Ως γνωστόν ένας σπόρος για να εκδηλώσει την πραγματική του οντότητα, στην ουσία χρειάζεται λίγα πράγματα – ευκαιρίες.
Λίγο χώμα, λίγες σταγόνες νερό, μια ηλιαχτίδα, πολλές φορές είναι αρκετά.
Ίσως το ίδιο να συμβαίνει και με τις νότες, αλλά και τις ιδέες.
Και τις αναγωγές και παραλληλισμούς του, ο καθένας μπορεί να τους κάνει μόνος του.
Mια αδυναμία (σπόρος) που μετατρέπετε σε ένα σταθερό θεμέλιο δύναμης (δέντρο), το οποίο πλέον έχει έναν ρόλο στον κόσμο.
«Όπως είναι γνωστό, οι POEM γράφουν τα κομμάτια τους μέσα από τη διαδικασία του τζαμαρίσματος, συνεπώς το ίδιο έκαναν και με το Weakness.
Μπήκαν στο studio του Σταύρου στη Νέα Μάκρη, ξεκίνησαν να παίζουν και βγήκε η μελωδική γραμμή».
Όπως μας αναφέρει η Ελευθερία, ghost mate ή κρυφό 5ο μέλος της μπάντας, διαχειρίστρια, μάνατζερ στην Ελλάδα, αυτή που λύνει τα προβλήματα… μαμά με λίγα λόγια.
Ο σπόρος βρήκε λίγο χώμα…
Το τραγούδι γράφτηκε γύρω στο 2012, όταν τα παιδιά δούλευαν για την ολοκλήρωση του 2ου άλμπουμ τους Skein Syndrome.
Εκτός από το Γιώργο Προκοπίου και το Σταύρο Ρήγο, τότε κιθαρίστας ήταν ο καταπληκτικός φίλος Γιώργος Αναγνώστου και μπασίστας ο Στράτος Χάιδος.
«Τότε η μπάντα ήταν λίγο ανοργάνωτη, δεν είχε συγκεκριμένους στόχους.
Αυτό το λέω για να δικαιολογήσω το γεγονός ότι το 2013 έκαναν ένα Ελληνικό τουρ, παίζοντας το Skein Syndrome – σχεδόν στην τελική του μορφή – αλλά χωρίς στίχους!!! Ναι ναι, το έπαιζαν χωρίς στίχους!»
«Σαν εφηβικό δωμάτιο, στο οποίο έχει να πατήσει η μαμά κοντά στον ένα μήνα έμοιαζε η μπάντα», συνεχίζει η Ελευθερία.
«Παρόλα αυτά, ο Γιώργος Προκοπίου φυσικά και τραγουδούσε!
Τραγουδούσε, χωρίς στίχους, πάνω στη μελωδική γραμμή της φωνής, στα “αγγλικά”!
Στην ουσία, ήταν ικανός να το κάνει κ μάλιστα να το κάνει πολύ καλά, χωρίς κανείς να αντιλαμβάνεται ότι αυτός ο άνθρωπος δεν λέει λέξεις, αλλά ιαχές που “κολλάνε” στη μελωδική γραμμή και θυμίζουν αγγλικά!», αποκαλύπτει η «ghost mate»…
Βοηθώντας μας να αντιληφθούμε το τεράστιο, αλλά και πολύπλευρο ταλέντο του Γ. Προκοπίου, τραγουδιστή του συγκροτήματος.
Όταν ο σπόρος είναι έτοιμος να βγει, υπάρχει πάντα μια ηλιαχτίδα να τον καλωσορίσει, σαν ένα παλιό φίλο.
Συνεχίζει την διήγηση η Ελευθερία: «Στο τουρ αυτό λοιπόν, το Μάρτιο του 2013 τους επισκέφθηκα στο Άργος όπου έπαιζαν. Μεταξύ των κομματιών, έπαιξαν και το Weakness.
Όταν το άκουσα, μου φάνηκε τόσο μα τόσο οικείο που θεώρησα ότι είναι κάποιο γνωστό κομμάτι, μίας γνωστής μεγάλης μπάντας το οποίο το παίζουν στα Live τους».
Άλλωστε συνηθίζεται να παίζει κάποιο cover μια μπάντα, για να κερδίσει – κεντρίσει το ενδιαφέρον του κοινού.
«(Σημείωση: Το Skein δεν είχε τύχει να το ξανακούσω live, οπότε τα κομμάτια δεν μου ήταν καθόλου γνωστά).
Ρώτησα το Σταύρο αν η παραπάνω δική μου θεωρία ισχύει και μου απάντησε ότι όχι, είναι δικό τους κομμάτι.
Το Weakness, έχει μία μελωδία που κολλάει στο αυτί, που μιλάει στο συναίσθημα και στο τέλος “σου μένει” και το ψιλοτραγουδάς. Και θέλεις και λίγο ακόμα…
Ενθουσιασμένη που έχουν γράψει τέτοια κομματάρα, ζητάω να μου δώσουν τους στίχους να τους μάθω.
Μου απαντάει τότε ο Σταύρος, ότι το κομμάτι δεν έχει στίχους και μου εξηγεί την παραπάνω ικανότητα του Προκοπίου!
Παθαίνω σοκ και αυτό γιατί εγώ, όταν ο Γιώργος τραγουδούσε, άκουγα λέξεις. Συγκεκριμένες.
Τότε, ζήτησα από τα παιδιά να μου επιτρέψουν να γράψω τους στίχους εγώ και έτσι κι έγινε»!
Οι πρώτες σταγόνες βροχής έπεσαν, με την ηλιαχτίδα ακόμα παρούσα, ένα μουσικό ουράνιο τόξο άρχισε να σχηματίζεται.
Αλλά και ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια, του συγκροτήματος, αλλά και γενικά του ρεπερτορίου ελληνικής σκηνής.
Πάντα η βροχή μεταφέρεται μέσα από σύννεφα συγκίνησης και πόνου, αλλά κανένα δάκρυ/σταγόνα δεν πάει χαμένο, ειδικά αν πέσει σε κατάλληλο χώρο.
Ίσως και μια κόλλα χαρτί να έχει αυτήν την καταλληλότητα και μια σταγόνα/ δάκρυ γεννάει λέξεις, στίχους που δίνουν αιωνιότητα στην δική μας παροδικότητα.
«Οι στίχοι του Weakness γράφτηκαν κάτω από πολύ έντονη συγκινησιακή φόρτιση, αλλά και μεγάλη ανάγκη να εκφραστούν συναισθήματα, καθώς πριν από περίπου 1 εβδομάδα είχα χάσει το μπαμπά μου, οπότε για εμένα ήταν σαν λύτρωση.
Στο κομμάτι περιγράφεται η σχέση πατέρα-παιδιού, μία δύσκολη σχέση με πολλά σκαμπανεβάσματα, στην οποία όμως λίγο πριν το τέλος, επέρχεται η λύτρωση και η συγχώρεση και από τις 2 πλευρές.
Είναι ουσιαστικά η παραδοχή του ότι “έγιναν λάθη” και ταυτοχρόνως η αποδοχή της συγγνώμης και της αγάπης και φυσικά η δέσμευση ότι πάντα θα υπάρχει ο ένας στη ψυχή του άλλου – στου πατέρα στον κόσμο που μεταφέρονται οι ψυχές όταν αποχωρίζονται το σώμα, και στου παιδιού στα χρόνια ζωής του στον κόσμο αυτό, αλλά και μετά, αν το μετά υπάρχει».
«Η φράση “τα λάθη γίνονται για να συγχωρούνται” έχει συμπεριληφθεί στις πληροφορίες του κομματιού στο you tube και ειπώθηκε από τον μπαμπά μου και το κομμάτι τόσο στο youtube, όσο και στο cd είναι αφιερωμένο στη μνήμη του μπαμπά μου J.K. (από τα αρχικά του)».
Συνεχίζει την αποκαλυπτική ιστορία της η Ελευθερία: «Επίσης, αρχικά ήθελα το τελευταίο ρεφραίν να έχει μία πιο αισιόδοξη χροιά σε σχέση με τα προηγούμενα.
Δηλαδή, να δηλώνεται ότι τελειώνοντας τη ζωή μας, βγαίνουμε από το ποτάμι, ότι βρήκαμε τη συγχώρεση και ότι ο θάνατος δεν πρέπει να μας φοβίζει γιατί απλά είναι ένας τρόπος για να περάσουμε στο φως.
Δηλαδή αντί του: “is this like/ falling to the river/ nothing to confess to myself/ nothing to remember/ nothing to believe in my life/ nothing but surrender/getting off the river / I want to stand up and I fall/ chaos will remember/ wanna be reborn and I die/ chaos and surrender” – όπως είναι τώρα, είχα γράψει το εξής:
KEEP YOUR HEAD UP
GET OUT OF THE RIVER
ΤIME HAS PASSED YOUR NOT ALONE
SEARCHING FOR FORGIVENESS
GIVIN’ HEART, GIVIN’ YOUR SMILE
FINDING THE FORGIVENESS
FORSAKEN NO MORE
INFINITY AND COMPLETENESS
SOUL IS ALWAYS LIFE’S SOURCE
AND WHAT LIVES FOR EVER
DEATH, A SACRED PATH FOR THE LIGHT
NO REASON TO BE SCARED».
«Τα παιδιά όμως θεωρούσαν ότι είναι πιο εύκολο για τον κόσμο να θυμάται ένα μόνο ρεφραίν και έτσι αποφασίσαμε να κρατήσουμε το ίδιο σε όλες τις επαναλήψεις και να μην αλλάξουμε το τελευταίο.
Κάτι άλλο για το weakness, είναι ότι ο αρχικός τίτλος ήταν River. Από πριν γραφτούν οι στίχοι, γιατί όταν το τραγουδούσε ο Προκοπίου, κάπου του έβγαινε να πει τη λέξη river οπότε το κράτησα.
Το κομμάτι είναι αλήθεια ότι δεν είναι από τα αγαπημένα της μπάντας, παρόλα αυτά πάντοτε απολαμβάνουν να το παίζουν, γιατί ο κόσμος από κάτω είναι ενθουσιασμένος».
«Είναι υπέροχο το ότι σε κάθε χώρα που η μπάντα έχει παίξει, ξέρουν τους στίχους.
Σε ό,τι αφορά εμένα, με συγκινεί πολύ το γεγονός ότι άνθρωποι τραγουδούν την ιστορία μου.
Θεωρώ ότι ο κόσμος αντιλαμβάνεται το συναίσθημα της μουσικής και των στίχων, γι’ αυτό και το τραγούδι έχει τέτοια αποδοχή.
Υπάρχουν άνθρωποι που μου έχουν αποκαλύψει ότι υπάρχουν φορές που ακούγοντας το weakness, έχουν κλάψει, χωρίς να ξέρουν για ποιο λόγο.
Θεωρώ ότι επειδή έχει γραφτεί με συναίσθημα, γι αυτόν το λόγο βγάζει και συναίσθημα. Είναι ένα θλιβερό κομμάτι, αλλά με αίσιο τέλος (αίσιο με την έννοια της ουσιαστικής συγχώρεσης)».
«Τέλος, σε ό,τι αφορά video clip, θέλαμε να εκφράζει δυναμισμό και έντονα συναισθήματα και φυσικά σε αυτό μας βοήθησε ο Θανάσης Νάκος, ένας καταπληκτικός και πολύ εκφραστικός ηθοποιός και τον ευγνωμονούμε γι’ αυτή του τη βοήθεια», καταλήγει η μαμά της μπάντας.
Η δημιουργία έχει τους δικούς της κανόνες, τους οποίους αγνοεί η ανθρώπινη λογική.
Οι λέξεις και οι νότες από μόνες τους δεν κάνουν ένα τραγούδι, χρειάζεται κάποια αόρατη ψυχή να ενσαρκωθεί σε αυτές.
Και η ψυχή του κάθε τραγουδιού είναι η ιστορία πίσω από αυτό.