Κάθε μορφή τέχνης, περικλείει μια ατέρμονη αναζήτηση.
Μια προσπάθεια να κατανοήσουμε την προέλευση μας, την πορεία μας, το ρόλο μας… Την δική μας αλήθεια.
Ο λαβύρινθος των σκέψεών μας ορίζεται από τους συμβολισμούς που εμείς δίνουμε.
Αυτό συμβαίνει και στο τραγούδι των The Slayerking, “Black Mother of the Lord of Light”.
Περικλείονται συμβολισμοί που αφορούν τις βαθιές μας σκέψεις, το μυστήριο, το άγνωστο, το σύμπαν.
Όπως μας εξηγεί ο Ευθύμης Καραδήμας, φωνή και ψυχή του συγκροτήματος, το μαύρο μας οδηγεί στα βάθη που γεννιούνται όλα!
Μόλις αναδυθούν, λαμβάνουν το ρόλο που εμείς επιλέγουμε να δίνουμε.
«Εκεί ανάγονται και οι θρησκείες και οι μεσσίες και όλα τα περί της σωτηρίας μας.
Είναι η ατέρμονη προσπάθεια να κατανοήσουμε από πού ερχόμαστε, πού πάμε και ποιος ο ρόλος μας», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Το μυαλό είναι ένας λαβύρινθος. Μία μικρή σπίθα, μια εικόνα, μια αμφιβολία μπορεί να δημιουργήσει ένα δαίδαλο σκέψεων.
Επαναληπτικές σκέψεις και εικόνες που σου τρυπούν το μυαλό… φτάνουν βαθιά και γιγαντώνονται.
Η σύνθεση και οι έννοιες
Όπως το κυρίως riff του “Black Mother of the Lord of Light”.
Συνθετικά το τραγούδι σε κρατάει σε μία εγρήγορση με μία υπνωτική μελωδία, που σε οδηγεί στο ταξίδι του.
Σε προκαλεί να «ενεργοποιήσεις» τις αισθήσεις σου και την ανάγκη για αναζήτηση της αλήθειας σου.
Πρόκειται για ένα τραγούδι, που όπως μας λέει ο Ευθύμης, «το κυρίως riff του είναι επηρεασμένο από τους Slayer».
Αν και κάπως περίεργο για Doom Metal συγκρότημα, ωστόσο ο ίδιος μας λέει: «Ξέρω πως ακούγεται περίεργο, αλλά είναι αλήθεια».
«Άκου το vibrato στην τρίτη νότα που σκάβει όλο και πιο βαθιά το μυαλό», επισημαίνει χαρακτηριστικά.
«Επαναλαμβάνεται μ’ένα μονότονο τρόπο, όπως ένα γεωτρύπανο που ψάχνει να βρει μαύρο χρυσό κάτω από την επιφάνεια», εξηγεί.
«Ψάχνουμε να βρούμε τον λόγο της ύπαρξής μας. Γιατί βρισκόμαστε εδώ και πού πηγαίνουμε μετά», τονίζει.
Ο άνθρωπος, πάντα βρισκόταν σε μια διαρκή αναζήτηση… Σε μια προσπάθεια να εξηγήσει τον κόσμο του, το λόγο ύπαρξής του.
Είναι στη φύση του να επιθυμεί διαρκώς να γνωρίζει αν η πορεία του θα τον οδηγήσει κάπου.
Το τραγούδι
Η ιδέα του τραγουδιού, αναφέρει ο Ευθύμης είναι:
«Να παρουσιαστεί με αλληγορικό τρόπο ο αγώνας ενός ανθρώπου να βρει το θάρρος να ξεπεράσει τις εσωτερικές αδυναμίες του.
Να γίνει σοφότερος και να εκμεταλλευτεί τη γνώση για να βελτιώσει τη ζωή του.
Ωστόσο, η συνειδητοποίηση ότι οποιαδήποτε προσπάθεια ενάντια στη σπασμένη φύση του είναι μάταιη έρχεται σύντομα.
Ακολουθεί θυμός και άγχος, που απελευθερώνουν από μέσα του τους πιο σκοτεινούς δαίμονες, έτοιμους να καταβροχθίσουν την ψυχή του».
Οι δαίμονες όμως, είναι μέσα στο μυαλό μας. Είναι αποκυήματα της φαντασίας μας που μόνοι μας δημιουργούμε.
Δημιουργούν αμφιβολίες και εμμονές, εμπόδια στο δρόμο για τη γνώση!
«Ξέρεις, η ζωή είναι ένα αίνιγμα. Προσπαθείς να βρεις βολικές απαντήσεις σε μεγάλες ερωτήσεις, μόνο για να καταλήξεις με περισσότερες.
Η γνώση μπορεί ακόμα και να γυρίσει μπούμερανγκ και αυτό είναι πραγματικά το χειρότερο πράγμα», συνεχίζει ο Ευθύμης.
«Μη νομίζετε πως οι πνευματικοί άνθρωποι δεν θυμώνουν! Όλοι θυμώνουν. Το θέμα είναι πώς το διαχειρίζονται.
Οι απλοί άνθρωποι ξεσπάνε και το φτύνουν γύρω τους. Οι πνευματικοί το κλειδώνουν μέσα τους και προσπαθούν να το αποκωδικοποιήσουν εκεί.
Όλη αυτή η μάχη, καταλαβαίνεις, λαμβάνει χώρα μέσα τους… Στο απόλυτο σκοτάδι. Ολόκληρος ο αγώνας λαμβάνει χώρα μέσα στο σκοτάδι.
Φανταστείτε τι είδους τέρατα βρίσκονται εκεί και ποιες δυνάμεις απαιτούνται για να μην χαθείτε στο λαβύρινθο του μυαλού σας.
Η Μαύρη Μητέρα είναι το μυαλό. Αυτή η βαθιά, σκοτεινή μήτρα από νευρώνες που έχουν γεννήσει τον Κύριο του Φωτός.
Οι προφήτες. Οι σωτήρες. Όλα δημιουργούνται εκεί πριν βρουν διέξοδο στον πραγματικό κόσμο.
Όπως και οι θρησκείες και οι ιερείς τους.
Εκείνοι που περιμένουν οι μάζες, να έρθουν να σώσουν τον κόσμο», συνεχίζει την διήγησή του ο Ευθύμης.
Τα πάντα τελικά,ο όποιος φόβος,η όποια αμφιβολία,η όποια ανώτερη δύναμη, βρίσκονται μέσα μας.
Το άγνωστο είμαστε εμείς, και μέσα στα σκοτάδια μας θα χαράξουμε την πορεία μας.
Αρκεί να τα περπατήσουμε γενναία.
«Για να το θέσουμε σε μια μόνο φράση.
Όσο πιο ψηλά ανεβαίνει ο άνθρωπος τη σκάλα της γνώσης, τόσο βαρύτερο γίνεται το φορτίο της ζωής.
Κι αυτό είναι άδικο».