι αφορμή για μια περαιτέρω αναζήτηση και αυτό είναι το μήνυμα του τραγουδιού.
Μια ενδιαφέρουσα ιστορία στα όρια του αστικού μύθου, προσφέρει μια νοητική περιπέτεια.
Και ποιος ξέρει, ίσως να μπορεί να λύσει ένα μυστήριο ή/ και ένα ανεξιχνίαστο έγκλημα δεκαετιών….